Ο άνθρωπος που άλλαξε τον ΡΟΥ της ιστορίας της Οσέρ

 ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΤΟΥ ΜΑΡΙΟΥ ΜΑΝΤΖΟΥ 

Μία ήττα μπορεί να αποβεί μοιραία για την πορεία ενός προπονητή στον πάγκο μίας ποδοσφαιρικής ομάδας. Μια μονάχα απώλεια βαθμών, μία μικρή διαφωνία με τη διοίκηση, κάτι ελάχιστο τέλος πάντων μπορεί να αποδειχθεί αρκετό για να οδηγήσει στην απόλυση του τεχνικού ηγέτη ενός συλλόγου. Ειδικά εδώ στην Ελλάδα το έχουμε συνηθίσει για τα καλά το φαινόμενο.

Σκεπτόμενοι το ακριβώς αντίθετο από αυτό, το μυαλό όλων μας πηγαίνει προφανώς σε ονόματα όπως του Αρσέν Βενγκέρ και του Σερ Άλεξ Φέργκιουσον, που είναι από τους ανθρώπους με τα περισσότερα χρόνια στον πάγκο μίας ομάδας. 18 ο μεν, 27 ο δε. Μια ζωή, ουσιαστικά.

Τι να πει όμως κανείς για τον άνθρωπο που έδωσε ό,τι είχε και δεν είχε από την ψυχή του, σχεδόν ολόκληρη τη ζωή του, για την ομάδα της πρωτεύουσας του διαμερίσματος Ιόν στη Βουργουνδία της Κεντρικής Γαλλίας. Σαν σήμερα, πριν από ακριβώς 76 χρόνια, ήρθε στη ζωή ο άνθρωπος που πήρε από το χέρι την Οσέρ το 1961 για 44 ολόκληρα χρόνια (!) -με δύο μόνο μικροδιαλείμματα-, οδηγώντας την μέχρι και την κορυφή του γαλλικού ποδοσφαίρου. Ο λόγος για τον Γκι Ρου, έναν από τους μεγαλύτερους θρύλους του παγκοσμίου ποδοσφαίρου όσα χρόνια κι αν περάσουν.

Το 1961, ο Σαρλ ντε Γκολ βρίσκεται ήδη δύο χρόνια στην προεδρία της Γαλλίας, ο Τζον Φ. Κένεντι αναλαμβάνει τη θέση του προέδρου των ΗΠΑ, οι όχι και τόσο γνωστοί ακόμη Beatles εμφανίζονται για πρώτη φορά ζωντανά σε nightclub στο Λίβερπουλ, ενώ στην Ελλάδα η υπηρεσιακή κυβέρνηση Δόβα θα διεξάγει εκλογές που θα οδηγήσουν στη νίκη της Εθνικής Ριζοσπαστικής Ένωσης του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Όχι απλά παλιά δηλαδή... Προϊστορικά.

Στα χέρια του τότε προέδρου της Οσέρ, Ζαν Γκαρνό, φτάνει ένα γράμμα από έναν νεαρό 22 ετών. "Είμαι έτοιμος να κάνω τα πάντα για την ομάδα. Θα τα δώσω όλα και επίσης θα τηρήσω τις ισορροπίες στα οικονομικά του συλλόγου", ανέφερε η επιστολή. Ο 22χρονος Γκι Ρου δεν ζητούσε τίποτε άλλο πέραν από τη θέση του προπονητή! Έχοντας παρακολουθήσει σχετικά σεμινάρια επί ένα μήνα στην Κρίσταλ Πάλλας, καταθέτει αίτηση για την τεχνική ηγεσία της Οσέρ, ζητώντας παράλληλα τη μικρότερη αμοιβή από όλους. Μόλις 600 φράγκα!

Ο ιδιαίτερος τρόπος με τον οποίον κατατέθηκε η αίτηση, η ηλικία του Ρου, οι οικονομικές απαιτήσεις, μα πρωτίστως το τρομερό ενδιαφέρον που έδειξε ο Γάλλος νέος για την ομάδα της Βουργουνδίας κέντρισαν την προσοχή των ανθρώπων του συλλόγου, που εν τέλει αποφάσισαν να του αναθέσουν τη δουλειά. Σε ηλικία 22 ετών, ο Γκι Ρου ήταν προπονητής της Οσέρ, ομάδα που βολόδερνε μεταξύ τρίτης και τέταρτης κατηγορίας.

Και όμως, χρειάστηκε να φτάσουμε στο 2005 (!) για να αφήσει τη θέση του προπονητή της Οσέρ ο Γκι Ρου. Πόσα άλλαξαν στο διάστημα αυτό; Κι όμως, ο Ρου, που γεννήθηκε στις 18/10/1938 στο Κολμάρ της Αλσατίας, δεν το κούνησε ρούπι!

Από ερασιτεχνική ομάδα τρίτου επιπέδου, η Οσέρ "σκαρφάλωσε" στην πρώτη κατηγορία το καλοκαίρι του 1980, για να γίνει, παρακαλώ, πρωταθλήτρια Γαλλίας 16 χρόνια μετά, έχοντας ήδη πάρει ένα Κύπελλο το 1994. Τη χρονιά του πρωταθλήματος διπλασίασε τα Κύπελλα Γαλλίας ενώ ακολούθησαν δύο ακόμη το 2003 και το 2005. Επίσης, στη συλλογή προστέθηκε το 1997 και η ευρωπαϊκή κούπα του Ιντερτότο, καθώς και δύο τρόπαια μιας μικρής διοργάνωσης, του Coppa delle Alpi το 1985 και το 1987.

