Υπόκλιση στον "King James"

 ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΡΙΟΣ ΜΑΝΤΖΟΣ 

"Μπορείτε να λέτε ό,τι θέλετε, αλλά στο game 2 εγώ θα είμαι εκεί. Δεν κρύβομαι", δήλωσε πριν από δύο ημέρες, βράζοντας από μέσα του από θυμό για την άτυχη στιγμή του τραυματισμού του στον πρώτο τελικό του NBA, ο ΛεΜπρόν Τζέιμς. Ο ηγέτης των Μαϊάμι Χιτ ήταν αμφίβολος, οι γιατροί δεν μπορούσαν να πουν κάτι με βεβαιότητα, μα εκείνος δήλωνε σίγουρος. Έτσι κι έγινε. Το 'πε και το 'κανε.

Η χθεσινή εμφάνιση του "King James" ήταν απλά συγκλονιστική. Απέδειξε σε όλους γιατί θεωρείται ο μεγαλύτερος στο είδος του στην εποχή που ζούμε. Είναι η πλήρης απεικόνιση αυτού που λέμε "μια ομάδα μόνος του". 

Οι Σαν Αντόνιο έζησαν τα ξημερώματα αυτό που καμία ομάδα δεν θέλει να ζει: τον ΛεΜπρόν να προβαίνει στη μεγάλη απόφαση να πάρει το ματς πάνω του. Με ένα σόλο στα μέσα του τρίτου δωδεκαλέπτου, πέτυχε 8 σερί πόντους με στυλ... χαλαρό, δίνοντας προβάδισμα στους Χιτ, ενώ μέχρι τότε οι Σπερς έδειχναν να ελέγχουν το ρυθμό του αγώνα.

Και εκεί που πραγματικά η μπάλα "έκαιγε", ο φόργουορντ από το Άκρον του Οχάιο κυνήγησε μέχρι τέλους τον Τόνι Πάρκερ σχεδόν ενάμισι λεπτό πριν τη λήξη, με το σκορ στο 99-98 για τους Σπερς, στην προσπάθεια του Γάλλου να πάει σε lay-up, τον "μπλόκαρε" και στην επόμενη επίθεση των Μαϊάμι, ο ΛεΜπρον θα πασάρει έξω, ακριβώς εκεί που έπρεπε και στο timing που έπρεπε, στον Κρις Μπος ο οποίος θα πετύχει το κρίσιμο τρίποντο, που θα βάλει οριστικά και αμετάκλητα τους Χιτ μπροστά.

Ο "βασιλιάς" του NBA, όπως τον αποκαλούν, ήταν όντως παρών, όπως μας είχε προϊδεάσει, αλλά όχι μόνο για τους τύπους. Ήταν ουσιαστικά παρών, παίρνοντας το Μαϊάμι από το χέρι και οδηγώντας το στο break στο σπίτι των Σπερς, με αποτέλεσμα να πάρει η ομάδα του το πλεονέκτημα έδρας, αν και αυτό δεν παίζει τόσο σημαντικό ρόλο στις ΗΠΑ, όσο στα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα. 

Ο ΛεΜπρον σταμάτησε στους 35 πόντους, πήρε 10 ριμπάουντ και μοίρασε 3 ασίστ (με την τελευταία να είναι και η πιο κρίσιμη). Και όλα αυτά απέναντι σε μία ομάδα με παικταράδες, έμπειρους και ποιοτικούς, με πλάνο, με μεγάλο προπονητή και πολλά άλλα.

Και πραγματικά απορεί κανείς αν στο Μαϊάμι υπάρχει ζωή και μετά τον ΛεΜπρον. Ο άνθρωπος (και κάτι παραπάνω) τα κάνει όλα. Επίθεση τον θες; Εκεί. Άμυνα τον θες; Πάλι εκεί. Σου δίνει την εντύπωση ότι παίζουν όλοι για τον ΛεΜπρόν και -κυρίως- ο ΛεΜπρον για όλους. Όσο προσωποπαγές κι αν ακούγεται, όσο και αν αμφιβάλλει κάποιος για την επιτυχία του συστήματος "η μπάλα μονίμως στον ΛεΜπρον", το αποτέλεσμα δικαιώνει τον Έρικ Σποέλστρα. Είναι σπάνιο αυτό. Συνήθως δεν είναι σώφρον και δεν βοηθάει τόσο μία ομάδα το να βασίζεται σε έναν παίκτη. Στην περίπτωση του Τζέιμς και των Χιτ, όμως, υπάρχει η εξαίρεση.

Είναι με διαφορά ο κορυφαίος αυτή τη στιγμή στο "μαγικό κόσμο" του αμερικάνικου μπάσκετ. Και φυσικά δεν περιμέναμε τον μεταμεσονύκτιο για μας δεύτερο τελικό για να τα μάθουμε όλα αυτά μάθουμε. Αλλά όταν μιλάμε για τόσο σημαντικά και κορυφαίου επιπέδου και απαιτήσεων παιχνίδια, τέτοιου είδους ζητήματα αποκτούν ακόμη μεγαλύτερη αξία.

Μάριος Μάντζος