Το πρόβλημα είναι πια σοβαρό
Ο Παναθηναϊκός σε ακόμη ένα εκτός έδρας ματς που πήγε να τα παίξει όλα για όλα φεύγει χαμένος και πλέον είναι ξεκάθαρο πως το πρόβλημα της...
http://www.thecolumnist.gr/2015/01/blog-post_18.html
Ο Παναθηναϊκός σε ακόμη ένα εκτός έδρας ματς που πήγε να τα παίξει όλα για όλα φεύγει χαμένος και πλέον είναι ξεκάθαρο πως το πρόβλημα της ομάδας δεν έχει να κάνει ούτε με το ρόστερ, ούτε με την ποιότητα ή την ποσότητα αξιόπιστων λύσεων, αλλά ούτε και με την -όντως κακή στη Νέα Σμύρνη- διαιτησία. Έχει να κάνει με ΜΟΝΟ με τη νοοτροπία.
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΧΡΗΣΤΟΣ ΔΗΜΟΠΟΥΛΟΣ
Δεν ήταν τυχαία η φράση "φεύγει χαμένος" που έγραψα στην εισαγωγή. Ο Παναθηναϊκός στη Νέα Σμύρνη δεν έφερε απλά μια ισοπαλία, αλλά έχασε πολλά περισσότερα από δυο βαθμούς. Έχασε την ευκαιρία (τέταρτη μάλιστα διαδοχική μετά από Τρίπολη, Ξάνθη και Γιάννενα) να παραμείνει κοντά στην κορυφή και να περιμένει τα ντέρμπι στην έδρα του ώστε να καταφέρει να έχει έως τότε ελπίδες για το όνειρο. Έχασε και την εμπιστοσύνη του κόσμου που είδε ότι η ομάδα δεν μπορεί εμπράκτως να αποδείξει ότι είναι ικανή για την υπέρβαση. Ο μόνος που δεν κατάλαβε ότι ο Παναθηναϊκός έχασε χθες είναι ο Γιάννης Αναστασίου.
Δεν το λέω εγώ, αλλά ο ίδιος αμέσως μετά τη λήξη του ματς στη Νέα Σμύρνη, όπου και τόνισε ότι όπως ήρθε το παιχνίδι τουλάχιστον ο Παναθηναϊκός δεν έχασε. Η φράση αυτή είναι ακριβώς που δείχνει το έλλειμμα νοοτροπίας που υπάρχει στην ομάδα. Το παραμικρό τσαγανό, το παραμικρό πάθος για να γυρίσει το ματς στο ημίχρονο δεν είχε το τριφύλλι. Με συμπεριφορά ομάδας που έπαιζε σαν να κέρδιζε με 3-0, είχε μοναχά τις ευκαιρίες της μετά το 75' όταν και μπήκε αλλαγή ο μακράν πιο αδικημένος από τον Αναστασίου παίκτης, ο Κλωναρίδης.
Και η απόδειξη ότι η χθεσινή εικόνα είχε να κάνει με τη νοοτροπία που έχει περάσει ο προπονητής στην ομάδα, αποδεικνύεται από το ότι ο Παναθηναϊκός μέχρι και το 75' που είχε μοναδική επικίνδυνη στιγμή μια υπόνοια φάσης με τον Καρέλη, δεν ήταν κακός. Απλά δεν έπαιζε καθόλου και δεν υπήρχε στο γήπεδο! Γυρνούσε υπομονετικά την μπάλα, δεν έμπαινε πρώτος στις φάσεις και είχε μια συμπεριφορά ανάλογη του παιχνιδιού με τον Εργοτέλη στο δεύτερο ημίχρονο, με την διαφορά ότι στη Λεωφόρο η ομάδα κέρδιζε με 5-0!
Μέσα σε όλα αυτά, να 'τος και ο Μπαϊράμι. Ένας παίκτης ο οποίος έχει αποδείξει όσες φορές έχει αγωνιστεί ότι δεν μπορεί να προσφέρει το παραμικρό και που μόνο κακό κάνει στην λειτουργία της ομάδας, χρησιμοποιείται από τον Αναστασίου σε ένα ματς-τελικό. Με αυτόν στο χορτάρι ο Παναθηναϊκός είχε στο κέντρο έναν ακόμη αργό παίκτη -πέραν του Πέτριτς που βοηθάει σημαντικά στο επιθετικό κομμάτι- με αποτέλεσμα να χάνει τρεξίματα αλλά και τελικές προσπάθειες, καθότι ο κινητικός και πάντα δραστήριος Ατζαγκούν ήταν πιο πίσω για να καλύψει τα χαμένα τρεξίματα του Ζέκα από τον χώρο της μεσαίας γραμμής, με τον φιλότιμο αρχηγό του τριφυλλιού να γίνεται τώρα και δεξί μπακ.
