Euroleague - Top16: I feel devotion

ΣΤΙΣ ΕΠΑΛΞΕΙΣ

 ΓΡΑΦΕΙ Ο ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΡΑΒΙΑΣ 

H πρώτη φάση της φετινής Euroleague πέρασε (αναίμακτα ευτυχώς) για τις ελληνικές ομάδες, οι οποίες αρχίζουν τις υποχρεώσεις τους από σήμερα στο top-16 της διοργάνωσης. Εκεί βέβαια, στο μίνι-πρωτάθλημα των 8 ομάδων (και 14 αγωνιστικών), οι απαιτήσεις και οι ρυθμοί ανεβαίνουν, ενώ και οι δυο όμιλοι θα έχουν αρκετά ενδιαφέροντα παιχνίδια που σίγουρα θα χαρίσουν συγκινήσεις και έντονες στιγμές. 

Για τον Παναθηναϊκό, όπως φαίνεται, η υπόθεση πρόκριση δεν είναι τόσο δύσκολη, αλλά πιθανότατα όχι στις δυο "προνομιούχες" θέσεις του ομίλου του (που δίνουν πλεονέκτημα έδρας στα προημιτελικά). Αυτό διότι θα βρει μπροστά του τα δυο ισπανικά μεγαθήρια, Ρεάλ και Μπαρτσελόνα, οπότε αυτόματα οι περιστάσεις δεν χρειάζονται. Πάντως, το μόνο θετικό (αν μπορούμε να βρούμε κάποιο δηλαδή) είναι ότι οι Μαδριλένοι φαίνονται πιο "τρωτοί" φέτος (άλλαξαν και αρκετά τον κορμό τους), σε αντίθεση με το υπερηχητικό περσινό τους ξεκίνημα. Ενδιαφέρον θα 'χουν τα ματς με την πρωταθλήτρια Ευρώπης Μακάμπι (ίσως να κρίνουν και τις θέσεις 3-4 στον όμιλο), άλλη μια "φούσκα" που έσκασε μετά το μπαμ της άνοιξης και του Final-4 του Μιλάνου. Αισθητά πιο αποδυναμωμένη και χωρίς Μπλατ στον πάγκο, θα 'ναι ζόρικα τα πράγματα, αν και η έδρα τους, η "Νόκια Αρίνα", πάντα είναι μια καλή δοκιμασία για κάθε αντίπαλο. Ακόμα δυσκολότερο τεστ αποτελεί το παιχνίδι με τον Ερυθρό Αστέρα στη "Μπεογκράτσκα Αρένα" λόγω της καυτής ατμόσφαιρας (και λόγω αντιπαλότητας για λόγους... ευνόητους), όμως οι Σέρβοι γενικώς θα χρειαστούν μια υπέρβαση για να προχωρήσουν περαιτέρω. Στους υπόλοιπους τώρα, η Γαλατά (που πέρασε από... σπόντα της τελευταίας αγωνιστικής και της έφυγε και ο Αλντεμίρ) και η νεανική Ζαλγκίρις του Γιασικεβίτσιους θα βάλουν δύσκολα μεν, αλλά έχουν ταβάνι συγκεκριμένο που φτάνει μέχρι το top-16, ενώ η γερμανική Άλμπα, ως η πιο αδύνατη, θα περιοριστεί στο ρόλο του ρυθμιστή: όποιος χάσει εκεί, κυριολεκτικά χάθηκε! 

Στον άλλο όμιλο, του Ολυμπιακού, τα πράγματα είναι κάπως πιο περίεργα: υπάρχει το ακλόνητο φαβορί για πρωτιά (και μόνη αήττητη μέχρι τώρα) ΤΣΣΚΑ του Ιτούδη, αλλά από κάτω γίνεται το χάος! Οι "ερυθρόλευκοι" μπορούν υπό προϋποθέσεις να πάρουν τη 2η θέση, όμως τα παιχνίδια με τους Τούρκους (Εφές-Φενέρ) και τους "κουμπάρους" Ομπράντοβιτς-Ίβκοβιτς μόνο εύκολα δεν θα 'ναι! Η Εφές ειδικά, μετά και από την απόκτηση του Ερτέλ, ελπίζει να γίνει η φετινή έκπληξη της διοργάνωσης: ειδικά με τον Ίβκοβιτς στο τιμόνι, θυμίζει λίγο Ολυμπιακό του 2012. Ο Ντούσκο, όπως και ο Περπέρογλου, επιστρέφουν στο λιμάνι (όπως και πέρυσι), ενώ ο Ζέλικο θα βρει ξανά μπροστά του το Σπανούλη. Για άλλη μια φορά, με πολλά "μύρια" ξοδεμένα για μεταγραφές (Βέσελι, Χίκμαν κλπ), παρότι δεν εντυπωσιάζει, η Φενέρ μπορεί φέτος να κάνει το μπαμ επιτέλους. Και τα ματς στις τουρκικές έδρες ανέκαθεν έχουν ζόρια! Από τους υπόλοιπους, έχουμε τις δυο ισπανικές, με πιο επικίνδυνη την (πρώτη φέτος στην ACB) Mάλαγα, και την Κούτσα Λαμποράλ, η οποία είπαμε έδωσε τον Ερτέλ και αυτομάτως έχασε μεγάλο μέρος της δύναμής της, όμως και πάλι αμελητέα ποσότητα για να την υποτιμήσεις δεν την λες (στην πρώτη φάση ο Ολυμπιακός έφυγε από εκεί με -17 στην πλάτη). Η Αρμάνι Μιλάνο του γνωστού σχεδιαστή μόδας δείχνει φέτος πιο μπερδεμένη ομάδα, αλλά με παίκτες τύπου Χάκετ και Μοςς ζημιές θα κάνει προφανώς (και πάλι να θυμηθούν οι "ερυθρόλευκοι" το περσινό κάζο του 81-51), ενώ, τέλος, η Νίζνι από το εξωτικό Νόβγκοροντ, θα απολαύσει τη συμμετοχή της στη δεύτερη φάση της Euroleague, απίθανο είναι όμως το να αποφύγει την τελευταία θέση του ομίλου. Η έδρα πάντως και το μακρινό ταξίδι θα είναι "βαρίδι" για κάθε αντίπαλο που θα πάει -ειδικά τους χειμερινούς μήνες- στη Ρωσία...

Χρήστος Γραβιάς