Η Πάτρα βρίσκει ξανά το χαμένο της σύλλογο

 ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΡΙΟΣ ΜΑΝΤΖΟΣ 

Από την πρώτη κιόλας ημέρα της θητείας του Αλέξη Κούγια στην προεδρία της Παναχαϊκής, τα πάντα στον αχαϊκό σύλλογο έμοιαζαν προβληματικά. Σχεδόν ολόκληρη η Πάτρα μουρμούριζε, γκρίνιαζε και σταδιακά εγκατέλειπε την ομάδα, χωρίς κουράγιο να τη στηρίξει. Για να έρθει και εκείνο το αλησμόνητο συμβάν έξω από το γήπεδο της Αγυιάς το Γενάρη του 2011 ως μια σταγόνα που ξεχείλισε ένα ήδη γεμάτο μέχρι πάνω ποτήρι.

Το μήνυμα στην Πάτρα ήταν σαφέστατο εδώ και χρόνια: "να φύγει ο Κούγιας κι επιστρέφουμε". Οι φίλοι της Παναχαϊκής έδωσαν έναν όρκο στον εαυτό τους τον οποίο -μαγκιά τους- ουδέποτε παραβίασαν. Ούτε φέτος που η ομάδα βρισκόταν ίσως στην καλύτερη αγωνιστικά φάση της στη διάρκεια της επταετούς θητείας Κούγια. Οι εξέδρες μονίμως άδειες και το μόνο που θύμιζε πια Παναχαϊκή ήταν τα χρώματα της φανέλας. Ούτε καν η έδρα, που παιζόταν μεταξύ Πάτρας και Κορίνθου. Για γέλια και για κλάματα.

Ήταν δεδομένο πως η Παναχαϊκή δεν θα αποτελούσε σε καμία των περιπτώσεων μία ομάδα υγιή με τον Αλέξη Κούγια στο "τιμόνι". Ακόμη και τις καλύτερες των προθέσεων να είχε ο πασίγνωστος ποινικολόγος, το γυαλί είχε ραγίσει πάρα πολύ καιρό τώρα και, εδώ που τα λέμε, όχι άδικα. Και αυτό το γνώριζε πολύ καλά και ο ίδιος. Η αποχή των Πατρινών από το γήπεδο και ένας μέσος όρος εισιτηρίων στα 200 αρκούν για να αποδείξουν του λόγου το αληθές. Η Παναχαϊκή έπασχε και θα διατηρείτο σε αυτήν τη νοσηρή κατάσταση μέχρι και το τελευταίο λεπτό της θητείας Κούγια. Ήταν δεδομένο, αναμενόμενο κι έτσι συνέβη.

Η επιστροφή της ΠΓΕ στη Β' Εθνική σαφώς και είναι κάτι που δεν παραλείπεται, αλλά, "ξεψαχνίζοντας" την επταετία Κούγια, μοιάζει λίγη μπροστά στα αρνητικά αυτής. Το χειρότερο όλων είναι ότι η Παναχαϊκή μπήκε στη συνείδηση μεγάλης (αν όχι της μεγαλύτερης) μερίδας του ελληνικού φίλαθλου κοινού με απέχθεια. Ακούστηκαν πολλά και σίγουρα αρκετά από αυτά δεν ήταν άνευ βάσεως. Εν ολίγοις, η Παναχαϊκή έγινε για πολλούς μία ομάδα μισητή και το γνωστό ρητό "γ..ω την Παναχαϊκή μου" ίσως να βρήκε για πρώτη φορά ουσία (για να το ελαφρύνουμε και λίγο).

