Το πιο αμφίρροπο Final Four

 ΓΡΑΦΕΙ Ο ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΡΑΒΙΑΣ 

Τα προγνωστικά αυξάνονται, η προσμονή των φιλάθλων μεγαλώνει και η Μαδρίτη πλέον "έρχεται" όλο και πιο κοντά. Για πολλούς το φετινό Final Four είναι από τα πιο αμφίρροπα (βάσει προβλέψεων), αλλά επίσης -αν μπορούμε να το θέσουμε έτσι- και από τα πιο "δίκαια" μιας και οι 4 ομάδες που θα παραβρεθούν το προσεχές Σαββατοκύριακο στην ισπανική πρωτεύουσα έδειξαν (είτε εξ' αρχής είτε στη διάρκεια της διαδρομής) πως σαφέστατα το αξίζουν...

Η θέση της ευρωπαϊκής κορυφής βέβαια χωράει μόνο έναν. Το ποιος θα είναι αυτός -μετά την αποτυχία της περσινής πρωταθλήτριας Μακάμπι να υπερασπιστεί τον τίτλο της- δεν είναι εύκολο να το προβλέψεις, ιδίως σε φάση F4. Μέσα σε τρεις μέρες (και δύο αγώνες) μπορούν να συμβούν τα πάνω-κάτω, όπως είδαμε τα τελευταία χρόνια με Ισραηλινούς και Πειραιώτες, και όπως έχουμε δει σε πιο "τρανταχτές" περιπτώσεις παλιότερα: η Μπανταλόνα του Ομπράντοβιτς (1994) και η Ζαλγκίρις του Καζλάουσκας (1999) είναι χαρακτηριστικές στην ιστορία της διοργάνωσης. Το momentum, γι' αυτόν που το έχει και βρίσκεται στο "pick" της αγωνιστικής του κατάστασης τώρα που "μαζεύεται" η κούραση μες το Μάη, θα αποδειχτεί καθοριστικό...

Από άποψη "αβαντάζ", η Ρεάλ είναι σαφώς πιο ευνοημένη, αφού θα παίζει στη φυσική της έδρας, το "Barclaycard Center" ( τέως "Palacio dos Deportes") με τόσο κόσμο δίπλα της. Από κοντά και η CSKA, με το budget των 42 εκ. και το πιο πλήρες ρόστερ. Προσοχή, όμως. Μην αφήνουμε στην απ' έξω το όποιο άγχος ή πίεση κουβαλούν. Οι Μαδριλένοι προέρχονται από δυο σερί χαμένους τελικούς: κανείς δεν μπορεί να σκεφτεί τι θα συμβεί σε περίπτωση μιας ακόμα συνεχόμενης αποτυχίας! Οι Μοσχοβίτες, με τη σειρά τους, πρέπει κάποτε να μετουσιώσουν τις οικονομικές σπατάλες σε επιτυχίες, καθώς έχουν να σηκώσουν το τρόπαιο από το 2008 (όταν το Final Four κατά σύμπτωση γινόταν ξανά στη Μαδρίτη), παρά το γεγονός ότι μετρούν συνεχείς παρουσίες στην τελική τετράδα (14, αριθμός-ρεκόρ στην Ευρωλίγκα). Εκεί θα βρεθεί για πρώτη φορά η Φενερμπαχτσέ, με τη σφραγίδα του Ζέλικο Ομπράντοβιτς. Τα -πολλά- λεφτά των Τούρκων πιάνουν σιγά-σιγά τόπο, αλλά η απειρία των περισσότερων παικτών τους από παρόμοιες παραστάσεις ίσως μετρήσει. Χρειάζονται ακόμα "ψωμιά" για να αξιώνουν περισσότερα από τη χαρά της συμμετοχής.

Όσο για τον "δικό" μας εκπρόσωπο Ολυμπιακό; Σίγουρα θα πάει ως αουτσάιντερ κόντρα στους Ρώσους, θα το παλέψει, κυρίως όμως θα είναι ελεύθερος να κάνει το παιχνίδι του και να ευχαριστηθεί λόγω της έλλειψης πίεσης. Να τον υποτιμήσουν όμως τόσο αλαζονικά -όπως  στην Πόλη και στο Λονδίνο- το θεωρώ πλέον δύσκολο. Είναι άλλωστε, σε σύγκριση με τους υπολοίπους τρεις, ο πιο πρόσφατος χρονικά πρωταθλητής (2012-13), έχοντας νικήσει στους τελικούς τόσο την CSKA όσο και τη Ρεάλ σε πείσμα των τότε προγνωστικών...

Το μόνο σίγουρο -πέραν του όμορφου θεάματος που περιμένουμε- είναι ότι η Euroleague θα καταλήξει ξανά σε ελληνικά χέρια! Εκτός των "ερυθρόλευκων", παραμονεύουν ο Γιάννης Μπουρούσης (Ρεάλ), ο Νίκος Ζήσης (Φενέρ) και φυσικά ο Δημήτρης Ιτούδης, στην παρθενική του συμμετοχή, ως headcoach της ομάδας του "Κόκκινου Στρατού"...

Χρήστος Γραβιάς