Σημείο μηδέν

 ΓΡΑΦΕΙ Ο ΠΕΤΡΟΣ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ 

Φτάσαμε λοιπόν εκεί που όλοι περιμέναμε και διαβλέπαμε όλο αυτό τον καιρό. Στο σημείο μηδέν. Μετά από πέντε μήνες διαπραγματεύσεων και συνεχόμενων αποτυχημένων προσπαθειών στην εξεύρεση μιας λύσης και σύναψης μιας συμφωνίας με την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΔΝΤ, ο κ. Τσίπρας επέλεξε να αποτανθεί στον λαό αρνούμενος να υπακούσει στους εκβιαστικούς όρους και τα διλήμματα που του έθεταν οι εκπρόσωποι των θεσμών και να προσυπογράψει μια συμφωνία βαθιά αντιλαϊκή και υφεσιακή που θα έβαζε ταφόπλακα στην ελληνική οικονομία. Οι συνεχείς απειλές με τη μορφή τελεσιγράφων αλλά και ο, άνευ προηγουμένου, εμπαιγμός εκ μέρους των δανειστών οι οποίοι προέβαλαν συνεχώς νέες απαιτήσεις κάθε φορά που βρισκόμασταν κοντά σε μια συμφωνία, οδήγησαν τη κυβέρνηση στο να αποφασίσει την διενέργεια δημοψηφίσματος.

Η λέξη συμβιβασμός ήταν από την αρχή της διαπραγμάτευσης το μότο της ελληνικής κυβέρνησης. Και αυτό φάνηκε από τα σκληρά μέτρα που ήταν διατεθειμένη να πάρει με το κείμενο των 47 σελίδων που έστειλε ως δική της πρόταση στις απαιτήσεις των δανειστών. Φαίνεται όμως πως αυτή η λέξη δεν υπάρχει στα γερμανικά, ολλανδικά, γαλλικά και αγγλικά λεξικά. Βέβαια και να υπάρχει θα την έχουν ήδη ξεχάσει αφού δεν χρειάστηκε ποτέ να συμβιβαστούν, ούτε καν να διαπραγματευτούν μιας και είχαν συνηθίσει ως τώρα να έχουν απέναντί τους γνωστούς και ως "yes men". Μια ομάδα ανθρώπων με την υπερφυσική ικανότητα να λένε σε όλα ναι. Και για να μη λέμε μόνο για τους δικούς μας, όλοι θυμόμαστε τα παρακάλια on camera του Πορτογάλου υπουργού οικονομικών στον κ. Σόϊμπλε σε Eurogroup του 2012.

                                 

Είναι προφανές ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πληρώνει τα μεγάλα λόγια (λάθος του) και τις υποσχέσεις που έδωσε προεκλογικά. Σε μια διαπραγμάτευση που δεν έχεις το πάνω χέρι πρέπει να είσαι πιο εγκρατής. Βρήκαν λοιπόν την ευκαιρία οι δανειστές μας να δώσουν, μια και καλή, ένα τέλος στις "αθυροστομίες" που θα λειτουργούσε ως μάθημα και για τις υπόλοιπες χώρες που έχουν σκοπό να αντιδράσουν όπως η Ιταλία, η Ισπανία, και η Πορτογαλία. Να βάλουν επιτέλους στη θέση τους τους διεφθαρμένους Έλληνες.

Μιας και μιλάμε όμως για διεφθαρμένους, ας μας εξηγήσει ο κ. Ντάισελμπλουμ με πτυχίο αγροτικής οικονομίας, με μεταπτυχιακή εργασία στις μεθόδους χρηματοδότησης των ιρλανδικών γαλακτοκομικών συνεταιρισμών από μία ολλανδική οπτική, στην οποία απλά συμμετείχε και δεν έλαβε ποτέ το δίπλωμα master από το πανεπιστημιακό κολέγιο του Κορκ της Ιρλανδίας και με μόλις τρείς μήνες υπουργικής εμπειρίας, πως κατέληξε να γίνει πρόεδρος του Eurogroup; Ο κ. Σόϊμπλε έχει να μας πει κάτι για το σκάνδαλο της χρηματοδότησης του CDU από έμπορο όπλων την περίοδο που εκείνος ήταν επικεφαλής;

                               

Η κ. Λαγκάρντ ας αφήσει για λίγο τα σολάριουμ και τις καταδύσεις, που είναι το αγαπημένο της σπορ και ας μας εξηγήσει τι έγινε το 2007 με τον επιχειρηματία Μπερνάρ Ταπί και τα 400 εκ. που έλαβε ως αποζημίωση από το γαλλικό κράτος με παρέμβαση της ίδιας.

Ας γυρίσουμε όμως πάλι σε εμάς. Κανείς δεν λέει πως δεν έχουμε μερίδιο ευθύνης που φτάσαμε ως εδώ. Έχουμε και μάλιστα το μεγαλύτερο. Αλλά, επίσης, κανείς δεν είπε πως δεν θα πληρώσουμε για τα λάθη μας. Να πληρώσουμε αλλά με τρόπο που δεν θα καταστρέφεται η ελληνική κοινωνία και δεν θα υποθηκεύεται το μέλλον τριών γενεών Ελλήνων. Μέσα σε αυτά τα πέντε χρόνια μνημονιακής λιτότητας αντί για εξορθολογισμό του κρατικού μηχανισμού και σταδιακή ανάκαμψη της οικονομίας μέσα από σκληρές μεταρρυθμίσεις, ζήσαμε χιλιάδες αυτοκτονίες, παιδιά να λιποθυμούν στα θρανία, έλλειψη φαρμάκων, να κόβεται το ρεύμα σε αρρώστους, νοσοκομεία να μην έχουν τα απαραίτητα για την περίθαλψη των ασθενών, την άνοδο του φασισμού, την ταπείνωση. Και παρ’ όλα αυτά εξακολουθούν να επιμένουν σε παρόμοιες και πιο σκληρές πολιτικές, την ώρα που το ΔΝΤ έχει ήδη παραδεχθεί δυο φορές ότι εφάρμοσαν λάθος πρόγραμμα στην Ελλάδα.

Στο σημείο όμως που βρισκόμαστε χρειάζεται ψυχραιμία. Όλοι γνωρίζουμε ότι η επιβολή capital controls είναι αναπόφευκτη και ίσως κλείσουν οι τράπεζες για μια-δύο μέρες. Ο πανικός μας θα είναι το μεγαλύτερο κέρδος τους και να είστε σίγουροι ότι στη μάχη θα ριχθεί με όλα της τα όπλα η dream team της δημοσιογραφίας.

Ψυχραιμία και ο καθένας ας ψηφίσει σύμφωνα με τη συνείδησή του. Όποιο και αν είναι το αποτέλεσμα τουλάχιστον θα το έχει αποφασίσει αποκλειστικά ο ελληνικός λαός.

Υ.Γ. "'Και τι δεν κάνατε για να με θάψετε, όμως ξεχάσατε πως ήμουν σπόρος".

Πέτρος Παπανικολάου