Κάτι καλό χτίζεται σιγά-σιγά στη Γιουνάιτεντ

ΣΤΙΣ ΕΠΑΛΞΕΙΣ

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΡΑΒΙΑΣ

Όταν ο Λουίς Φαν Χάαλ δήλωνε πως η ομάδα του χρειάζεται υπομονή και χρόνο για να "ξεδιπλώσει" στο χορτάρι αυτά που και η ίδια μπορεί, ήξερε τι έλεγε. Έχοντας την πιο μεστή εμφάνιση της μέσα στη χρονιά, στο χθεσινό 3-0 επί της Τόττεναμ, η Γιουνάιτεντ φαίνεται να βαδίζει όλο και πιο ξεκάθαρα προς το Τσάμπιονς Λιγκ της νέας αγωνιστικής περιόδου. Κάτι που έχασε πέρσι, στην τραγική σεζόν επί Μόις...

Οι μεταγραφές του καλοκαιριού έκαναν πολλούς να μιλάνε για επιστροφή στη διεκδίκηση του πρωταθλήματος, κάτι τέτοιο όμως στην Αγγλία είναι δύσκολο: από 7ος δεν πας 1ος με τη μία. Το να μείνει ωστόσο εκτός Ευρώπης ("σεντονιού" ουσιαστικά) για δεύτερη σερί χρονιά, εκτός από οικονομικό πλήγμα, είναι και πλήγμα για τον εγωισμό και το γόητρο του κλαμπ. Και φέτος, όπου μέχρι και η Σαουθάμπτον και η Τόττεναμ έχουν βάσιμες ελπίδες, δεν είναι ούτε αυτό εύκολο...

Με το αγαπημένο του 3-5-2 να έχει πλέον αφομοιωθεί, τον Ρούνεϊ να (ξανα)σκοράρει όπως παλιά, και παίκτες "ξεχασμένους" να ξαναπαίρνουν τα πάνω τους (βλ. Φελαϊνί) ο Ολλανδός κόουτς μπορεί να ελπίζει πως η σεζόν, παρότι θα κλείσει χωρίς κάποιο τίτλο, θα συνεχιστεί και θα ολοκληρωθεί πιο ομαλά για τους "κόκκινους" του Μάντσεστερ στην τετράδα. Μην ξεχνάμε πως η φετινή χρονιά δεν είχε ξεκινήσει και με τον καλύτερο τρόπο: χωρίς προετοιμασία ουσιαστικά, αφού ο Φαν Χάαλ βρισκόταν με την Ολλανδία στο Μουντιάλ, αλλά και αρκετή γκρίνια για τις μεταγραφές. Ακόμα και τώρα δηλαδή, στο Νησί υπάρχει μεγάλη δυσανασχέτηση για τον Φαλκάο (ο οποίος πιθανώς θα επιστρέψει το καλοκαίρι στη Μονακό), καθώς και για τον Ντι Μαρία και τις σπάνιες αγωνιστικές "αναλαμπές" του.

Κρατώντας τον ίδιο κορμό, πέρα από κάποιες λίγες καλές προσθήκες αλλά και κάποιες αναγκαίες -όπως δείχνουν τα πράγματα- αποχωρήσεις (π.χ. Μάτα), οι "διάβολοι" θα μπορέσουν να ξαναγίνουν πραγματικοί ανταγωνιστές του τίτλου. Το κύριο θέμα, ή ερωτηματικό αν προτιμάτε, είναι η στήριξη που θα έχει ο Φαν Χάαλ και οι πιέσεις που δέχεται από τα ΜΜΕ. Μην ξεχνάμε πως ο 60χρονος προπονητής, όπου έχει δουλέψει με πλάνο, έχει φέρει επιτυχίες (Μπάγερν, Μπάρτσα, εθνική Ολλανδίας, μέχρι και με την Άλκμααρ πήρε πρωτάθλημα στη χώρα του το 2009). Οι συγκρίσεις επομένως είτε με τον ξεκάθαρα αποτυχημένο πέρσι Μόις είτε με την "προσωποποίηση" του συλλόγου Σερ Άλεξ Φέργκιουσον, που έκατσε στον πάγκο της ομάδας για 27 χρόνια, δεν έχουν κάποιο νόημα. Η μεταβατική περίοδος προς τις επιτυχίες για τη Μάντσεστερ θα χρειαστεί και άλλη υπομονή και σαφώς λιγότερη γκρίνια.

Χρήστος Γραβιάς