Ένα... adiós σε "κάποιον Φουστέρ"

 ΓΡΑΦΕΙ Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΥ 

Αμφισβητήθηκε όσο λίγοι. Αγωνίστηκε και τίμησε τη φανέλα σα να είχε γεννηθεί Ολυμπιακός. Αγαπήθηκε όσο κανείς άλλος τα τελευταία χρόνια. Πλέον όλα δείχνουν ότι δε θα συνεχίσει την καριέρα του με τα ερυθρόλευκα. Το όνειρό του, όπως έχει ο ίδιος δηλώσει, να "αγκυροβολήσει" στο Λιμάνι της καρδιάς του, τον Πειραιά, φαίνεται πως δε θα γίνει πραγματικότητα. Οι λόγοι; Κυρίως αγωνιστικοί... Ο Φουστέρ πάντα ήθελε να αποτελεί σημαντικό κομμάτι στο παζλ της ομάδας. Και σε κάθε λεπτό που έπαιζε, σε κάθε βήμα του πάνω στο γρασίδι, είτε εντός του "Γ. Καραϊσκάκης" είτε εκτός αυτού, αποδείκνυε πως θα μάχεται για το σύνολο. Για το στόχο της ομάδας. Επί Περέιρα, δυστυχώς, δεν το βρίσκει αυτό. Ο Πορτογάλος δεν τον έχει ούτε καν στους "18" και αυτό τον πληγώνει.

Ναι μεν τα χρόνια έχουν περάσει. Η εκρηκτικότητά του δεν θα είναι η ίδια με παλιά. Όμως το φιλότιμο, η αξία, η ηγετική του φυσιογνωμία, το πάθος δεν έχουν να κάνουν με την ηλικία. Και δυστυχώς, ο Ολυμπιακός δεν έχει πολλούς τέτοιους παίκτες. Ένας που μου έρχεται πρόχειρα στο μυαλό, είναι ο Ντομίνγκεζ. Ο οποίος όμως έχει λάβει την αποθέωση που του αρμόζει, στο μέγιστο βαθμό. Ο Φουστέρ ήταν πάντα ο "αφανής ήρωας" του εκάστοτε παραμυθιού των "ερυθρολεύκων".

Ακόμα και όταν σκόραρε στο Καζάν.
Ακόμα και όταν σκόραρε στο Ολιμπίνσκι απέναντι στη Μέταλιστ.
Στο Έμιρέιτς που "καρδιοχτύπησε" έστω και για λίγο τους Λονδρέζους της Άρσεναλ με την καρφωτή κεφαλιά του.
Στο, απαράμιλλης ομορφιάς, γκολ που πέτυχε απέναντι στον ΠΑΟΚ το Δεκέμβρη του '14.
Στην κλωτσιά που δέχτηκε από τον Κονάτε τη 19η Δεκεμβρίου, όταν έκανε το 1-0 εναντίον της Μάλμε.

Αυτός ο ποδοσφαιριστής πήγε στον Ολυμπιακό το καλοκαίρι που είχαν συμβεί τα πάντα. Αλλαγή διοίκησης, επιστροφή Βαλβέρδε, καλοκαιρινός αποκλεισμός από την Ευρώπη... Ο ίδιος ο Βάσκος είχε δηλώσει ότι η απόκτηση του Νταβίντ τον χαροποίησε περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη ενίσχυση της ομάδας εκείνη την περίοδο. Οι οπαδοί τον έλεγαν τρελό. "Γιατί κάνει έτσι ο Ερνέστο για κάποιον Φουστέρ;", αναρωτιόντουσαν... Ο ίδιος ο Ισπανός μέσος θα τους έδινε την απάντηση λίγους μήνες μετά... Και από τότε, κάθε φορά που αγωνιζόταν, για τα επόμενα 5 χρόνια. Ήρθε Κύριος και φεύγει ως τέτοιος. Αγαπήθηκε από τους Ολυμπιακούς και εκτιμήθηκε από όλους τους απανταχού φιλάθλους του ποδοσφαίρου στη χώρα μας. Γιατί ποτέ δεν προκάλεσε. Ποτέ δεν πανηγύρισε δείχνοντας τον... μηρό του ή προσποιούμενος ότι... απολαμβάνει γκολ στο 90'. Γιατί πάντα ήταν στην πρώτη γραμμή μόνο με τις επιδόσεις του στο γήπεδο.

Έμελλε να είναι αυτός ο Ισπανός που θα "κλείσει" την αγαπημένη τριπλέτα των λατρεμένων συμπατριωτών του στο Λιμάνι. Πρώτα ο Ερνέστο Βαλβέρδε, μετά ο Μίτσελ και τελευταίος αυτός...

Σε ευχαριστούμε Νταβίντ Φουστέρ...

Γιώργος Αναγνώστου