Η Καρσίγιακα, το θαύμα και η wildcard

 ΤΟΥ ΜΑΡΙΟΥ ΜΑΝΤΖΟΥ  Στη σύγχρονη εποχή, όπου τα πάντα πλέον -και κυρίως η ισχύς- καθορίζονται από το χρήμα, το να κατορθώσεις να ...


 ΤΟΥ ΜΑΡΙΟΥ ΜΑΝΤΖΟΥ 

Στη σύγχρονη εποχή, όπου τα πάντα πλέον -και κυρίως η ισχύς- καθορίζονται από το χρήμα, το να κατορθώσεις να πας κόντρα σε όλα και να φέρεις τα πάνω-κάτω είναι εξαιρετικά δύσκολο και αγγίζει τα όρια του απίθανου, αν θεωρείσαι αδύναμος οικονομικά. Με τον αθλητισμό πλέον να έχει γίνει κομμάτι του εμπορίου και του marketing, οι (ελάχιστοι) σύλλογοι με ταμεία γεμάτα έχουν εκ των πραγμάτων ένα σαφές προβάδισμα έναντι των αντιπάλων τους. Ελκύουν ασφαλώς πιο μεγάλα ονόματα και πιο ποιοτικούς παίκτες, έχουν αρκετά μεγάλα έσοδα τόσο από εισιτήρια όσο και από χορηγούς, πωλήσεις προϊόντων κ.ο.κ., μερικές δε, ιδιαίτερα σε χώρες όπως η Ελλάδα, έχουν και έναν στοιχειώδη έλεγχο του... παρασκηνίου.

Με απλά λόγια, το να καταφέρει μία ομάδα με χαμηλότατο μπάτζετ να ανταγωνιστεί και να προσπεράσει συλλόγους με "φραγκάτους" προέδρους και παίκτες μεγάλου βεληνεκούς είναι κάτι που φαντάζει απίθανο. Και λέω φαντάζει γιατί τελικά απίθανο δεν είναι. Αυτό ακριβώς απέδειξε στη γειτονική Τουρκία η μπασκετική Καρσίγιακα, που ανέτρεψε κάθε προγνωστικό και πανηγύρισε την κατάκτηση του πρωταθλήματος πανάξια και καθόλα δίκαια.

Μία ομάδα με μπάτζετ μόλις 2 εκατ. ευρώ (το 11ο μπάτζετ σε λίγκα 16 ομάδων!) κατάφερε, αφότου τερμάτισε 4η στην κανονική διάρκεια και απέκλεισε εν πρώτοις την πάντα υπολογίσιμη Μπάνβιτ, πέταξε εκτός τελικών την Φενέρμπαχτσε του Ζέλικο Ομπράντοβιτς και των 30 και βάλε εκατομμυρίων ευρώ και στη συνέχεια ολοκλήρωσε ένα ιστορικό ταξίδι, κερδίζοντας τέσσερις φορές την Αναντολού Εφές του Ντούσαν Ίβκοβιτς και των 25+ εκατομμυρίων.

Θαύματα γίνονται στον αθλητισμό. Δεν αμφέβαλλε ποτέ κανείς γι' αυτό. Θα μας έκανε εντύπωση αλλά έως ενώ σημείου εάν οι αγώνες στο τούρκικο πρωτάθλημα ήταν μία κι έξω. Θα μπορούσες να πεις τα κλασσικά: ότι "κοιμήθηκε ο Θεός", ότι "έσπασε ο διάβολος το ποδάρι του" και ότι τους... έκατσε. Όταν όμως καταφέρνεις να κοντράρεις και να στείλεις στο καναβάτσο δύο πανίσχυρες ομάδες σε σειρά αγώνων, είναι πραγματικά ένα επίτευγμα τεράστιο, που σαφέστατα θα μείνει στην ιστορία. Εξάλλου, όμοιό του θαύμα δεν είχαμε δει για πολλά χρόνια στο σύγχρονο ευρωπαϊκό μπάσκετ.

