Υπάρχει μια άλλη αποστολή πρώτα...

 ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΡΙΟΣ ΜΑΝΤΖΟΣ 

Η κατρακύλα της εθνικής ποδοσφαίρου τους τελευταίους μήνες είχε καταστήσει εξ αρχής σαφές ότι μας περιμένει δύσκολη κλήρωση ενόψει Μουντιάλ 2016. Η Ελλάδα βρισκόταν στο τρίτο γκρουπ δυναμικότητας και ήταν δεδομένο ότι θα χρειαστεί να προσπαθήσει πολύ και να κάνει υπέρβαση για να προκριθεί στην τελική φάση του Παγκοσμίου της Ρωσίας.

Έτσι όμως όπως εξελίχθηκε το πράγμα, δεν θα πρέπει να έχουμε και ιδιαίτερο παράπονο, καθώς αυτή η κλήρωση για την Ελλάδα ήταν από τις λιγότερο κακές που μπορούσαν να της τύχουν. Φυσικά η δυσκολία αυτής δεν αναιρείται, ούτε υποτιμάται, αλλά αν αναλογιστεί κανείς ότι θα μπορούσαμε να έχουμε βρεθεί κάλλιστα σε έναν όμιλο παρέα με Ισπανία και Ιταλία ή Ολλανδία και Γαλλία, το δίδυμο Βέλγιο-Βοσνία θα πρέπει να μας φαίνεται... δωράκι.

Στο άκουσμα λοιπόν των ονομάτων των χωρών που απαρτίζουν τον όμιλό μας, άρχισαν να εξαπλώνονται σαν... ιός οι αναλύσεις και οι προβλέψεις, η θέση στόχων κ.ο.κ. Με μία πρώτη ματιά, πράγματι ο πιο ρεαλιστικός στόχος για την Ελλάδα μοιάζει η κατάκτηση της δεύτερης θέσης, που θα οδηγήσει στη γνωστή μας διαδικασία των μπαράζ (όπως με Ουκρανούς το '09 και Ρουμάνους το '13). Το Βέλγιο, με την ταχύτητα που αναπτύσσεται αλλά και με το υλικό που έχει, είναι σαφές ότι υπερτερεί όλων και η λογική λέει ότι θα εκμεταλλευτεί αυτήν του τη δύναμη. Όσον αφορά τους Κύπριους και τους Εσθονούς, παρότι επικίνδυνοι (ειδικά οι πρώτοι), για μία ομάδα που θέλει να βάζει στόχο την πρόκριση, δεν θα πρέπει να σταθούν εμπόδιο. Όλα αυτά, βέβαια, με μία άκρως πρόχειρη και επιφανειακή προσέγγιση της κλήρωσης.

Το ερώτημα για την Εθνική Ομάδα όμως δεν είναι το αν θα τα καταφέρει. Ή μάλλον δεν είναι ακόμη η ώρα για να θέσουμε ένα τέτοιο ερώτημα, διότι προηγείται μία άλλη αποστολή, που χωρίς την επίτευξή της δεν μπορούμε να πάμε πουθενά. Η αποστολή αυτή δεν είναι άλλη από το "χτίσιμο", το αληθινό χτίσιμο, με γερά θεμέλια, της Εθνικής μας. Διότι αν δεν την φτιάξουμε ξανά, τότε δεν υπάρχει λόγος να συζητούμε για προκρίσεις.

Ερωτήθηκα χθες από έναν φίλο για το αν θεωρώ καλή την κλήρωση και του απάντησα: "Πώς μπορούμε να μιλάμε για καλές ή κακές κληρώσεις, τη στιγμή που δεν έχουμε καν Εθνική;".

Μέχρι τον Οκτώβριο του 2016, υπάρχει άπλετος χρόνος. Χρόνος για σκέψη, αναζήτηση λύσεων, χρόνος για αποφάσεις κρίσιμες και για πράξεις. Μιλάμε για περίπου 15 μήνες. Ένα διάστημα υπεραρκετό, για να μπορέσει η Εθνική μας να επιστρέψει. Ας κάνουν επιτέλους αυτά που πρέπει, εκείνοι που πρέπει! Η πρόκριση για το Euro 2016 χάθηκε οριστικά. Η ζωή όμως δεν τελειώνει εκεί. Για εμάς έχει ήδη, ή μάλλον θα πρέπει να έχει ήδη ξεκινήσει η "μάχη" για την υλοποίηση της αποστολής της επιστροφής της αληθινής Εθνικής Ελλάδος που όλοι αγαπήσαμε.

Χωρίς αυτήν την Εθνική, δεν πάμε πουθενά. Αν η ομάδα δεν φτιάξει, τι νόημα έχει να χαρακτηρίζουμε καλή ή κακή μια κλήρωση;

Μάριος Μάντζος