Ένα ελαττωματικό χάρμα ιδέσθαι η Χιλή

 ΓΡΑΦΕΙ Ο ΑΝΔΡΕΑΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ 

Σε αγώνα για την πρώτη αγωνιστική του δευτέρου ομίλου, τα ξημερώματα Σαββάτου (ώρα Ελλάδος), η Χιλή επικράτησε με 3-1 της Αυστραλίας. 

Όπως λέει και ο τίτλος, οι Λατινοαμερικάνοι ήταν εξαιρετικοί κατά διαστήματα.Υπήρξαν και σημαντικές δυσλειτουργίες στο παιχνίδι τους. 

Αρχικά, η ομάδα αυτή παίζει πολύ γρήγορο ποδόσφαιρο. Χρειάζεται ελάχιστες πάσες για να βρεθεί μπροστά από την εστία, ενώ ξέρει πώς να εκμεταλλεύεται τον χώρο. Η διαρκής κίνηση των παικτών στους κενούς χώρους οδήγησε σε τεράστια κενά την αυστραλιανή άμυνα, που έμοιαζε να μην μπορεί να ακολουθήσει το ρυθμό της "Λα Ρόχα". Αξιοσημείωτο το πάθος των Χιλιανών στο πρώτο μέρος, όπου πάντα έβγαιναν πρώτοι στις μονομαχίες και κέρδιζαν τις περισσότερες διεκδικούμενες μπάλες, παρ' ότι υστερούσαν από πλευράς σωματοδομής. 

Στη συνέχεια, οφείλει να σημειωθεί ο μαζικός τρόπος που αμυνόταν και επιτίθετο αυτή η ομάδα. Είναι δηλωτικό, βέβαια, του τρόπου παιχνιδιού αλλά και του πάθους τους, αυτό το γεγονός. Η δημιουργία του παιχνιδιού ξεκινά από τον αρχηγό τους, τον Bravo στο τέρμα, ο οποίος παίζει πολύ ψηλά και συμμετέχει και στο passing game της άμυνας. Κινητήριοι μοχλοί οι Sanchez και Valdivia. Ο πρώτος γυρνούσε πολύ χαμηλά για να μαρκάρει κιόλας. Επιπλέον, ήταν αποδέκτης πολλών πασών από την άμυνα, ώστε αυτός να προωθήσει την μπάλα. Ο δεύτερος, εξαιρετικός πασέρ -σκόραρε και το δεύτερο τέρμα-, ξεχώρισε για τους συνδυασμούς του με τους συμπαίκτες του και την ικανότητα του στο "να κάνει παιχνίδι". Δεν είχε δυνάμεις και αντικαταστάθηκε στο 70'. Φαινόταν η κάμψη στην απόδοσή του, σε όλο το διάστημα του δευτέρου μέρους στο οποίο αγωνίστηκε.

Προβλήματα προξένησε στην άμυνα τους ο Leckie. Ήταν κινητικός και άνοιξε την άμυνα των Χιλιανών με την αξιοπρόσεκτη ταχύτητα και τεχνική του. Φάνηκε να φοβάται να τελειώσει προσπάθειες αυτός ο ταλαντούχος ποδοσφαιριστής.

Οι προσπάθειες των Αυστραλών κατέδειξαν και τις σημαντικές αμυντικές δυσλειτουργίες των Χιλιανών. Η Χιλή είναι πολύ αδύναμη στα ψηλά. Υστερούσαν όλοι οι αμυντικοί της κόντρα στον Cahill (σκόρερ της Αυστραλίας), που κέρδισε σχεδόν κάθε εναέρια μονομαχία. Το δεύτερο πρόβλημα ήταν ότι δεν άντεχαν την πίεση των Αυστραλών. Σε κάποιο διάστημα, μετά το 50', σε τέσσερις τουλάχιστον περιπτώσεις, βρέθηκε εκτεθειμένη η άμυνα είτε χάνοντας κεφαλιές είτε μη μπορώντας να απομακρύνει την μπάλα, ύστερα από γεμίσματα προς την περιοχή (διπλή επέμβαση σε σουτ του Bresciano από τον Bravo, χαμένη κεφαλιά του Cahill).

Οι αμυντικές δυσλειτουργίες της Χιλής εξηγούν εν μέρει τον επιθετικό προσανατολισμό του παιχνιδιού και τον πολύ γρήγορο ρυθμό που δίνουν οι ποδοσφαιριστές στα πρώτα λεπτά του αγώνα, και στη συνέχεια, κατά διαστήματα.

Όταν πιέζει, χαίρεσαι να την βλέπεις, αλλά δείχνει να χρειάζεται πολλή δουλειά πίσω, αν θέλει να διεκδικήσει καλή θέση στο τουρνουά.

Ανδρέας Παπαδόπουλος