Οικοδόμημα με κορυφαίο αρχιτέκτονα

Ένα από τα αιώνια διλήμματα στα ομαδικά αθλήματα είναι το αν τελικά κάνουν οι παίκτες των προπονητή ή ο προπονητής τους παίκτες. Σαφώς και υπάρχουν οι περιπτώσεις που ισχύει και το πρώτο αλλά αυτό αφορά κυρίως το ποδόσφαιρο. Διότι στο (ευρωπαϊκό τουλάχιστον) μπάσκετ, χωρίς προπονητή, δεν πας πουθενά.

Ο Ουφούκ Σαρίτσα είναι ένας αρχιτέκτονας με τα όλα του. Και ασφαλώς το μεγαλύτερο μερίδιο της επιτυχίας της ομάδας ανήκει σε αυτόν. Έχοντας φάει με το... κουτάλι τα τούρκικα παρκέ τόσο ως παίκτης όσο και ως προπονητής, ο 43χρονος coach κατάφερε να δημιουργήσει ένα σύνολο με τρομερή χημεία και ομοιογένεια. Το μεγαλύτερό του ατού είναι ότι γνωρίζει τον τρόπο να παίρνει από τον κάθε παίκτη του το καλύτερο, ακόμη και από τους σχετικά μέτριους για top επίπεδο αθλητές. Εδώ εξηγείται εν πολλοίς και το παράδοξο της επιτυχίας. Χωρίς ουσιαστικά κάποιον superstar (top αμοιβόμενος ο Μπόμπι Ντίξον με 400.000 το χρόνο) και με απλά ένα σχετικά καλό και ανταγωνιστικό ρόστερ, κατάφερε να πετύχει το μεγάλο θαύμα.

Ο Τούρκος τεχνικός διαχειρίστηκε με τέλειο τρόπο την ομάδα και σε τακτικό επίπεδο, κάτι το οποίο φάνηκε σε όλη τη σειρά των ημιτελικών και των τελικών, κλείνοντας όλους τους διαδρόμους και καταστρέφοντας το παιχνίδι των Φενέρ και Εφές, χωρίς φυσικά να υποτιμάται η αξία της όλης πορείας στο πρωτάθλημα με 19-11 νίκες.

"Καυτή" έδρα

Όσο η επιτυχία έκανε την εμφάνισή της ολοένα και περισσότερο στον ορίζοντα, τόσο περισσότερο ο κόσμος της Καρσίγιακα "τσέκαρε" εισιτήρια για τους εντός έδρας αγώνες της ομάδας. Και η κατάσταση έφτασε σε τέτοιο σημείο, που η ζήτηση ήταν κατά πολύ περισσότερη από τις 6.500 θέσεις της έδρας της Σμύρνης. Σκεφθείτε ένα γήπεδο με χωρητικότητα μικρότερη και από κλειστά όπως της Πυλαίας. Η ατμόσφαιρα σαφέστατα "καυτή" και η στήριξη στους παίκτες τεράστια, όντας ένα παραπάνω κίνητρο για εκείνους ώστε να τα δώσουν όλα για να πετύχει η ομάδα το στόχο της.

Είχαν σαφή στόχο

Από τη στιγμή που η Καρσίγιακα πέταξε εκτός με 3-1 νίκες τη Φενέρμπαχτσε, θα μπορούσε κάλλιστα κάποιος να πει πως ήδη έχει σημειώσει επιτυχία και πως πλέον θα πάει στους τελικούς να παίξει και ό,τι γίνει. Εν ολίγοις, οι περισσότεροι εμμέσως πλην σαφώς πίστευαν ότι το θαύμα είχε ολοκληρωθεί και πως πλέον οι παίκτες θα αγωνιστούν ελεύθερα απλά και μόνο για να χαρούν την πρώτη συμμετοχή της ομάδας σε τελικούς μετά από 28 ολόκληρα χρόνια.

Στις τάξεις της Καρσίγιακα όμως κανείς δεν κρύφτηκε. Κανείς δεν είπε ποτέ πως αισθάνεται την ομάδα ως αουτσάιντερ. Προφανώς και γνώριζαν τη δυσκολία της κατάστασης, καθώς καλούνταν να κερδίσουν τέσσερις φορές την Αναντολού Εφές, αλλά οι δηλώσεις τους ήταν ξεκάθαρες: "φτάσαμε στους τελικούς και πάμε να το πάρουμε". Η ομάδα της Σμύρνης λοιπόν δεν πήγαινε... στην τύχη. Είχε στόχο, ήξερε ποιος είναι και έκανε τα πάντα για να τον πετύχει.


