Εκλογές Σεπτεμβρίου: Μένω μονάχος στο προϊόν μου.

GUEST EDITORS

 ΓΡΑΦΕΙ Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΠΙΜΠΑΣ 

Βασικός σκοπός της διαφήμισης είναι η διαμόρφωση μιας αναγνωρισιμότητας για ένα προϊόν, η βελτίωση των πωλήσεων και η εμπέδωση της θέσης του στην αγορά.

Υπάρχουν όμως και διαφημίσεις που ανταποκρίνονται πιο πονηρά στη ψυχολογική ανάγκη των πελατών/καταναλωτών να νιώθουν πετυχημένοι, ορθολογικοί, καλύτεροι, ξεχωριστοί. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι διαφημίσεις που έχουν κάνει εταιρείες αυτοκινήτων, οι οποίες απευθύνονται σε καταναλωτές που έχουν  ήδη αγοράσει το προϊόν τους, ως μια προσπάθεια επιβεβαίωσης της αρχικής επιλογής τους, η οποία παρεμπιπτόντως λόγω της κλίμακας κόστους δεν είναι αντιστρέψιμη.

Κάπως έτσι κυλάει ο πολιτικός χρόνος και η επικοινωνία σε αυτές τις εκλογές. Σαν το μέλλον να είναι πιο κοντά στο παρελθόν, παρά στο παρόν. Ο καθένας προσπαθεί να δικαιολογήσει περισσότερο το παρελθόν του παρά να μας εξηγήσει το σήμερα. Πρόκειται ίσως για τις πιο παράδοξες εκλογές της τελευταίας 25ετίας καθώς, από τη μια πλευρά οι πολίτες καλούνται να υπερασπιστούν τις πρόσφατες επιλογές τους (που έγιναν δυο φορές μέσα στο 2015, εκλογές Γενάρη και δημοψήφισμα), ενώ από την άλλη η βεβαιότητα για αυτά που θα συμβούν σε οικονομικό επίπεδο υπερβαίνουν κατά πολύ την πολιτική αβεβαιότητα που θα προκληθεί από τις επιπτώσεις των μελλούμενων.

Είναι αλήθεια επίσης ότι κανείς δεν μπορεί να εγκαλέσει (τηρουμένων και των ιδεολογικών και προσωπικών καταβολών του καθενός) τους ψηφοφόρους για την επιλογή της επόμενης Κυριακής:

1) Οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ μπορούν να υποστηρίζουν ότι απαιτείται ανανέωση του πολιτικού σκηνικού, ότι ελπίζουν σε μια αναδιάταξη των όρων εσωτερικής ισχύος και ότι ποντάρουν στη στροφή του κόμματος στο ρεαλισμό. Η βίαιη ωρίμανση είναι άλλωστε κάτι που προσδοκούσε μεγάλο μέρος των ψηφοφόρων του.

2) Οι ψηφοφόροι της ΝΔ και του Μεϊμαράκη που ξεκίνησαν από χαμηλή αφετηρία έχουν κάθε λόγο να πιστεύουν ότι το κόμμα τους είναι πιο έμπειρο, γνωρίζει την πραγματικότητα του μνημονίου και μπορεί να οδηγήσει καλύτερα τη χώρα στα ευρωπαϊκά ύδατα, τα μολυσμένα ωστόσο από τη μεταναστευτική πολιτική  της ευρωπαϊκής ηγεσίας και ηγεμονίας.

3) Οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ- ΔΗΜΑΡ νιώθουν ότι δικαιώνονται για το μονόδρομο του μνημονίου και τις ώριμες αποφάσεις που πήραν, χωρίς λαϊκισμό και ακραίες φωνές. Ποντάρουν στην αναβίωση ενός σταθερού πολιτικού συστήματος, και την αναγνώριση ότι θυσιάστηκαν τα κόμματα αυτά για το καλό της χώρας.

4) Οι ψηφοφόροι της ΧΑ θα συνεχίσουν να αδιαφορούν για την πολιτική διαλεκτική, όπως πάντα έκαναν και θα επικεντρωθούν τώρα, μετά τη διάψευση που δέχτηκαν, στον πραγματικό αντίπαλο που δεν είναι κατά βάθος το μνημόνιο αλλά ο άλλος, ο διαφορετικός. Οι μοναχικοί λύκοι ζουν και βασιλεύουν, καθώς η συλλογικότητα είναι μέσο έκφρασης του Εγώ, αλλά όχι ολοκλήρωσης της προσωπικότητας.