Το θέμα στην ομάδα πλέον είναι βαθύ και σοβαρό και δεν θα κουράσω αναλύοντας το γιατί. Θα παραπέμψω απλά στην αντίδραση του ΠΑΟΚ στο ματς με την Καλλονή στην Μυτιλήνη όπου οι Θεσσαλονικείς έπαιζαν με κόντρα διαιτησία, με 10 παίκτες, ΑΛΛΑ με το μάτι τους να γυαλίζει για τη νίκη και στην εικόνα του Παναθηναϊκού σε Τρίπολη, Ξάνθη, Γιάννενα και εσχάτως χθες στη Νέα Σμύρνη.
Όχι, ο Παναθηναϊκός δεν έχει τόσο κακό ρόστερ, ώστε να μην μπορεί να παλέψει (αν το πίστευε πρώτος και κυριότερος ο προπονητής του) το πρωτάθλημα μέχρι τέλους. Αν ήταν έτσι τα πράγματα, θα ήταν πιο επιρρεπής σε γκέλες σαν της περσινής άπειρης ομάδας που φτιαχνόταν από τον Αναστασίου. Αν ήταν ψυχολογικά προετοιμασμένος σωστά, δεν θα έδειχνε τέτοια χαλαρή εικόνα σε παιχνίδια-τελικούς και δεν θα πανηγύριζε αντίθετα μεγάλα διπλά (σε Αγρίνιο και Τούμπα) όταν πήγαινε εκεί χωρίς την στάμπα του φαβορί.
Από χθες και στο εξής ο Παναθηναϊκός για να μείνει έως το τέλος στην κούρσα τίτλου, πρέπει να γίνουν πράγματα και θάματα. Και σαφώς δεν μπορεί ο Αναστασίου όπως δήλωσε στη συνέντευξη τύπου μετά το ματς με τον Πανιώνιο χθες, να υποστηρίζει πως το πρωτάθλημα έχει 15 παιχνίδια ακόμα και μπορούν να γίνουν πολλά. Όσα και να έχει ακόμα, ο φετινός Παναθηναϊκός και ο προπονητής του θα βρίσκουν κάπως ένα τρόπο να "χαλάσουν" τον κόσμο τους.
Υ.Γ.: Για αυτούς που θα προτρέξουν, ΟΧΙ το ότι είναι καλός προπονητής ο Αναστασίου και πως μόνος του δημιούργησε υψηλές προσδοκίες για την ομάδα δεν αμφισβητείται. Αλλά όπως όλοι μας έτσι και αυτός δεν μπορεί για αυτό το λόγο να βρίσκεται στο απυρόβλητο.
Δεν το λέω εγώ, αλλά ο ίδιος αμέσως μετά τη λήξη του ματς στη Νέα Σμύρνη, όπου και τόνισε ότι όπως ήρθε το παιχνίδι τουλάχιστον ο Παναθηναϊκός δεν έχασε. Η φράση αυτή είναι ακριβώς που δείχνει το έλλειμμα νοοτροπίας που υπάρχει στην ομάδα. Το παραμικρό τσαγανό, το παραμικρό πάθος για να γυρίσει το ματς στο ημίχρονο δεν είχε το τριφύλλι. Με συμπεριφορά ομάδας που έπαιζε σαν να κέρδιζε με 3-0, είχε μοναχά τις ευκαιρίες της μετά το 75' όταν και μπήκε αλλαγή ο μακράν πιο αδικημένος από τον Αναστασίου παίκτης, ο Κλωναρίδης.
