Ο Κρίστιαν Βελπ τα πήρε όλα κι... έφυγε!

 ΤΟΥ ΜΑΡΙΟΥ ΜΟΥΤΣΗ 

Oι Τζερόμ Κέρσει και Άντονι Μέισον από τη Δευτέρα έχουν για παρέα τους εκεί... πάνω και τον σταρ του γερμανικού μπάσκετ καθώς και του ΝΒΑ κάποτε, Κρίστιαν Βελπ. Οι πάντες μέσα στην μπασκετική διαπλανητική οικογένεια δνε μπορούν να το βάλουν στον νου, πώς γίνεται μέσα σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα να χάθηκαν μια για πάντα τόσα πολλά και τεράστια ονόματα της παγκόσμιας ιστορίας του αθλήματος. Δε μας έφθανε προ ελαχίστου καιρού το "σβήσιμο της φλόγας" του Μέισον, τώρα ήρθε - μετά από μόλις κάτι μέρες - κι ο χαμός ενός ακόμη πανάξιου αθλητή να "βυθίσει" στο πένθος ολόκληρη την κοινότητα. Ο Κρίστιαν... έφυγε για τους ουρανούς σε ηλικία 51 χρονών από ανακοπή καρδιάς.

Φυσικά, όσοι βρίσκεστε στην κατάλληλη ηλικία τον θυμάστε και για μια εποχή από το πέρασμά του στον Πειραιά με τα "ερυθρόλευκα", συγκεκριμένα τη σεζόν 1996 - 1997. Τι χρονιά κι αυτή?! Σκέτο όνειρο για τους παίκτες, συντελεστές και τον κόσμο του Ολυμπιακού, αφού η ελληνική ομάδα κάτω απ' τις οδηγίες του Ντούσαν Ίβκοβιτς έφερε στα μέρη μας αλλά και πρόσθεσε στην τροπαιοθήκη της την κούπα της Ευρωλίγκας, πετυχαίνοντας παράλληλα στο τέλος και το απόλυτο με ένα υπέροχο Triple Crown. Ο τελικός της πρώτης τη τάξει ευρωπαϊκής διοργάνωσης που διεξήχθη μέσα στη Ρώμη (σ.σ. τότε ακόμη λεγόταν Κύπελλο Πρωταθλητριών, κι όχι Euroleague) είχε λήξει με 73-58 για τους "ερυθρόλευκους» έναντι μιας Μπαρτσελόνα-φόβητρο.

Το 1993 στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα χωρών που διοργανώθηκε στη χώρα του πήρε τους Γερμανούς από το χέρι, στέφοντας τους συμπαίκτες και τον εαυτό του τροπαιούχους στη διοργάνωση. Στο ίδιο τουρνουά ο Κρίστιαν αναδείχθηκε κι ο καλύτερος παίκτης πάνω στα παρκέ (ΜVP)!

Ο Βελπ ήταν γεννηθείς στο Ντέλμερχοστ της τότε ακόμη Δυτικής Γερμανίας. Έτος ερχομού του στη ζωή, το 1964. Συμπλήρωσε τις σπουδές του στις Η.Π.Α και συγκεκριμένα στο σχολείο ονόματι Ολίμπικ που ανήκει στην Ουάσινγκτον, ακολουθώντας μάλιστα στη συνέχεια το ομώνυμο πανεπιστήμιο. O Βελπ είχε γίνει ντραφτ από την ομάδα των Φιλαδέλφεια 76ers το έτος 1987 και μάλιστα στη θεση Νο16. Κατά σειρά φόρεσε και τίμησε τις φανέλες των Σίξερς (1987 - 1989), των Σπερς (1989 - 1990) καθώς και των Γουόριορς (1990). Κι από κει ήρθε επί 6 συνεχόμενες σεζόν να δείξει ποιος είναι και στην Ευρώπη με τη γερμανική Τζάιαντς Λεβερκούζεν (1990 - 1996). Ύστερα πέρασε μια "βόλτα" από τον Ολυμπιακό (1996 - 1997), την Άλμπα Βερολίνου (1997 - 1998) με το "κλαμπ" της Ρέτζια Καλάμπρια να' ρχεται τελευταίο στην καριέρα του το 1999.

Με το που έδωσε τέλος στην καριέρα του, η Εθνική της πατρίδας του τον πήρε κοντά της δίνοντάς του τον ρόλο του βοηθού προπονητή ως το 2006. Να σημειώσουμε επίσης ότι το 2001 εισήλθε στο Hasky Hall of Fame. Τα τελευταία χρόνια του βίου του είχε εγκατασταθεί μόνιμα στις Η.Π.Α όπου και διέμενε στο Σιάτλ και την Ουάσινγκτον μαζί με τη σύζυγό και τα δυο του παιδιά.

* Δεν υπονοώ τίποτα. Μιλάω ευθέως ή μάλλον... ρωτάω σε ευθεία γραμμή. Θεωρεί κανείς από εσάς ότι το γεγονός ξαφνικού θανάτου τόσων "θηρίων" που' χουμε ανά τακτά χρονικά διαστήματα, πως είναι τυχαίο; Αυτό μάλιστα παρατηρείται στη δεκαετία-εικοσαετία της ζωής τους εκτός αγωνιστικού χώρου, και να φανταστείτε ότι όταν "έτρεχαν", από τις δυνάμεις που είχαν, μη σας πω ότι καμιά φορά... απογειώνονταν κι ύστερα "πετούσαν" κιόλας!!! Όμως στο σπίτι και μακριά από το παρκέ οι αντοχές πέφτουν τόσο ξαφνικά σε σημείο να χάνονται εντελώς, κι όταν αυτό συμβεί με την καρδιά...

Μάριος Μούτσης