Μπορεί η Γιουβέντους να διατηρηθεί στο κορυφαίο επίπεδο;

 ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΡΙΟΣ ΜΑΝΤΖΟΣ 

Όπως και να 'χει, η κατάκτηση του φετινού Champions League από την Μπαρσελόνα ιδιαίτερη εντύπωση δεν προκαλεί. Οι "μπλαουγράνα" ιδιαίτερα από το χειμώνα και μετά έπαιξαν υπέροχο ποδόσφαιρο, έχοντας για όπλο τους το γνωστό "M.S.N." (Μέσι - Σουάρεζ - Νεϊμάρ) που από μόνο του πρόσφερε απλόχερα 122 γκολ σε όλες τις διοργανώσεις φέτος, και δικαίως έφτασαν μέχρι το τέλος, καρφώνοντας τη σημαία της ομάδας στην ψηλότερη βουνοκορφή του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου για το 2015.

Το αξιοσημείωτο της φετινής χρονιάς, λοιπόν, δεν ήταν το τρόπαιο της Barca, ασχέτως αν οι Καταλανοί το στερούνταν για μία τετραετία. Ασφαλώς, όλες τις εντυπώσεις φέτος τις κέρδισε και δικαίως η Γιουβέντους, που κατάφερε να αναγεννηθεί από τις στάχτες της, σταδιακά να ανέβει επίπεδο και να καταφέρει να επιστρέψει στην ευρωπαϊκή ελίτ με συμμετοχή στον τελικό του Champions League 12 χρόνια μετά.

Παρά το γεγονός ότι ουδείς αμφισβητεί την πλούσια ιστορία ενός τεράστιου συλλόγου, έτσι όπως είχαν εξελιχθεί τα πράγματα τα τελευταία χρόνια δύσκολα περίμενε κανείς ότι η φετινή Γιουβέντους θα έφτανε σε μία τέτοια επιτυχία. Ασφαλώς και στο ρόστερ της περιλαμβάνονται άκρως ποιοτικοί ποδοσφαιριστές όπως ο Πίρλο, ο Πογκμπά και ο Τέβεζ αλλά ρίχνοντας μια ματιά και στους υπόλοιπους δυνατούς του θεσμού, θα έλεγε κανείς ότι είναι εξαιρετικά δύσκολο να μπορέσει η "Γιούβε" να επιβιώσει. Η πραγματικότητα όμως και δη στους ημιτελικούς με τη Ρεάλ Μαδρίτης απέδειξε το αντίθετο. Είτε το κατακτούσε είτε όχι, η ομάδα του Τορίνο είχε ήδη κερδίσει το χειροκρότημα του φίλαθλου κοινού, το μεγαλύτερο μέρος του οποίου εύχεται η σεζόν 2014-15 να μην αποτελέσει "πυροτέχνημα" για τον ιστορικό αυτό σύλλογο.

Οι μεγάλες προσωπικότητες εντός του τεσσάρων γραμμών του γηπέδου (βλ. Μπουφόν)σαφώς και έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην αγωνιστική αναγέννηση της Γιουβέντους, ωστόσο η δουλειά που έγινε off the record για να μπορέσει ο σύλλογος να ορθοποδήσει μετά τα όσα έγιναν με τον υποβιβασμό στη Serie B και κυρίως τις κακές χρονιές στη Serie A όπου τερμάτισε για δύο σερί σεζόν στη χαμηλότερη θέση της ιστορίας του (7η), είναι πράγματι αξιοσημείωτη.

Όλα άρχισαν να αλλάζουν το 2010, όταν η διοίκηση πέρασε στα χέρια του Αντρέα Αγκνέλι, μέλος της ομώνυμης οικογένειας που έχει στα χέρια της τις μετοχές της ομάδας εδώ και περίπου 90 χρόνια. Νεαρός σε ηλικία (35 ετών τότε) και με νέες ιδέες, ενήργησε αστραπιαία για να επιστρέψει η Γιουβέντους στην ελίτ τόσο του ιταλικού όσο και του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου. Φοίτησε στον Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης και είχε την ευκαιρία να παρακολουθήσει από κοντά την Άρσεναλ και το χτίσιμο του "Emirates", γεγονός που αποτέλεσε την πηγή έμπνευσης για να επισπεύσει τις διαδικασίες για την ανέγερση του "Juventus Stadium" χωρητικότητας 41.000 θέσεων, το μοναδικό ιδιόκτητο ποδοσφαιρικό γήπεδο στη γείτονα χώρα.

Μπορεί η κατεδάφιση του "Delle Alpi" και τα σχέδια και οι εργασίες για το νέο γήπεδο να είχαν ξεκινήσει πριν αναλάβει τα ηνία ο Αγκνέλι, ωστόσο ο τρόπος λειτουργίας του και η όσο το δυνατόν καλύτερη και πιο εμπορική αξιοποίησή του ήταν έργο του ίδιου και των συμβούλων του, οι οποίοι ταξίδεψαν ουκ ολίγες φορές στο Λονδίνο για να μελετήσουν τόσο την επιτυχία της Άρσεναλ όσο και άλλων βρετανικών συλλόγων και για να καταλάβουν πώς εκείνοι μεγιστοποιούν τα κέρδη τους ακόμη και από τα... αναψυκτικά που πουλάνε στο κυλικείο του γηπέδου.