Και η απόδειξη ότι η χθεσινή εικόνα είχε να κάνει με τη νοοτροπία που έχει περάσει ο προπονητής στην ομάδα, αποδεικνύεται από το ότι ο Παναθηναϊκός μέχρι και το 75' που είχε μοναδική επικίνδυνη στιγμή μια υπόνοια φάσης με τον Καρέλη, δεν ήταν κακός. Απλά δεν έπαιζε καθόλου και δεν υπήρχε στο γήπεδο! Γυρνούσε υπομονετικά την μπάλα, δεν έμπαινε πρώτος στις φάσεις και είχε μια συμπεριφορά ανάλογη του παιχνιδιού με τον Εργοτέλη στο δεύτερο ημίχρονο, με την διαφορά ότι στη Λεωφόρο η ομάδα κέρδιζε με 5-0!
Μέσα σε όλα αυτά, να 'τος και ο Μπαϊράμι. Ένας παίκτης ο οποίος έχει αποδείξει όσες φορές έχει αγωνιστεί ότι δεν μπορεί να προσφέρει το παραμικρό και που μόνο κακό κάνει στην λειτουργία της ομάδας, χρησιμοποιείται από τον Αναστασίου σε ένα ματς-τελικό. Με αυτόν στο χορτάρι ο Παναθηναϊκός είχε στο κέντρο έναν ακόμη αργό παίκτη -πέραν του Πέτριτς που βοηθάει σημαντικά στο επιθετικό κομμάτι- με αποτέλεσμα να χάνει τρεξίματα αλλά και τελικές προσπάθειες, καθότι ο κινητικός και πάντα δραστήριος Ατζαγκούν ήταν πιο πίσω για να καλύψει τα χαμένα τρεξίματα του Ζέκα από τον χώρο της μεσαίας γραμμής, με τον φιλότιμο αρχηγό του τριφυλλιού να γίνεται τώρα και δεξί μπακ.
Το θέμα στην ομάδα πλέον είναι βαθύ και σοβαρό και δεν θα κουράσω αναλύοντας το γιατί. Θα παραπέμψω απλά στην αντίδραση του ΠΑΟΚ στο ματς με την Καλλονή στην Μυτιλήνη όπου οι Θεσσαλονικείς έπαιζαν με κόντρα διαιτησία, με 10 παίκτες, ΑΛΛΑ με το μάτι τους να γυαλίζει για τη νίκη και στην εικόνα του Παναθηναϊκού σε Τρίπολη, Ξάνθη, Γιάννενα και εσχάτως χθες στη Νέα Σμύρνη.
Όχι, ο Παναθηναϊκός δεν έχει τόσο κακό ρόστερ, ώστε να μην μπορεί να παλέψει (αν το πίστευε πρώτος και κυριότερος ο προπονητής του) το πρωτάθλημα μέχρι τέλους. Αν ήταν έτσι τα πράγματα, θα ήταν πιο επιρρεπής σε γκέλες σαν της περσινής άπειρης ομάδας που φτιαχνόταν από τον Αναστασίου. Αν ήταν ψυχολογικά προετοιμασμένος σωστά, δεν θα έδειχνε τέτοια χαλαρή εικόνα σε παιχνίδια-τελικούς και δεν θα πανηγύριζε αντίθετα μεγάλα διπλά (σε Αγρίνιο και Τούμπα) όταν πήγαινε εκεί χωρίς την στάμπα του φαβορί.
Από χθες και στο εξής ο Παναθηναϊκός για να μείνει έως το τέλος στην κούρσα τίτλου, πρέπει να γίνουν πράγματα και θάματα. Και σαφώς δεν μπορεί ο Αναστασίου όπως δήλωσε στη συνέντευξη τύπου μετά το ματς με τον Πανιώνιο χθες, να υποστηρίζει πως το πρωτάθλημα έχει 15 παιχνίδια ακόμα και μπορούν να γίνουν πολλά. Όσα και να έχει ακόμα, ο φετινός Παναθηναϊκός και ο προπονητής του θα βρίσκουν κάπως ένα τρόπο να "χαλάσουν" τον κόσμο τους.
Υ.Γ.: Για αυτούς που θα προτρέξουν, ΟΧΙ το ότι είναι καλός προπονητής ο Αναστασίου και πως μόνος του δημιούργησε υψηλές προσδοκίες για την ομάδα δεν αμφισβητείται. Αλλά όπως όλοι μας έτσι και αυτός δεν μπορεί για αυτό το λόγο να βρίσκεται στο απυρόβλητο.
Χρήστος Δημόπουλος
