Η αρπαγή της Ευρώπης
ΓΡΑΦΕΙ Η ΑΝΝΑ ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ Όταν ο Ουίνστον Τσώρτσιλ σε ομιλία του στο Πανεπιστήμιο της Ζυρίχης το 1946 πρότεινε τη δημιουργία μιας...
http://www.thecolumnist.gr/2015/07/blog-post_16.html
ΓΡΑΦΕΙ Η ΑΝΝΑ ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ
Όταν ο Ουίνστον Τσώρτσιλ σε ομιλία του στο Πανεπιστήμιο της Ζυρίχης το 1946 πρότεινε τη δημιουργία μιας "ευρωπαϊκής οικογένειας", τόνισε ιδιαίτερα τις έννοιες της ελευθερίας, της ασφάλειας και της ειρήνης. Έννοιες πάνω στις οποίες οικοδομήθηκε αργότερα η Ευρωπαϊκή Ένωση. Η ίδρυσή της φάνταζε επιτακτική ανάγκη κι όχι άδικα, καθώς μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο τα ευρωπαϊκά κράτη μετρούσαν υλικές, εδαφικές αλλά, κυρίως, ανθρώπινες απώλειες.
Εμπνευσμένοι πολιτικοί, όπως ο Γάλλος υπουργός εξωτερικών Ρομπέρ Σουμάν, ο Ιταλός Αλτιέρο Σπινέλι και ο Γερμανός καγκελάριος Κόνραντ Αντενάουερ, οραματίστηκαν μια ενωμένη και ειρηνική Ευρώπη που θα διασφάλιζε στους πολίτες ευημερία, αξιοπρέπεια και σταθερότητα. Η εξάλειψη του εθνικισμού, η ανοικοδόμηση των κατεστραμμένων οικονομιών των κρατών και η ανάγκη προστασίας τους από εξωτερικές επιθέσεις ήταν κάποιοι από τους βασικότερους λόγους που οι Ευρωπαίοι ηγέτες εργάστηκαν μεθοδικά επί δεκαετίες για να πάρει σάρκα και οστά το όραμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η υπογραφή της Συνθήκης του Μάαστριχ αποτέλεσε ορόσημο στην ιστορία της ΕΕ καθώς, με αυτήν, θεσπίστηκαν πλέον συγκεκριμένοι κανόνες κοινής εξωτερικής πολιτικής , ασφάλειας αλλά κυρίως συνεργασίας σε εσωτερικά ζητήματα.
Η συστηματική προσπάθεια για μια Ευρώπη συνεργασίας που θα μπορεί να εγγυηθεί στους πολίτες της κοινωνική και οικονομική πρόοδο, η αλληλεγγύη και ο σεβασμός ανάμεσα στα κράτη μέλη της, τα κοινά ιδανικά των ιδρυτών της αποτελούν αδιαμφισβήτητα μακρινό παρελθόν. Η τελευταία Σύνοδος Κορυφής απέδειξε με τον πιο δραματικό τρόπο ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν αποτελεί πλέον την Ευρώπη της ισονομίας, της αλληλεγγύης, της αξιοπρέπειας.
Ο στόχος της Γερμανίας να έχει τον απόλυτο έλεγχο των πόρων της Ευρώπης και να υποδουλώσει τους λαούς της έγινε ακόμη φανερότερος μετά από την σκληρή συμφωνία μνημόνιο προς τη χώρα μας. Ο προσβλητικός και ταπεινωτικός τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίστηκε ο πρωθυπουργός μιας ευρωπαϊκής χώρας αναδεικνύει την έλλειψη σεβασμού και στοιχειώδους ευγένειας απέναντι σ’ ένα ισότιμο μέλος της ΕΕ. Τα πολιτικά λάθη του παρελθόντος αλλά και οι κακοί χειρισμοί το τελευταίο διάστημα είναι κατανοητό να δημιουργούν κλίμα δυσαρέσκειας καθώς και την απαίτηση για εφαρμογή αυστηρότερων όρων αλλά σε καμία περίπτωση δε θα έπρεπε να οδηγούν σε εθνικό διασυρμό και απώλεια εθνικής κυριαρχίας.
Το ζήτημα των πολεμικών αποζημιώσεων ή η διαγραφή του γερμανικού χρέους το 1953 είναι υψίστης σημασίας αλλά δυστυχώς η αναφορά τους θα οδηγούσε σε μια ατέρμονη συζήτηση. Υπάρχουν όμως ερωτήματα που δεν μπορούν να περιμένουν. Ως Ευρωπαίοι πολίτες καλούμαστε ν’ αναρωτηθούμε αν η ΕΕ με τη σημερινή της μορφή και δράση μας εγγυάται ασφάλεια, δικαιοσύνη και αμοιβαία στήριξη. Κι αυτό θα έπρεπε ν΄ αποτελεί ερώτημα όλων των λαών των κρατών μελών της ΕΕ , αρκετοί από τους οποίους έχουν ήδη γνωρίσει το σκληρό πρόσωπο της.
Αν όλοι οι ηγέτες των κρατών μελών της ΕΕ εργάζονταν για το κοινό καλό, την αξιοπρεπή διαβίωση των λαών τους, την πάταξη της διαφθοράς, την κοινή οικονομική ανάπτυξη και πάνω απ’ όλα την επιβολή δικαιοσύνης, τότε ίσως το όραμα των ιδρυτών της για "ασφαλή, ειρηνική και αλληλέγγυα Ενωμένη Ευρώπη" να μπορούσε ν’ αποκαλυφθεί ξανά μπροστά μας.
Άννα Ευσταθίου