Το τέλος της εποχής Κούγια είναι πια γεγονός. Η Παναχαϊκή βρίσκεται πλέον στα χέρια του επιχειρηματία Νίκου Παπαδάκη, ο οποίος είναι ιδιοκτήτης εταιρείας μεταφορών με έδρα την Ελευσίνα, ενώ στο πρόσφατο παρελθόν έχει ασχοληθεί και με το ποδόσφαιρο. Το τι μέλλει γενέσθαι και το πώς θα διαχειριστεί το σύλλογο της Πάτρας ο κ. Παπαδάκης είναι κάτι που θα απαντηθεί στο (άμεσο) μέλλον. Προς το παρόν, στην πάλαι ποτέ πολιτιστική πρωτεύουσα της Ευρώπης υπάρχει κλίμα αισιοδοξίας και ήδη στις πρώτες προπονήσεις (οι οποίες καθυστέρησαν να ξεκινήσουν μιας και το deal πήγαινε από βδομάδα σε βδομάδα) αρκετός κόσμος έχει κάνει την εμφάνισή του και αν συνεχιστούν έτσι τα πράγματα, δειλά-δειλά θα επιστρέψουν και οι Πατρινοί φίλαθλοι στο γήπεδο.

Αγωνιστικά, η ομάδα έχασε σχεδόν τα 3/4 του ρόστερ της, καθώς αρκετοί ποδοσφαιριστές, μερικοί εκ των οποίων βασικά στελέχη της περσινής 11άδας, ακολούθησαν τον Αλέξη Κούγια στο δρόμο για τη Λάρισα: Μπουντόπουλος, Κοντοχρήστος, Μαρουκάκης ορισμένα από τα πιο δυνατά ονόματα. Ουδείς όμως θα... κλάψει γι' αυτό. Το ποιοι παίκτες θα παραμείνουν ήταν ίσως το τελευταίο που απασχολούσε τον κόσμο της Παναχαϊκής, με εξαίρεση ίσως την περίπτωση του αρχηγού Λυμπέρη Στεργίδη, ο οποίος αποτελεί πλέον σημαία και αποθεώνεται σε κάθε ευκαιρία ενώ η μανιώδης άρνησή του σε αλλεπάλληλες προτάσεις του Αλέξη Κούγια για να ανέβει κι αυτός προς Λάρισα μεριά τόνωσαν ακόμη περισσότερο τη στήριξη των φίλων της "κοκκινόμαυρης θεάς" προς το μέρος του.

Αυτό όμως που είχε πραγματικά σημασία δεν ήταν το ρόστερ. Ο κόσμος σκεφτόταν -και δικαίως- με τη λογική "το μοναστήρι να 'ναι καλά και από καλογήρους βρίσκεις". Το μοναστήρι δείχνει υγιές πλέον. Θα χρειαστούν αρκετοί καλόγεροι να προστεθούν στο δυναμικό αλλά αυτό είναι κάτι που δεν ανησυχεί. Εξάλλου ήδη έχουν γίνει κάποιες αρκετά καλές για το επίπεδο της Β' Εθνικής κινήσεις (Ρόκας, Σιατραβάνης). Το σημαντικό είναι ότι η Παναχαϊκή πια μοιάζει (θα δείξει βέβαια το αν πραγματικά είναι) για πρώτη φορά μετά από χρόνια μία υγιής ομάδα.

Το φάρμακο λοιπόν για την Παναχαϊκή ήταν τελικά αυτό που πραγματικά ήθελε ο κόσμος της: η αποχώρηση Κούγια. Ο ίδιος προσπάθησε να βρει πολλούς τρόπους για να φέρει υγεία στην ομάδα. Τρόποι οι οποίοι όμως ουδέποτε άρεσαν, με αποκορύφωμα την τραγελαφική μετακόμιση της πατρινής ομάδας στην Κόρινθο για τα play-offs ανόδου.

Η γιατρειά δεν έχει ακόμη επέλθει. Κι αυτό διότι ουδείς γνωρίζει ποιος πραγματικά είναι και τι προθέσεις έχει ο νέος επενδυτής. Η Παναχαϊκή όμως έχει πια αλλάξει σελίδα κι έχει αφήσει πίσω της ένα κεφάλαιο που ο ίδιος της ο κόσμος το χαρακτηρίζει "μαύρο". Επομένως, η εξέλιξη αυτή μόνο θετικά μπορεί να εκληφθεί για μία ομάδα ιστορική, μία ομάδα που λάμπει δια της απουσίας της από τα σαλόνια της πρώτης κατηγορίας εδώ και 12 ολόκληρα χρόνια.

Ναι, η Πάτρα δείχνει να βρίσκει το χαμένο της σύλλογο...

Μάριος Μάντζος