Δύο ακόμη σπουδαίες "μεταγραφές" για τον Παναθηναϊκό

 ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΡΙΟΣ ΜΑΝΤΖΟΣ 

Η αναζήτηση μονάδων για την ενίσχυση μιας ομάδας αποτελεί βασική προτεραιότητα της εκάστοτε διοίκησης σε κάθε καλοκαιρινή μεταγραφική περίοδο. Ανέκαθεν το "παζάρι" Ιουλίου-Αυγούστου άνοιγε την όρεξη όλων των συλλόγων ανά τον κόσμο, μοιραία και στην Ελλάδα. Ο Παναθηναϊκός αποτελεί μία ομάδα που δεδομένο είναι πως χρειάζεται ενίσχυση, εάν θέλει τη νέα σεζόν να "χτυπήσει" τον τίτλο. Οι άνθρωποι της "πράσινης" ΠΑΕ και ο Γιάννης Αναστασίου το γνωρίζουν πολύ καλά αυτό και επιδίδονται ήδη εδώ και κάποιο καιρό σε μεταγραφικό οργασμό με τις προσθήκες να είναι τρεις τον αριθμό και, σύμφωνα με τις τελευταίες εξελίξεις στο θέμα Εσιέν, γίνονται άμεσα τέσσερις.

Τα νέα πρόσωπα προσδίδουν πάντα έναν αέρα ανανέωσης και δίνουν ελπίδες πως μπορούν να ανεβάσουν αγωνιστικά το επίπεδο του συλλόγου και να τον οδηγήσουν στις επιτυχίες. Υπάρχουν όμως και οι περιπτώσεις που συνιστούν αυτό που ονομάζεται ουσιαστικά "μεταγραφή εκ των έσω". Παίκτες δηλαδή από το υπάρχον ρόστερ που προς το τέλος της σεζόν σού δείχνουν ένα πρόσωπο που δεν είχες δει έως τότε και σε κάνουν να τους θες στην ομάδα σου και τη νέα χρονιά, έχοντας πια μεγάλη πίστη στις δυνατότητές τους.

Οι φίλοι του Παναθηναϊκού σίγουρα το έχουν σκεφτεί αυτό εδώ και καιρό για τον Σωτήρη Νίνη και πλέον, όπως όλα δείχνουν, και για τον Γιώργο Κουτρουμπή. Δύο ποδοσφαιριστές που ουσιαστικά αποτελούν "μεταγραφές" για τον Γιάννη Αναστασίου και θα ενισχύσουν σημαντικά την ομάδα στην προσπάθειά της πρωτίστως να επιστρέψει στην κορυφή της Ελλάδας τη νέα σεζόν.

Για τον Νίνη ήταν δεδομένο από την πρώτη στιγμή που ανακοινώθηκε η επιστροφή του πως, παρά το γεγονός ότι -δικαίως- αμφισβητήθηκε στο πρόσφατο παρελθόν, θα προσέδιδε στοιχεία στο παιχνίδι του Παναθηναϊκού που μέχρι τότε έλειπαν. Κάθετη πάσα, παιχνίδι από τον άξονα με ορθολογική μεταφορά της μπάλας από τη μέση προς τα μπρος, γλυκό μοίρασμα στα πλάγια κ.ο.κ. Ένα κλασσικό "δεκάρι" δηλαδή, σε μία θέση στην οποία συνηθίζαμε να βλέπαμε για παράδειγμα τον φιλότιμο μεν, άτεχνο δε, Ατζαγκούν. Ο χρόνος που χρειάστηκε όμως για να προσαρμοστεί στις νέες συνθήκες στον Παναθηναϊκό (άφησε την ομάδα το 2012 σε μία εντελώς διαφορετική κατάσταση, με άλλους παίκτες, άλλη διοίκηση και άλλο προπονητή με διαφορετική φιλοσοφία), σε συνδυασμό με τους τραυματισμούς που τον ταλαιπώρησαν από τα πρώτα του ματς μετά τα Χριστούγεννα, εμπόδισαν στον Έλληνα μέσο να δείξει πολύ νωρίτερα το πόσο πολύ μπορεί να βοηθήσει τον Παναθηναϊκό.

Αυτό ακριβώς δείχνει στην τρέχουσα διαδικασία των play-offs. Σαφώς και τα κριτήρια δεν είναι 100% αξιόπιστα, διότι δεν μιλάμε και για το top επίπεδο στο οποίο δοκιμάζεται, μιας και η ανωτερότητα του Παναθηναϊκού τόσο σε ποιότητα όσο κυρίως σε φυσική κατάσταση έναντι των τριών αντιπάλων του ήταν εξ αρχής εμφανής. Αυτό ωστόσο δεν αρκεί για να μειώσει την αξία των επιδόσεων του Νίνη, που είναι ξεκάθαρα ο MVP των play-offs και δείχνει τρομερή φρεσκάδα, όρεξη και αυτοπεποίθηση, κάνοντάς μας να νομίζουμε πως απλά παρακολουθούμε κάποια... παλιά βίντεο του παίκτη.

