Η ώρα της αλήθειας

 ΓΡΑΦΕΙ Ο ΠΕΤΡΟΣ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ 

Πέντε, σχεδόν, μήνες μετά τις εθνικές εκλογές και η χώρα αυτή τη στιγμή βρίσκεται στο σημείο μηδέν. Ίσως στην πιο κρίσιμη μεταπολεμικά στιγμή της ιστορίας της. Μια σωστή κίνηση και βρισκόμαστε με θετικό πρόσημο, μία λάθος και το πρόσημο γίνεται αρνητικό. Το προς ποια κατεύθυνση θα κινηθούμε θα το κρίνει ο ΣΥΡΙΖΑ και κυρίως ο πρωθυπουργός ο ίδιος.

Η κυβέρνηση αντιμετωπίζει μεγάλες δυσκολίες καθώς η στάση των δανειστών αποδείχθηκε πιο σκληρή από ό,τι περίμεναν τα στελέχη της. Αυτό ήταν κάτι αναμενόμενο και κανείς δεν εξεπλάγη, πέρα ίσως από τον ίδιο τον ΣΥΡΙΖΑ. Αυτή η παιδική αφέλεια πάνω στην οποία στήριξαν την προεκλογική τους εκστρατεία και τον αντιπολιτευτικό τους αγώνα, όλα αυτά τα χρόνια, έχει την εξήγησή της.

Τα παιδικά μάτια βλέπουν τον κόσμο με μια αθωότητα καθώς δεν έχουν αισθανθεί ακόμα τη σκληρότητα της ανθρώπινης φύσης και το νόμο της ζούγκλας που κυριαρχεί στον κόσμο μας. Ας θυμηθεί ο καθένας μας πως ήμασταν παιδιά. Τα όνειρα, οι ελπίδες, οι φιλοδοξίες και η προσδοκία για έναν κόσμο καλύτερο, αψεγάδιαστο. Αυτή η ανεμελιά και η αθωότητα χάνεται σταδιακά καθώς το άτομο περνά από την παιδικότητα και την επανάσταση της εφηβείας, στην ενηλικίωση όπου έρχεται αντιμέτωπο με τη σκληρή πραγματικότητα και με την ανάγκη επιβίωσης βασιζόμενο στις δικές του δυνάμεις. Σε αυτή τη θέση βρίσκεται αυτή τη στιγμή η κυβέρνηση. 

Ανέκαθεν, τα μικρά κόμματα στην Ελλάδα ασκούσαν αντιπολίτευση με παιδική αθωότητα. Η κριτική τους προς τα κόμματα εξουσίας είναι έντονη προτείνοντας στις περισσότερες περιπτώσεις πολιτικές τα οποία, χωρίς αντιλαϊκά μέτρα, θα φέρουν ανάπτυξη, θέσεις εργασίας, πάταξη της διαφθοράς, υψηλούς μισθούς και συντάξεις, δικαιότερη κατανομή των βαρών. 

Ο ΣΥΡΙΖΑ λοιπόν, αποτελούμενος αρχικά από ένα συνασπισμό κινημάτων της Αριστεράς που ενώθηκαν στην προσπάθειά τους για είσοδο στη Βουλή και που στην πορεία υιοθέτησε μια πιο μετριοπαθή κεντρική πολιτική γραμμή, βρέθηκε ξαφνικά, λόγω της κρίσης, να κρατά τις τύχες της χώρας στα χέρια του.

Μετά από τόσους μήνες διαπραγμάτευσης είναι ξεκάθαρο ότι οι περισσότερες προεκλογικές δεσμεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ δεν πρόκειται να εφαρμοστούν. Η στροφή στον ρεαλισμό είναι δύσκολη και οι φωνές εντός του κόμματος για ρήξη με τους Ευρωπαίους, αλλά και η επιθυμία των εταίρων να πλήξουν πολιτικά την πρώτη αριστερή κυβέρνηση της Ευρώπης, κάνει την προσαρμογή στην πραγματικότητα ακόμα πιο δύσκολη και επίπονη.

Την λύση μπορεί να την δώσει ο ίδιος ο πρωθυπουργός. Ο Αλέξης Τσίπρας είναι ένας νέος πολιτικός, με καθαρό ''ποινικό μητρώο'' στην πολιτική και μεγάλο επικοινωνιακό χάρισμα. Άλλωστε δεν είναι κρυφό ότι μεγάλη μερίδα του λαού τον στηρίζει πολύ περισσότερο απ' ότι στηρίζει τον ίδιο τον ΣΥΡΙΖΑ. Θα ήταν άδικο λοιπόν να του χρεωθεί μια εθνική καταστροφή μετά από μόλις πέντε μήνες διακυβέρνησης.

Πρέπει, λοιπόν, ο πρωθυπουργός, να απευθυνθεί στον ελληνικό λαό, να του πει την αλήθεια και να ζητήσει την ανοχή του για τα δύσκολα μέτρα που πρόκειται να επιβληθούν. Οι περισσότεροι άλλωστε γνωρίζουν πως είχε καλές προθέσεις και πως διαπραγματεύεται σκληρά αλλά δυστυχώς σε αυτή τη διαπραγμάτευση δεν έχουμε και δεν είχαμε ποτέ το πάνω χέρι. Η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών θέλει να πετύχει αυτή η κυβέρνηση.

Πέτρος Παπανικολάου