Ο μοιραίος άνθρωπος

 ΓΡΑΦΕΙ Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΤΕΛΙΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ 

Η χθεσινοβραδινή εικόνα που μετέδιδε απευθείας από την Αθήνα το αμερικανικό τηλεοπτικό δίκτυο CNN με τον γνωστό παρουσιαστή Richard Quest να μετράει αντίστροφα για την ελληνική χρεοκοπία, ήτοι την μη αποπληρωμή της δόσης του ΔΝΤ, αποτέλεσε μία, αναμφίβολα, βαθιά ντροπιαστική στιγμή για τη χώρα. Σε πεδίο ουσίας λίγη διαφορά έχει το γεγονός ότι 1,5 δις ευρώ δεν αποπληρώθηκαν, άλλωστε με τα ταμεία άδεια κανείς δεν το περίμενε. Ο συμβολισμός όμως που εξέπεμπε αυτό το προκλητικό επικοινωνιακό show είχε και έχει εξαιρετικά αρνητικό αντίκτυπο διεθνώς καθώς η Ελλάδα έγινε χθες η πρώτη χώρα της ΕΕ που χρεοκοπεί και τυπικά.

Αυτό το αρνητικό ρεκόρ έρχεται να προστεθεί σε μία σειρά άλλων, επίσης, εξευτελιστικών εικόνων που ζούμε τόσο αυτές τις μέρες, με τους συνταξιούχους να στοιχίζονται μπροστά από τα ΑΤΜ σε ατελείωτες ουρές κάτω από τον ήλιο περιμένοντας τα 120 ευρώ για να βγάλουν τη βδομάδα, όσο και από την αρχή της κρίσης με τις ουρές της ντροπής στα συσσίτια και τον ΟΑΕΔ.

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι για αυτήν την απύθμενη άβυσσο της ξεφτίλας στην οποία έχει βουτήξει τις τελευταίες μέρες η χώρα και ο λαός της, υπάρχουν ευθύνες. Πολλοί υποστηρίζουν ότι ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας υπολόγισε εντελώς λανθασμένα τα δεδομένα, με πρώτο από όλα το πρόβλημα ρευστότητας που κληρονόμησε από την κυβέρνηση Σαμαρά, με αποτέλεσμα να φτάσουμε εδώ που φτάσαμε. Προφανώς και όταν μία χώρα φτάνει σε αυτό το σημείο, ο πρωθυπουργός της έχει τεράστια ευθύνη για αυτήν την εξέλιξη υπό την έννοια ότι έπρεπε να κάνει οτιδήποτε για να την αποφύγει. Το πραγματικά μοιραίο πρόσωπο όμως αυτής της αθλιότητας, η οποία έχει περιθώρια να εξελιχθεί σε πραγματική τραγωδία, είναι ο υπουργός Οικονομικών Γιάνης Βαρουφάκης.

Προκλητικός, ελιτιστής και επιθετικός έναντι των ομολόγων του, με αδιανόητη έλλειψη πολιτικού αισθητηρίου και συναίσθησης των ισορροπιών εντός της ΕΕ, έδωσε την ευκαιρία σε όλους εκείνους τους ακραίους κύκλους στην Ένωση που ανέκαθεν επιδίωκαν την έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη,  να εκμεταλλευτούν αυτές τις βαθιές αδυναμίες του εις βάρος της χώρας μας. Ακόμη και μέχρι πριν από λίγες μέρες που ο πρωθυπουργός τον είχε ήδη, προ πολλού, απαλλάξει από την ευθύνη του συντονισμού της διαπραγμάτευσης με τους εταίρους, εκείνος συνέχισε να κάνει παντού δηλώσεις, πολλές φορές άστοχες, αψυχολόγητες και σε ευθεία αντίθεση με τις προσπάθειες των υπολοίπων στελεχών της ελληνικής διαπραγματευτικής ομάδας.

Αν και δεν είναι πολύ πιθανό να είχε ποτέ ως στόχο του την επιστροφή της χώρας στη δραχμή, εντούτοις, η διαρκής και ανελέητη δημόσια κριτική του στο ευρώ πολύ πριν τον περασμένο Ιανουάριο τον καθιστούσε εξ αρχής έναν άνθρωπο ακατάλληλο για να διασφαλίσει τη θέση της Ελλάδας στην Ευρωζώνη. Κι αυτό γιατί καλούνταν να υπερασπιστεί τη θέση της χώρας σε μια Ευρωζώνη στη δομή της οποίας δεν πίστευε και την οποία θεωρούσε ότι μπορεί ο ίδιος να αλλάξει. Την ίδια ώρα όμως, η διαπραγμάτευση θα γινόταν όχι με τους δικούς του φαντασιακούς όρους αλλά με εκείνους της σκληρής πολιτικής πραγματικότητας εντός αυτής της προβληματικής νομισματικής ένωσης, με αυτή την μορφή και με αυτούς τους εκπροσώπους.