Στο χρονικό σημείο που φτάσαμε πάντως, επειδή όντως είναι λίγο αργά για να έχει τρομερό αποτέλεσμα σε επίπεδο επιτυχιών του συλλόγου η άνοδος Νίνη, το μεγαλύτερο κέρδος για τον Γιάννη Αναστασίου θα μπορούσαμε να πούμε πως είναι το ότι κέρδισε ουσιαστικά έναν "καινούργιο" παίκτη για τη νέα σεζόν, σε μία πολύ νευραλγική θέση, στην οποία όμοιό του δεν είχε στη διάθεσή του. Στους Λουντ, Βέμερ, Καλτσά (ίσως και Εσιέν) προσθέτουμε, λοιπόν, τον Νίνη. 

Όπως ακριβώς έγινε πέρυσι με τον Μλάντεν Πέτριτς. Οι ρυθμοί του από τον Γενάρη του '14 που αποκτήθηκε μέχρι το καλοκαίρι ήταν σαφώς πιο χαμηλοί από εκείνους της ομάδας. Όταν όμως ακολούθησε την προετοιμασία, υιοθέτησε τη φιλοσοφία Αναστασίου και προσαρμόστηκε πλήρως στα νέα δεδομένα, ήταν από τους διακριθέντες του Παναθηναϊκού στο μεγαλύτερο διάστημα της σεζόν. Σε ανάλογη περίπτωση ελπίζουν στο "τριφύλλι" -και όχι άδικα- ότι θα εξελιχθεί ο Σωτήρης Νίνης.

Οι τελευταίοι αγώνες των "πρασίνων" πάντως έφεραν στο προσκήνιο ακόμη μία αποκάλυψη, που ακούει στο όνομα: Γιώργος Κουτρουμπής. Και ο όρος αποκάλυψη δεν έχει να κάνει ασφαλώς με επιφανειακού τύπου προσεγγίσεις όπως μια-δυο ντρίμπλες που ξεσήκωσαν χθες τη Λεωφόρο και άλλα τέτοια χαζά. Έχει να κάνει με τη μεγάλη συμβολή του στο παιχνίδι της ομάδας. Ο Κουτρουμπής είναι από τους λίγους Έλληνες αμυντικούς που ξέρουν μπάλα, μπορούν να τη χειρίζονται σχετικά καλά και να φτιάχνουν παιχνίδι. Οι ικανότητές του σαν στόπερ δεν είναι και top class, εξ ου και η αμφισβήτησή του η οποία κόντεψε να τον στείλει στην έξοδο μέχρι πριν λίγο καιρό.

Ο ίδιος όμως διαχειρίστηκε τέλεια την πίεση, δούλεψε σκληρά και με τη βοήθεια Αναστασίου δίνει πια τον καλύτερο εαυτό του σε μία νέα θέση. Διαθέτει αφοπλιστική ψυχραιμία, είναι καλός ανασταλτικά και παίζει ήρεμα την μπάλα κάτω. Ό,τι πρέπει για αμυντικό χαφ, κάτι το οποίο μας το είχε ήδη ψιλοδείξει από πέρυσι, κυρίως στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδος. Ο Εσιέν, εάν έρθει, ασφαλώς και θα 'χει καπαρωμένη τη θέση, αλλά πίσω του απαιτείται ένα καλό back-up. Ο (μάγκας) Κουτρουμπής μπορεί να παίξει αυτόν τον ρόλο, όπως όλα δείχνουν, πολύ καλά. Ακόμη μία "μεταγραφή", λοιπόν, με έναν παίκτη που από εκεί που πλησίαζε στην έξοδο, θα ακολουθήσει με το "σπαθί" του την προετοιμασία της ομάδας.

Ο Παναθηναϊκός, μετά και από τη μαθηματική κατάκτηση της πρώτης θέσης στα play-offs, μπορεί πλέον να στρέψει όλη του την προσοχή στη νέα σεζόν. Πρώτος στόχος ασφαλώς η σοβαρή διεκδίκηση και γιατί όχι κατάκτηση του πρωταθλήματος, το οποίο φέτος θα μπορούσε να "χτυπήσει" αλλά έβγαλε μόνος του τα μάτια του πολλά ματς, καθώς και μία αξιοπρεπής σε πρώτη φάση και, αν τα καταφέρει, μια καλή σχετικά πορεία στην Ευρώπη, της οποίες στερείται τουλάχιστον εδώ και μία πενταετία. Τα δεδομένα για το Champions League είναι εξαιρετικά δύσκολα, αλλά μία καλή εικόνα στο Europa League μπορεί να αποτελέσει την αφετηρία για την επιστροφή στις όμορφες ευρωπαϊκές βραδιές του παρελθόντος. Ίδωμεν. Είναι εξάλλου πολύ νωρίς...

Μάριος Μάντζος