Το νέο γήπεδο εκτόξευσε χάρη στην τακτική Αγκνέλι (έχουν να λένε τα καλύτερα για τις επιχειρηματικές του αρετές) τα οικονομικά του συλλόγου και κατάφεραν να φτάσουν τη Γιουβέντους στη 10η θέση της λίστας των πλουσιότερων ανά τον κόσμο ποδοσφαιρικών ομάδων, με ετήσιο τζίρο περί τα 275 εκατ. ευρώ! Μεγάλο ποσοστό εξ αυτών οφείλονται στα τηλεοπτικά, ενώ στις μεγάλες επιτυχίες του Αγκνέλι προστίθεται η χορηγία της Jeep, που ανέρχεται στα 18 εκατ. ευρώ ετησίως ενώ το ανέκαθεν ισχυρό brand name του συλλόγου (το οποίο δεν χάλασε ούτε όταν εκείνος υποβιβάστηκε στη Serie B) αποφέρει έσοδα ύψους 30 εκατ. ευρώ ετησίως μέσω της επίσημης μπουτίκ με προϊόντα της ομάδας. Με τούτα και με κείνα, και με ορισμένα ακόμη που παρελήφθησαν παραπάνω, οι ζημίες της Γιουβέντους έχουν πέσει κατακόρυφα κατά 1/3.

Οι επιτυχίες του Αγκνκέλι πάντως εκτείνονται και σε επίπεδο αγωνιστικό (διαφορετικά δεν θα είχαν και ιδιαίτερο νόημα), με μεγαλύτερη κίνηση την ανάθεση της θέσης του τεχνικού διευθυντή και υπεύθυνου μεταγραφών στον Τζιουσέπε Μαρότα, ο οποίος διαχειρίστηκε τέλεια το budget της ομάδας, κρατώντας την κατάλληλη ισορροπία στα οικονομικά και καταφέροντας παράλληλα να προσελκύσει παίκτες υψηλότατου επιπέδου, που ανέβασαν τον σύλλογο αγωνιστικά. Ρίσκαρε με την απόκτηση του Πολ Πογκμπά το 2012, όταν η Γιουνάιτεντ τον είχε για... πέταμα, εξασφάλισε την υπογραφή του τεράστιου Αντρέα Πίρλο, καθώς και του βετεράνου Πατρίς Εβρά. Και τους τρεις με ελεύθερη μεταγραφή! Στο μεταξύ, "τα έσκασε" σε Λεβερκούζεν και Σίτι για Αρτούρο Βιδάλ και Κάρλος Τέβες αντίστοιχα, δαπανώντας και για τους δυο μαζί όχι περισσότερα από 25 εκατ. ευρώ!

Σκεφθείτε μόνο πόσο πολύ εκτοξεύθηκε ειδικά φέτος το κασέ του Πογκμπά π.χ., ο οποίος φαντάζει και ο πρώτος υποψήφιος για μεταγραφή σε άλλο μεγάλο club της Γηραιάς Ηπείρου (γίνεται λόγος και για την Μπαρσελόνα). Η Γιουβέντους πάντως θα βγει ξεκάθαρα κερδισμένη, καθώς θα πουλήσει για πάμπολλα ευρώ ένα περιουσιακό στοιχείο το οποίο ουσιαστικά το βρήκε στο δρόμο.

Πάνω σε αυτήν την τακτική, μπορεί κάποιος φίλος της Γιουβέντους να πιστεύει και με το παραπάνω ότι ο σύλλογος του Τορίνο έχει επιστρέψει για τα καλά και μπορεί να στηριχθεί στα πόδια του. Ίσως ο Πογκμπά του χρόνου να μην είναι. Ίσως κι άλλοι αποχωρήσουν. Ωστόσο, τα έσοδα από τις μεταγραφές θα είναι τρομερά υψηλά και θα μπορέσουν να εξασφαλίσουν νέες top class προσθήκες στο ρόστερ της ομάδας, οι οποίες αναμένεται να τη διατηρήσουν στο κορυφαίο επίπεδο. Σε συνδυασμό δε και με τα έσοδα που προαναφέρθηκαν και είναι δεδομένο ότι μπαίνουν στα ταμεία του συλλόγου, αντιλαμβάνεται κανείς το γιατί ο Αντρέα Αγκνέλι θεωρείται ευεργέτης στο Τορίνο.

Το ερώτημα που τέθηκε χθες μετά τον τελικό του Champions League ήταν ένα: αν μπορεί η Γιουβέντους να έχει διάρκεια και να μην είναι η φετινή σεζόν ένα απλό "πυροτέχνημα" στον αέρα για τα μάτια του κόσμου. Η απάντηση μάλλον είναι προφανής, αν αναλογιστούμε τα παραπάνω. Είναι στο χέρι της "Γιούβε" και των ανθρώπων της να μπορέσει ο σύλλογος να κερδίσει το στοίχημα και να διατηρηθεί στο top επίπεδο. Το επιτάσσει η ιστορία της ομάδας αλλά και του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου γενικότερα. Και ίσως ο επόμενος τελικός να μην είναι ξανά χαμένος...

Μάριος Μάντζος