Λείπει το εύκολο Μητρο-ΓΚΟΛ
ΣΤΙΣ ΕΠΑΛΞΕΙΣ ΓΡΑΦΕΙ Ο ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΡΑΒΙΑΣ Για την εικόνα του Ολυμπιακού στο φετινό πρωτάθλημα, ιδίως στα εκτός έδρας παιχνίδια, μπ...
http://www.thecolumnist.gr/2014/11/blog-post_3.html
ΣΤΙΣ ΕΠΑΛΞΕΙΣ
Για την εικόνα του Ολυμπιακού στο φετινό πρωτάθλημα, ιδίως στα εκτός έδρας παιχνίδια, μπορεί να βρει κανείς πολλά να πει: ότι η ομάδα δεν έχει δέσει λόγω των πολλών νέων αποκτημάτων (αλλά και αποχωρήσεων), ότι οι αντίπαλοι κλείνονται συστηματικά στην περιοχή τους, ότι υπάρχει προσεγμένη επιλογή κάποιων παικτών στα ευρωπαϊκά ματς ή ότι ακόμα και ο Ερμής είναι ανάδρομος στην Αφροδίτη. Ωστόσο, σε σχέση με πέρυσι, φαίνεται πως λείπει το εύκολο γκολ που ήταν κατά κόρον δουλειά του καλού Μήτρογλου, όχι αυτού των 4 γκολ σε 2 μήνες…
Σε τέσσερις καθαρές ευκαιρίες στην Τρίπολη, δεν μπόρεσε να βρει στόχο, ευκαιρίες που άλλοτε θα τις είχε δεδομένα γκολ, ενώ ακόμα υπάρχουν νεύρα/συζητήσεις/διαφωνίες για το αν όντως έπρεπε να χτυπήσει το πέναλτι στο ντέρμπυ της προηγούμενης Κυριακής (το συγγνώμη που ζήτησε δεν ελάφρυνε και πολύ την κατάσταση). Καλώς ή κακώς, ο Μήτρογλου ζει αυτή τη στιγμή με την πίεση του σκόρερ, που πρέπει ντε και καλά να βάλει γκολ για να δείξει πως αξίζει. Εκ μιας άποψης είναι λογική, αφού κουβαλάει μια μεταγραφή 15 εκατομμυρίων στην πλάτη του, ένα εξάμηνο στην Αγγλία με τις κάκιστες των εντυπώσεων (και των σχολίων που τις ακολουθούσαν) και ένα Μουντιάλ στο οποίο δεν βοήθησε στο ελάχιστο την Εθνική. Φέτος επέστρεψε στο λιμάνι, μετά την έγκριση των Άγγλων, για να βρει τον παλιό του εαυτό: γι' αυτό και χρειάζεται και κάθε γκολ, γι' αυτό ήθελε και το γκολ κόντρα στον Παναθηναϊκό το οποίο θα έφτιαχνε κάπως την ψυχολογία του…
Φταίει βέβαια και το γεγονός ότι ο Ολυμπιακός δεν έχει άλλον ισάξιό του επιθετικό (ούτε ο άγουρος Διαμαντάκος, ούτε ο ανέτοιμος Μπενιτέζ είναι τέτοιοι), οπότε ο Μίτσελ αντί να του τραβήξει το αυτί, επιμένει να τον "χαϊδεύει". Αυτή η κατάσταση δεν βοηθάει και την ομάδα: αν π.χ. μετά το χαμένο πέναλτι, εκεί όπου θα τελείωνε το ματς, ο Παναθηναϊκός ισοφάριζε αργότερα, η γκρίνια που θα ακολουθούσε θα ήταν ακόμα χειρότερη. Όπως και στην Τρίπολη, όπου (ανεξαρτήτως τον τραγέλαφο της διαιτησίας που δεν θα αναλύσουμε εδώ) αν έβαζε την ευκαιρία που είχε νωρίς, ίσως ερχόταν μια νίκη που δεν θα είχε τον Ολυμπιακό τώρα στο -5…
Αδιαμφισβήτητα, ο Μίτσελ έχει δείξει καλά δείγματα ως προπονητής, και το πώς θα πρέπει να διαχειρίζεται (και ψυχολογικά) τον "Κωστάκη" είναι μια πρόκληση γι' αυτόν. Ειδικά για παιχνίδια όπως το σημερινό, όπου πρέπει να έχεις σε καλή μέρα τους επιθετικογενείς σου παίκτες, αφού μόνο η άμυνα δεν φτάνει για αποτέλεσμα μέσα στο Τορίνο…