5) Οι ψηφοφόροι του Ποταμιού νιώθουν μετά την έλευση της Γεννηματά ότι ο μοναδικός χώρος αντιπροσώπευσης είναι ένα σύγχρονο ποτ πουρί φιλελεύθερων θεωριών, σκληρών (του Τζήμερου) και πιο ευγενών (του Στ. Μάνου)  παράλληλα με την ανάδειξη του απολιτίκ νέου ως στάση ζωής.

6) Οι ψηφοφόροι του ΚΚΕ είναι το ίδιο το ΚΚΕ. Διακατέχονται από την αιώνια σταθερότητα ενός πουλιού κάθεται σε ένα κλαδί στη ζούγκλα και  συλλογίζεται την ύπαρξή του (για να θυμηθούμε και τη βραβευμένη ξενόγλωσση ταινία).

7) Οι ψηφοφόροι του Καμμένου και των ΑΝΕΛ θέλουν να επιβραβεύσουν την αντοχή ενός άναρχου - αλλά μιας αρχής- κόμματος, που παρά την κυβερνητική θητεία κατόρθωσε να επιδείξει μεγαλύτερη συνοχή από το συμπολιτευόμενο κυβερνητικό ΣΥΡΙΖΑ. 

Σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, άλλα δύο κόμματα αναμένεται να διεκδικήσουν την είσοδο τους στο Κοινοβούλιο. 

Η Ένωση Κεντρώων αναμένεται να εισπράξει γενιές πολιτών που έχουν απογοητευτεί και θολώσει από την πολυπλοκότητα και τη σύγχυση που παράγεται. Είναι αλήθεια ότι είναι το μοναδικό κόμμα που κατέρχεται στις εκλογές 25 χρόνια και δεν γνωρίζουμε άλλον πέραν του αρχηγού του. 

Η Λαϊκή Ενότητα, το σπλάχνο του ΣΥΡΙΖΑ, αναμένεται να εισπράξει τη δυσαρέσκεια πολλών νέων κινηματικών ανθρώπων αλλά και όλων αυτών που διαψεύστηκαν για την πίστη τους στην αλλαγή, ενδεχομένως λαμβάνοντας μερίδιο από πρώην ψηφοφόρους της ΧΑ.

Για όλα τα παραπάνω εκτιμώ ότι το ποσοστό των αναποφάσιστων είναι μικρότερο από αυτό που παρουσιάζεται στις δημοσκοπήσεις.

«Η κοινωνία και οι πολίτες έχουν αναμφίβολα πάντα δίκιο για τις επιλογές τους». Με την ίδια ελαφρότητα θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς ότι δεν έχουν ευθύνη για αυτά που θα συμβούν αλλά κυρίως για αυτά που θα κριθούν, για εκείνα που θα επακολουθήσουν, αλλά όχι για αυτά που έρχονται. Από τους συσχετισμούς που θα διαμορφωθούν αλλά και τη διαχείριση του αποτελέσματος δε θα κριθεί η βιωσιμότητα του ανεφάρμοστου τρίτου προγράμματος αλλά οι όροι μέσα από τους οποίους η χώρα θα κινηθεί σε μια μεταβατική πολιτική και κοινωνική φάση, όπου όλες οι εκδοχές είναι ισοπίθανες: απολιτίκ μεταμόρφωση, δεξιά στροφή, παλινόρθωση συμφερόντων, διαμόρφωση μιας νέας σύγχρονης σοσιαλδημοκρατίας ή σταλινική διαδρομή. Με το φάντασμα του εκφασισμού πάντα να καραδοκεί.

Εύχομαι καλή ψήφο, αλλά και καλύτερη οργάνωση της προσωπικής και κοινωνικής μας ζωής, χωρίς αυταπάτες αλλά πάντα με ζήλο και όραμα για το καλύτερο, το ομορφότερο, το δικαιότερο, το ορθολογικότερο.

* Ο Δημήτρης Μπίμπας είναι οικονομικός αναλυτής και στέλεχος της ΙΜΕ ΓΣΕΒΕΕ.

Twitter: www.twitter.com/BDimitris