Το ζήτημα της "wildcard"

Τα πανηγύρια για την κατάκτηση του δεύτερου πρωταθλήματος στην ιστορία του συλλόγου φυσικά και δεν θα κοπάσουν έτσι απλά. Και πολύ καλά θα κάνουν, διότι αυτές οι στιγμές είναι μοναδικές. Ωστόσο, οι άνθρωποι της Καρσίγιακα οφείλουν να αρχίσουν να κοιτάζουν την επόμενη σεζόν, διότι ο χρόνος κυλά και μερικά πράγματα πρέπει να ρυθμιστούν άμεσα.

Το φλέγον ζήτημα από εδώ και πέρα για την ομάδα της Σμύρνης είναι η συμμετοχή στη Euroleague της επόμενης περιόδου, καθώς αυτή δεν κρίνεται μέσω της βαθμολογίας του πρωταθλήματος αλλά μέσω των wildcards. Είναι γνωστό πως η Τουρκία θα εκπροσωπηθεί από τρεις ομάδες στην κορυφαία ευρωπαϊκή διασυλλογική διοργάνωση μπάσκετ και ήδη η Εφές και η Φενέρμπαχτσε έχουν "καπαρώσει" τις δύο άδειες με βαθμό "Α" ελέω καλής οικονομικής κατάστασης.

Στην Καρσίγιακα τα πράγματα είναι λίγο μπερδεμένα από οικονομικής πλευράς. Πέραν του χαμηλού μπάτζετ και παρόλο που ο βασικός χορηγός, που από το 1998 είναι η Πίναρ (εξ ου και το όνομα), πληρώνει στην ώρα τους τους παίκτες, αντιμετωπίζει σοβαρό πρόβλημα στο να καλύψει άλλα βασικά έξοδα που είναι απαραίτητα για το financial fair-play της Euroleague. Την ίδια στιγμή, η Νταρούσαφάκα Ντόγκους (υγιής οικονομικά) και η Γαλατάσαραϊ (αντιμετωπίζει προβλήματα) καραδοκούν για να κλέψουν το "εισιτήριο". Αξίζει εξάλλου να σημειωθεί ότι η τούρκικη λίγκα είναι η μοναδική στο ευρωπαϊκό μπάσκετ στην οποία ο πρωταθλητής δεν παίρνει αυτομάτως βαθμό "B" στην άδεια, καθώς το πρωτάθλημα ελέγχεται άμεσα από την ομοσπονδία.

Στις τάξεις της Καρσίγιακα πάντως επικρατεί αισιοδοξία για τη συμμετοχή της ομάδας στην Euroleague, ωστόσο χρειάζεται να μπει το χέρι βαθιά στην τσέπη. Καλός ο τίτλος, αλλά απαιτούνται κι άλλα. Σε περίπτωση πάντως που η ομάδα της Σμύρνης καταφέρει να πάρει τη σχετική άδεια, τότε η λογική λέει ότι τα ευρωπαϊκά της εντός έδρας παιχνίδια δεν θα γίνονται στο γήπεδό της, καθώς αυτό δεν πληροί τις προδιαγραφές, αλλά στο "Halkapinar Sport Salonu".

Μάριος Μάντζος

Related

What's hot? 4547297581002668358

Δημοσίευση σχολίου

Έχετε άποψη; Μοιραστείτε τη μαζί μας.

ΠΡΟΣΟΧΗ: Σχόλια με υβριστικό και προσβλητικό περιεχόμενο θα διαγράφονται.

emo-but-icon

Recent Posts Widget

ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ

ΑΡΘΡΟ ΓΙΑΝΝΗ ΣΤΕΛΙΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ

ΑΡΘΡΟ ΓΙΑΝΝΗ ΣΤΕΛΙΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ
"Ευρωπαϊκή Ένωση: Οι υπαρξιακές προκλήσεις, η γεωπολιτική σκακιέρα και το κρίσιμο σταυροδρόμι"

FACEBOOK

TWITTER

item