Με όνειρο το ταξίδι στη Μαδρίτη...
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΡΑΒΙΑΣ Η Μεγάλη Εβδομάδα ευτυχώς δεν αποδείχτηκε... μαρτυρική για τους "αιώνιους" στην Euroleague, πα...
http://www.thecolumnist.gr/2015/04/blog-post_12.html
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΡΑΒΙΑΣ
Η Μεγάλη Εβδομάδα ευτυχώς δεν αποδείχτηκε... μαρτυρική για τους "αιώνιους" στην Euroleague, παρά τις όποιες αντιξοότητες που αντιμετώπισαν. Και μπορεί για τον Ολυμπιακό -που νίκησε στο ρελαντί τη Νίζνι- να ήταν ήδη προδιαγεγραμμένη η 3η θέση στον όμιλό του, για τον Παναθηναϊκό η πρόκριση πέρασε μέσω... Βερολίνου, εκεί όπου η Μακάμπι "τελείωνε" τις ελπίδες της Άλμπα, και έτσι η ήττα στο Βελιγράδι αποδείχτηκε ανώδυνη...
Φυσικά, καλώς ή κακώς, προημιτελικά Euroleague χωρίς ελληνικό χρώμα δεν μπορεί να νοηθεί. Έστω και χωρίς πλεονέκτημα, κόντρα σε αντιπάλους αν μη τι άλλο της πρώτης γραμμής! Ο Παναθηναϊκός θα εκστρατευτεί στη Μόσχα, όπως και πέρυσι, για να πετύχει αυτό που δεν κατάφερε τότε (όταν και έχασε τη σειρά με 3-2), ενώ ο Ολυμπιακός, σε πείσμα των σεναρίων συνωμοσίας και με "φόντο" το Ρεάλ-Ζαλγκίρις που έκρινε "πρωτιά" στον απέναντι όμιλο, θα ταξιδέψει τελικά στην Ισπανία, αλλά προς Βαρκελώνη μεριά...
Το πλεονέκτημα έδρας σίγουρα μικρό διακύβευμα δεν είναι, ιδίως όταν ο αντίπαλος έχει και την κούραση του ταξιδιού για δύο παιχνίδια σε τρεις μέρες, αλλά, αν το δούμε και λίγο οπτιμιστικά, δεν είναι και απαγορευτικό! Πόσες φορές άλλωστε έχουμε δει, είτε "πράσινους" είτε "κόκκινους", να το "σπάνε". Το θέμα είναι σε τι κατάσταση θα βρεθούνε και οι "πράσινοι" και οι "κόκκινοι", σε συνδυασμό προφανώς με το πώς θα είναι και οι έτεροι διεκδικητές της πρόκρισης για συμμετοχή στο Final Four της Μαδρίτης.
Αντικειμενικά, το δυσκολότερο έργο ίσως το 'χει ο Παναθηναϊκός. Κόντρα στην ομάδα που 'χει τις λιγότερες ήττες φέτος (μόλις 2), το να τις κάνεις 3 σε 5 ματς φαντάζει "ζόρι". Δεν είναι μόνο όμως το γεγονός ότι η "ομάδα του στρατού" -επί Ιτούδη πλέον- είναι καλύτερη, έχοντας αποκτήσει και τον Κιριλένκο το χειμώνα. Είναι και η ομάδα του Ιβάνοβιτς, που ειδικά φέτος, "κολλάει" στα πρέπει που της τυχαίνουν. Μπάρτσα μες το Μάρτη, την περασμένη εβδομάδα Άλμπα στο ΟΑΚΑ κλπ. Συν το ότι, σε σχέση με πέρυσι, λείπει ο Λάσμε που έδινε τρομερή ενέργεια μέσα στη ρακέτα, ο Ούκιτς, ο Μασιούλις...
Τώρα, βέβαια, δεν υπάρχει "πρέπει". Στον ΠΑΟ ξέρουν πως είναι αουτσάιντερ και ορθώς δεν ανεβάζουν τους τόνους. Άλλωστε, για να 'μαστε και δίκαιοι, η -ευρωπαϊκή- υπέρβαση για φέτος έχει ήδη γίνει. Η εμφανής μείωση του μπάτζετ και η ελληνοποίηση της ομάδας βραχυπρόθεσμα, βάζουν όρια και ταβάνια στους στόχους. Δεν μπορούμε να τα ζητάμε πάντα όλα για τη φανέλα.
Στους "ερυθρόλευκους", τώρα, η Μπαρτσελόνα έχει και το όνομα και τη... χάρη, όχι όμως όσο σε σχέση με άλλες χρονιές. Και αυτό δίνει κάποιες καλές ελπίδες στον Ολυμπιακό να την κοντράρει. Είπαμε, φαβορί είναι ούτως ή άλλως οι "μπλαουγκράνα". Τόμιτς στη ρακέτα ή σουτέρ όπως ο Χουέρτας δεν υπάρχουν στο Λιμάνι, ενώ θα 'ναι και ζητούμενο το πώς θα εμφανιστεί και ο Σπανούλης. Σε τέτοια ματς που "καίει" η μπάλα, δεν μπορεί να λείπει. Στη Ρωσία τις προάλλες το πάλεψε, σε σειρά αγώνων όμως τα πράγματα δυσκολεύουν. Στα θετικά, η επιστροφή του Πέτγουει αλλά και του Χάντερ, που ίσως προλάβει το δεύτερο παιχνίδι στο "Παλάου Μπλαουγκράνα", το οποίο σαν έδρα προφανώς δεν μπορεί να συγκριθεί με το ΣΕΦ (και το ΟΑΚΑ προφανώς, εξ' ου και το νόημα του break ιδίως για τους Έλληνες)...
Στα δυο άλλα ζευγάρια, η Φενέρ του Ζέλικο Ομπράντοβιτς θα υποδεχτεί τη Μακάμπι του Γκέρσον, σε μια σειρά που θα 'χει σίγουρα ενδιαφέρον (από τη μια τα "φράγκα", απ' την άλλη η φανέλα), ενώ η Ρεάλ του Μπουρούση θα έχει ευκολότερο -λογικά-έργο κόντρα στην Εφές του Περπέρογλου...
Χρήστος Γραβιάς