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΡΑΒΙΑΣ
Για την εικόνα του Ολυμπιακού στο φετινό πρωτάθλημα, ιδίως στα εκτός έδρας παιχνίδια, μπορεί να βρει κανείς πολλά να πει: ότι η ομάδα δεν έχει δέσει λόγω των πολλών νέων αποκτημάτων (αλλά και αποχωρήσεων), ότι οι αντίπαλοι κλείνονται συστηματικά στην περιοχή τους, ότι υπάρχει προσεγμένη επιλογή κάποιων παικτών στα ευρωπαϊκά ματς ή ότι ακόμα και ο Ερμής είναι ανάδρομος στην Αφροδίτη. Ωστόσο, σε σχέση με πέρυσι, φαίνεται πως λείπει το εύκολο γκολ που ήταν κατά κόρον δουλειά του καλού Μήτρογλου, όχι αυτού των 4 γκολ σε 2 μήνες…
Σε τέσσερις καθαρές ευκαιρίες στην Τρίπολη, δεν μπόρεσε να βρει στόχο, ευκαιρίες που άλλοτε θα τις είχε δεδομένα γκολ, ενώ ακόμα υπάρχουν νεύρα/συζητήσεις/διαφωνίες για το αν όντως έπρεπε να χτυπήσει το πέναλτι στο ντέρμπυ της προηγούμενης Κυριακής (το συγγνώμη που ζήτησε δεν ελάφρυνε και πολύ την κατάσταση). Καλώς ή κακώς, ο Μήτρογλου ζει αυτή τη στιγμή με την πίεση του σκόρερ, που πρέπει ντε και καλά να βάλει γκολ για να δείξει πως αξίζει. Εκ μιας άποψης είναι λογική, αφού κουβαλάει μια μεταγραφή 15 εκατομμυρίων στην πλάτη του, ένα εξάμηνο στην Αγγλία με τις κάκιστες των εντυπώσεων (και των σχολίων που τις ακολουθούσαν) και ένα Μουντιάλ στο οποίο δεν βοήθησε στο ελάχιστο την Εθνική. Φέτος επέστρεψε στο λιμάνι, μετά την έγκριση των Άγγλων, για να βρει τον παλιό του εαυτό: γι' αυτό και χρειάζεται και κάθε γκολ, γι' αυτό ήθελε και το γκολ κόντρα στον Παναθηναϊκό το οποίο θα έφτιαχνε κάπως την ψυχολογία του…
Φταίει βέβαια και το γεγονός ότι ο Ολυμπιακός δεν έχει άλλον ισάξιό του επιθετικό (ούτε ο άγουρος Διαμαντάκος, ούτε ο ανέτοιμος Μπενιτέζ είναι τέτοιοι), οπότε ο Μίτσελ αντί να του τραβήξει το αυτί, επιμένει να τον "χαϊδεύει". Αυτή η κατάσταση δεν βοηθάει και την ομάδα: αν π.χ. μετά το χαμένο πέναλτι, εκεί όπου θα τελείωνε το ματς, ο Παναθηναϊκός ισοφάριζε αργότερα, η γκρίνια που θα ακολουθούσε θα ήταν ακόμα χειρότερη. Όπως και στην Τρίπολη, όπου (ανεξαρτήτως τον τραγέλαφο της διαιτησίας που δεν θα αναλύσουμε εδώ) αν έβαζε την ευκαιρία που είχε νωρίς, ίσως ερχόταν μια νίκη που δεν θα είχε τον Ολυμπιακό τώρα στο -5…
Αδιαμφισβήτητα, ο Μίτσελ έχει δείξει καλά δείγματα ως προπονητής, και το πώς θα πρέπει να διαχειρίζεται (και ψυχολογικά) τον "Κωστάκη" είναι μια πρόκληση γι' αυτόν. Ειδικά για παιχνίδια όπως το σημερινό, όπου πρέπει να έχεις σε καλή μέρα τους επιθετικογενείς σου παίκτες, αφού μόνο η άμυνα δεν φτάνει για αποτέλεσμα μέσα στο Τορίνο…
Χρήστος Γραβιάς