Μαρμότα

GUEST EDITORS

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΥΔΑΚΗΣ

Το 1993, κυκλοφόρησε μία εξαιρετική ταινία του Χάρολντ Ράμις (RIP), με πρωταγωνιστή τον αγαπημένο Μπιλ Μάρεϊ, η «Μέρα της Μαρμότας». Ο ήρωας της κομεντί ζούσε διαρκώς την ίδια καταραμένη μέρα, ξανά και ξανά. Κάθε φορά που έπεφτε για ύπνο, ανεξαρτήτως τι έκανε κατά την διάρκεια της μέρας, ξυπνούσε πάλι στην ίδια μέρα που προηγήθηκε και έπρεπε να ζήσει το ίδιο, ξανά και ξανά. Ένας ατέρμονος κύκλος που ουσιαστικά θα τον βασάνιζε για την αιωνιότητα. Δεν έχει τόσο σημασία το τέλος παρά μόνο ότι κάθε μέρα δοκίμαζε νέα πράγματα, άλλαζε συνήθειες, αποφάσεις, κινήσεις και πάλι, ξανά το ίδιο πρωινό.

Πολιτική κατάσταση στην χώρα. Η μέρα της Μαρμότας. Κάθε τέλος των εκλογών, έχουμε αλλάξει συνήθειες, αποφάσεις, ιδεολογίες, εκλέγουμε κάτι άλλο, κάθε φορά και όταν ξυπνάμε, ζούμε ΑΚΡΙΒΩΣ την ίδια κατάσταση. Έναν ατέρμονο κύκλο μνημονίου, ύφεσης, μιζέριας. 

Γιώργος Παπανδρέου – «Λεφτά υπάρχουν» - Μνημόνιο

Αντώνης Σαμαράς – «Θα ανατρέψουμε τα μνημόνια» - Μνημόνιο 2

Αλέξης Τσίπρας – «Θα σκίσουμε τα μνημόνια» - Μνημόνιο 3

Τα ίδια, ξανά και ξανά. Σοσιαλιστές (;), Δεξιοί (;), Αριστεροί (;), όλοι, μνημόνιο. Όλοι λιτότητα. Τα success stories, τα δημοψηφίσματα, όλα κατέληξαν ΜΝΗΜΟΝΙΟ.

Αλήθεια, πότε θα ξυπνήσουμε σε μία άλλη μέρα; 

Φτάνουμε τώρα στις εκλογές. Πλέον ξεκάθαρα, δεν υπάρχει καμία σοβαρή εναλλακτική. Όλοι συμφωνούν ότι θα ακολουθήσουν την ίδια πολιτική και όσοι διαφωνούν το κάνουν εκ του ασφαλούς, γνωρίζοντας ότι δεν θα κυβερνήσουν.

Ας τα πιάσουμε όμως λίγο από την αρχή (αν και παραληρώ πάλι). Από το 2007 με 2008, η χώρα μπήκε σε μία κρίση. Φωνάζω χρόνια τώρα ότι σε μία κρίση πρέπει να αλλάξεις την ψυχολογία για να την ξεπεράσεις. Δεν έχει να κάνει με φορολογίες, με μειώσεις μισθών, με μέτρα λιτότητας. Όσο σφίγγεις το ζωνάρι, ο κόσμος θα ξοδεύει λιγότερα (είτε γιατί δεν θα έχει, είτε γιατί φοβάται ότι δεν θα έχει). Όσο ξοδεύεις λιγότερα, επιχειρήσεις κλείνουν, η ανεργία αυξάνεται, οι άνεργοι ξοδεύουν ακόμα λιγότερα. Ατέρμονος κύκλος μιζέριας. 

Δεν τα βλέπουν; Τα βλέπουν. Δεν είμαι πιο σοφός από αυτούς.

Εναλλακτική θα μου πείτε, δραχμή; Όχι με «γιουρούσια». Η Ελλάδα δεν έχει υποστήριξη από κανέναν. Αυτό προσωπικά το χρεώνω στον Τσίπρα. Για μένα, ορθά διαφωνούσε με το μνημόνιο, ορθά έλεγε να το σκίσει. Όταν όμως πας κόντρα στους δυνατούς που σου κάνουν bullying, πρέπει να έχεις φροντίσει να έχεις από πίσω ένα δυνατότερο παιδάκι να σε στηρίξει. Σε αντίθετη περίπτωση, ο ηρωισμός σου θα καταλήξει σε χειρότερο βασανισμό. 

Δεν μπορείς να σηκώνεις κεφάλι και να απειλείς τις μεγάλες δυνάμεις, εάν πρώτα δεν έχεις εξασφαλίσει το αύριο. Αλλιώς, πάλι θα ζεις την μέρα της Μαρμότας.

Αδιέξοδο. Μας έφεραν σε αδιέξοδο. Όταν ένα ολόκληρο σύστημα, είναι στο αδιέξοδο, τότε αλλάζεις το σύστημα. Δεν λειτουργεί πλέον αυτό που ζούμε. Ας το αλλάξουμε οπότε.

Οι εκλογές είναι πραγματικά η μόνη ελευθερία που έχουμε. Όταν μπαίνουμε στο παραβάν, μπορούμε να κάνουμε και να ψηφίσουμε οτιδήποτε, χωρίς να μας επιβάλλει κανείς τίποτα. Μόνο ο εαυτός μας.

Προσωπικά θεωρώ, ότι πρέπει όλα να ξεκινήσουν από την Αρχή, από το Άλφα. Καμία κοσμογονική αλλαγή δεν μπορεί να γίνει, χωρίς μία βίαιη έκρηξη. 

Έχει ήδη αρχίσει. Ας πρόσεχαν όσοι δημιούργησαν την κοινωνία αυτή.

Ωραία ταινία η Μέρα της Μαρμότας. Στο τέλος, άλλαξε τα πάντα στον ίδιο του τον εαυτό, για να ξυπνήσει την επόμενη μέρα.

Ας αλλάξουμε και εμείς.

ΥΓ: Η ανατροπή, πάντα έρχεται από τους λίγους, όχι από τα πρόβατα.

* Ο Αντώνης Κωνσταντουδάκης είναι σκηνοθέτης-σεναριογράφος και οικονομολόγος