Κόστα Ρίκα: Ένα συμπαγές και ικανό σύνολο στο δρόμο της Ελλάδας

ΣΤΙΣ ΕΠΑΛΞΕΙΣ

 ΓΡΑΦΕΙ Ο ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΡΑΒΙΑΣ 

Από την αφρικανική Ακτή (του Ελεφαντοστού), σε μια άλλη ακτή, της Κεντρικής Αμερικής. Κόστα Ρίκα άλλωστε σημαίνει "Πλούσια Ακτή" στην ισπανική γλώσσα, και η Εθνική της, αντίπαλος της Ελλάδας για τους "16", το βράδυ της Κυριακής, μόνο... φτωχή δεν θεωρείται.

Σαφέστατα, πρόκειται για τη μεγαλύτερη (μέχρι στιγμής) έκπληξη του συγκεκριμένου Παγκοσμίου. Σε όμιλο με Άγγλους, Ιταλούς και Ουρουγουανούς, η πλειοψηφία θα θεωρούσε λογικά πως οι Κοσταρικανοί θα προσπαθούσαν να διασκεδάσουν τη συμμετοχή τους, στοχεύοντας βασικά σε μια αξιοπρεπή εμφάνιση. Και όμως, κόντρα στα προγνωστικά, 2 νίκες στα δύο πρώτα ματς, 7 βαθμοί συνολικά, και η παρέα του Κάμπελ 1η και... γεια σας για τα νοκ-αουτ, στα οποία είχαν ξαναβρεθεί και το 1990 (στην τότε πρώτη τους συμμετοχή), αλλά τώρα ο "όμιλος του θανάτου" στον οποίο βρισκόταν της δίνει άλλη σημασία.

Οι "Ticos" αποτελούν ένα συμπαγές και δεμένο σύνολο, όπως οι περισσότερες ομάδες από την αμερικανική ήπειρο, στηρίζοντας πολλά στην αμυνά τους. Τοποθετώντας συχνά τρία σέντερ μπακ στα μετόπισθεν, προσπαθούν να μην αφήνουν χώρους στους επιθετικογενείς παίκτες των αντιπάλων, ενώ το πρέσινγκ τους, κόντρα σε ποιοτικότερους αντιπάλους όπως η Ιταλία, μπορεί να γίνει αρκετά ψηλά, για να εκμεταλλευτούν την ταχύτητά τους.

Το σύνολο του Λουίς Πίντο δεν διαθέτει ιδιαίτερα ονόματα, με εξαίρεση τον Μπράιν Ρουίζ (με καριέρα σε Φούλαμ και Αϊντχόφεν) και τον Τζόελ Κάμπελ φυσικά, ο οποίος αγωνιζόταν την περασμένη αγωνιστική περίοδο με τη φανέλα του Ολυμπιακού. Σε αυτούς στηρίζεται κιόλας το επιθετικό παιχνίδι της ομάδας, ιδίως με μακρινές μπαλιές, όταν θέλουν να χτυπήσουν στην αντεπίθεση. Και σε αυτό τον τομέα η Εθνική μας πρέπει να προσέξει ιδιαίτερα, διότι οι Κοσταρικανοί, παρα την έλλειψη τεχνικής, μπορούν να κάνουν μεγάλες ζημιές με την ταχύτητα τους.

Με την Ελλάδα ίσως να μην ανέβει πολύ, ξέροντας πως αυτό το παιχνίδι την βολεύει, και να επιδιώξει να απειλήσει κυρίως μέσα από στημένες φάσεις (που εκτελεί συχνά ο Μπολάνιος). Χωρίς να κουβαλά τη βαριά φανέλα, αλλά φανερά χωρίς άγχος αφού ήδη η πορεία της είναι επιτυχημένη, η Κόστα Ρίκα δεν είναι αμελητέα ποσότητα. Αν την αντιμετωπίσουν ως τέτοια, με την ανάλογη σοβαρότητα και όχι με το σύνδρομο του Έλληνα "έλα μωρέ τώρα, ποιά Κόστα Ρίκα...", οι διεθνείς μας θα έχουν πολλές ελπίδες για μια ακόμα σπουδαία πρόκριση.

Χρήστος Γραβιάς