Εκεί έγκειται και η τεράστια ευθύνη του Αλέξη Τσίπρα όταν αποφάσισε πριν πέντε μήνες να τον τοποθετήσει στην νευραλγική θέση του υπουργού Οικονομικών. Όλα δε συντείνουν στο γεγονός ότι η άκρως επιθετική ρητορική που συνέχισε να χρησιμοποιεί ο πρωθυπουργός ακόμη και μετά τις εκλογές, στοχοποιώντας ευθέως και ανοήτως την Καγκελάριο Μέρκελ και τη Γερμανία, ενώ ήταν πασίδηλο ότι θα διαδραμάτιζε κομβικό ρόλο στις διαπραγματεύσεις που θα ακολουθούσαν, εντασσόταν στη λογική Βαρουφάκη.

Στο ίδιο πλαίσιο περιλαμβάνεται και η απόφαση για προκήρυξη δημοψηφίσματος η οποία, όσο περνά ο χρόνος, φαίνεται όλο και πιο ξεκάθαρα ότι προκρίθηκε ως έσχατος μοχλός πίεσης έναντι των δανειστών, ως μπλόφα, όπως είχαμε γράψει. Μπλόφα, η οποία όμως δε βγήκε συμπαρασύροντας την κυβέρνηση, τον τόπο και το λαό στο απόλυτο κενό. Κίνηση την οποία τέσσερα χρόνια πριν ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας στηλίτευε ως καταστροφική για την οικονομία.

Ο ερασιτεχνισμός όμως με τον οποίο χειρίζεται αυτήν την απίστευτη κρίση η κυβέρνηση Τσίπρα δεν σταματάει εδώ. Μόλις χθες διέρρευσε στη δημοσιότητα ότι ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε δήλωσε σε Γερμανούς βουλευτές ότι ακόμη κι αν οι Έλληνες ψηφίσουν ΟΧΙ στο δημοψήφισμα, η χώρα δε θα βγει από το ευρώ.

Αν και για  λόγους καθαρά γεωπολιτικής στρατηγικής είναι ακόμη και τώρα δύσκολο να αφεθεί η Ελλάδα να διολισθήσει σε κατάσταση Αλγερίας, εντούτοις πολλά κυβερνητικά στελέχη έσπευσαν να εμφανίσουν αυτή τη δήλωση ως δικαίωσή τους για την απόφαση του δημοψηφίσματος. Το γεγονός όμως ότι μία σειρά αξιωματούχων και ηγετών της ΕΕ που αποδεδειγμένα δε θέλουν την Ελλάδα εκτός Ευρωζώνης όπως ο Ιταλός πρωθυπουργός Ρέντσι, ο Γάλλος πρόεδρος Ολάντ και ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ ερμηνεύουν το δίλημμα ως ευρώ ή δραχμή δε φαίνεται να τους προβλημάτισε.

Με βάση όλα τα παραπάνω, συνεχίζει να φαντάζει πρακτικά δύσκολο να οδηγηθούμε στο δημοψήφισμα της Κυριακής με δεδομένα τα άδεια ταμεία, την διαρκώς διογκούμενη κοινωνική αναστάτωση αλλά και τις παρασκηνιακές διαβουλεύσεις που σίγουρα γίνονται για την αποτροπή του.

Παράλληλα, η Ελλάδα είναι απίθανο να αφεθεί στην απόλυτη διάλυση και υπό αυτήν την οπτική η έξοδος από την Ευρωζώνη δεν φαίνεται ως το πλέον πιθανό σενάριο. Παρ’ όλα αυτά, δεν πρέπει να υποτιμηθεί το τρομακτικά αρνητικό σκηνικό των τελευταίων ημερών το οποίο περιμένουν να εκμεταλλευθούν κάποιες ισχυρές μειοψηφίες στην Ευρώπη εις βάρος της χώρας. Σε κάθε περίπτωση πάντως, η ελληνική οικονομία έχει καταρρεύσει με πάταγο, τα μέτρα που θα απαιτηθούν από την ίδια την πραγματικότητα, όπως αυτή έχει διαμορφωθεί τις τελευταίες μέρες, θα είναι εξαιρετικά σκληρά και υπό αυτό το πρίσμα η κυβέρνηση Τσίπρα πολύ δύσκολα θα καταφέρει να επιβιώσει.

Γιάννης Στέλιος Παπαδόπουλος
Email: jskpapadopoulos@gmail.com

 Facebook

 Twitter