Ο Γκι Ρου έμεινε στην ιστορία όχι μόνο για τα τρόπαια αυτά καθεαυτά αλλά κυρίως για τον τρόπο με τον οποίο διαχειριζόταν τα πάντα στην ομάδα. Από την ισορροπία στα οικονομικά μέχρι και την πειθαρχεία των ποδοσφαιριστών του.

Σε οικονομικό επίπεδο, υλοποίησε και με το παραπάνω την υπόσχεση που είχε δώσει στην αίτηση για τη θέση του προπονητή το 1961. Διατήρησε με απίστευτους χειρισμούς το balance του συλλόγου σε εξαιρετικά επίπεδα. Όσο για την πειθαρχεία των παικτών, ο άνθρωπος όχι απλά την επέβαλλε. Ήταν άρρωστος με αυτήν. Ο μύθος λέει ότι πολλά βράδια τριγυρνούσε στα μπαρ για να τσεκάρει αν υπάρχει ποδοσφαιριστής του που νυχτοπερπατά, ενώ περνούσε και από τα σπίτια τους για να δει αν οι μηχανές των αυτοκινήτων τους είναι ακόμα ζεστές! Κάποιοι ισχυρίζονται μάλιστα ότι είχε την απαίτηση να ελέγχει τα χιλιόμετρα των αυτοκινήτων των ποδοσφαιριστών σε κάθε προπόνηση, για να καταλάβει αν βγήκαν το προηγούμενο βράδυ ή όχι. Ασύλληπτος.

Με τέτοιου είδους τακτικές, όμως, ο Γκι Ρου όχι απλά δεν έκανε κακό στην Οσέρ, αλλά εξασφάλισε μία υπέροχη πορεία του συλλόγου μέσα στο χρόνο. Ένας σύλλογος που με τον Γάλλο τεχνικό αποτέλεσε και πηγή ταλέντων για το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο, αφού ο Ρου δούλεψε πάρα πολύ και σε επίπεδο ακαδημιών, με μερικούς από τους πιο ποιοτικούς παίκτες των τελευταίων ετών, όπως ο Ερίκ Καντονά, ο Τζιμπρίλ Σισέ και ο Φιλίπε Μεξές βγήκαν από τα τσικό της Οσέρ, ενώ και ο Λοράν Μπλαν, παρότι δεν ήταν παιδί των ακαδημιών του συλλόγου, ξεδίπλωσε το πραγματικό ταλέντο του υπό τις οδηγίες του Ρου.

Συν τοις άλλοις, στα πρώτα χρόνια της καριέρας του στον πάγκο της Οσέρ, ο Γάλλος έπεισε τους ντόπιους να δωρίσουν στο σύλλογο τα βοσκοτόπια τους, ούτως ώστε να φτιαχτούν γήπεδα για να προπονείται η ομάδα αλλά και τα ταλέντα του μέλλοντος. Έβαλε τις γυναίκες των ποδοσφαιριστών να φτιάξουν "σαλιάρες" ενώ και ο ίδιος έκανε όσες περισσότερες δουλειές, ακόμη και χειρονακτικές, για χάρη της ομάδας.

Ο 76χρονος πια Γάλλος ήταν ένας προπονητής που αγαπούσε τα πάντα στο σύλλογό του και ήθελε όλα να είναι καλά. Υπό αυτό το πρίσμα, πώς θα μπορούσε ο κόσμος της Οσέρ να μην κερδίσει το σεβασμό και την αγάπη του; Ο Γκι Ρου λάτρευε τους οπαδούς. Προφανώς κι εκείνοι αυτόν. "Κάποιες φορές υπολογίζω πόσο κοστίζει σε κάποιον να έρθει να μας δει πέντε φορές το μήνα πίσω από την εστία. Υπάρχουν τύποι που πιθανότατα δεν τρώνε για να έρθουν στα παιχνίδια. Το να ξέρεις ότι τους κάνεις δυστυχισμένους όταν χάνεις, είναι ένα μεγάλο βάρος", είπε κάποτε συγκινημένος.

Οι επευφημίες του κόσμου αμέσως μετά τη λήξη του τελικού του Κυπέλλου Γαλλίας στο "Σταντ ντε Φρανς" στις 5 Ιουνίου 2005, στον οποίο η Οσέρ νίκησε τη Σερντάν με 2-1 χάρη σε γκολ στο 90', τα είπαν όλα. Ήταν η τελευταία παράσταση του συλλόγου με σκηνοθέτη τον Γκι Ρου. Λίγες ημέρες μετά, ο Ζακ Σαντινί θα τον αντικαταστήσει.

Ο Ρου αποχαιρέτησε την Οσέρ όπως ακριβώς του άξιζε. Με τρόπαιο. Το όνομα του Γάλλου τεχνικού θα μείνει για πάντα χαραγμένο στις πιο χρυσές σελίδες στην ιστορία του παγκοσμίου ποδοσφαίρου. Ο μακροβιότερος προπονητής στα χρονικά του αθλήματος, που άλλαξε κυριολεκτικά την ιστορία ολόκληρης της ομάδας και την οδήγησε από τα σκορποχώρια το 1961 στην ελίτ του γαλλικού ποδοσφαίρου, προσδίδοντας στο όνομά της κύρος και υπερηφάνεια.

Μάριος Μάντζος