Greeks Abroad: Λίτσα Μητσοπούλου

 ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟ ΓΙΑΝΝΗ ΣΤΕΛΙΟ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟ  Πρεμιέρα σήμερα για το δεύτερο κύκλο του αφιερώματος Greeks Abroad με τη web develope...


 ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟ ΓΙΑΝΝΗ ΣΤΕΛΙΟ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟ 

Πρεμιέρα σήμερα για το δεύτερο κύκλο του αφιερώματος Greeks Abroad με τη web developer Λίτσα Μητσοπούλου να είναι η σημερινή πρωταγωνίστρια.

Η Λίτσα, αφού αποφοίτησε από το τμήμα Εφαρμοσμένης Πληροφορικής του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, στη συνέχεια απέκτησε μεταπτυχιακό από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο πάνω στις Τεχνολογίες Πληροφορίας και Επικοινωνιών στην Εκπαίδευση.  Απασχολήθηκε στην Ελλάδα ως καθηγήτρια πληροφορικής, σχεδιάστρια ιστοσελίδων και υπάλληλος στο τμήμα Marketing γνωστής εταιρείας ως το 2009 όταν και αποφάσισε να μεταβεί στο Λονδίνο, στο ST George's University, όπου συμμετείχε σε ένα ευρωπαϊκό διαπανεπιστημιακό πρόγραμμα βελτίωσης της εκπαίδευσης της Ιατρικής.  

Ο επόμενος σταθμός της ήταν το Πολυτεχνείο της Ζυρίχης (ETH) όπου απασχολήθηκε ως mobile developer για να καταλήξει τον τελευταίο ενάμιση χρόνο στην πολυεθνική εταιρεία Education First (EF) της Ζυρίχης ως στέλεχος του τμήματος Digital Marketing.

Η νεαρή web developer μίλησε αποκλειστικά στο "The Columnist" για την αντίστροφη πορεία που ακολούθησε σε σχέση με τους γονείς της, τη σύνδεση επιχειρηματικότητας και νέων τεχνολογιών στην Ελλάδα και το εξωτερικό, το ρατσισμό, το brain drain και άλλα. 

- Πόσο σημαντικό ρόλο έπαιξε η ελληνική οικονομική κρίση στην απόφασή σου να επιδιώξεις μία σταδιοδρομία στο εξωτερικό; 

Λ.Μ.: "Έφυγα για το εξωτερικό λίγο πριν εκδηλωθεί ουσιαστικά η κρίση. Όχι για λόγους οικονομικούς αν και τα  σημάδια της οικονομικής κρίσης προϋπήρχαν και πριν το φαινομενικό επίσημο ξέσπασμα αυτής, το οποίο χρονικά συνέπεσε με τη δική μου έξοδο. Ανέκαθεν θεωρούσα όμως ότι η χώρα μου δεν θα μπορέσει ποτέ να ανταμείψει τους κόπους μου στο βαθμό που θεωρώ ότι αξίζει σε εμένα και παρόμοιους μου. Βλέπεις, η αντίληψη και η νοοτροπία ότι το σύστημα στο οποίο βρισκόμαστε είναι ανεπαρκές ήταν καλά εμφωλευμένη στην κοινωνία μας χρόνια τώρα. Στην ουσία μία από την κατηγορία των λόγων που με οδήγησαν να φύγω ήταν λόγοι αξιοπρέπειας καθώς και αναγνώρισης κόπων τόσων χρόνων. Οι λόγοι αυτοί συνδέονται ρητά και με οικονομικούς αφού, όπως αποδεικνύεται, στην Ελλάδα όσο πιο εφοδιασμένος με προσόντα είσαι τόσο λιγότερο αναγνωρίζεται η αξία σου και τόσο χαμηλότερο είναι το ύψος της οικονομικής απολαβής σου. Ωστόσο το 2009 που έφυγα εγώ ήταν η εποχή τότε της γενιάς των 700 ευρώ και η ανισορροπία αυτή μόλις που είχε αρχίσει να φαίνεται. Οπότε η στασιμότητα και η μη πιθανή αναγνώριση έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην απόφασή μου να φύγω στο εξωτερικό. Κυρίως όμως ήθελα να ζήσω την εμπειρία του να ζει κάποιος στο εξωτερικό, να γνωρίσω άλλες νοοτροπίες, να δω άλλα μέρη και πολιτισμούς και χρησιμοποίησα τη δουλειά μου ως το μέσο για να υλοποιήσω αυτό μου το όνειρο. Ήταν κάτι που θα ζούσα για λίγα χρόνια και μετά εφοδιασμένη πλέον θα επέστρεφα πίσω, ώστε να τα εφαρμόσω στην προσωπική και επαγγελματική μου ζωή. Εν κατακλείδι, η σταδιοδρομία στο εξωτερικό δεν ήταν αυτοσκοπός. Έφυγα από επιλογή, όχι από ανάγκη."

- Παρά το ότι οι γονείς σου μεγάλωσαν στη Γερμανία ως παιδιά στη συνέχεια αποφάσισαν να επιστρέψουν στην Ελλάδα. Εσύ από την άλλη, λίγες δεκαετίες αργότερα, ακολούθησες αντίστροφη πορεία από εκείνους επιλέγοντας το δρόμο του εξωτερικού. Ποιες σκέψεις και συναισθήματα σου δημιουργεί αυτό το γεγονός; 

Λ.Μ.: "Ακολουθώ κατά κάποιον τρόπο παρόμοια πορεία, σε διαφορετικές όμως φάσεις της ζωής μας και σε διαφορετικές εποχές και υπό τελείως διαφορετικές συνθήκες. Και λέω την ίδια πορεία, διότι γεννήθηκα Ελλάδα, έφυγα στο εξωτερικό και μπορεί κάποια στιγμή στο μέλλον να επιστρέψω. Το κοινό μεταξύ εμού και των γονέων μου είναι ότι και οι δυο ζήσαμε κουλτούρες πέραν της ελληνικής, είδαμε το κάτι το διαφορετικό, του πως είναι να ζεις σε οργανωμένες και παραγωγικές κοινωνίες. Αυτή η σύγκριση μεταξύ Ελλάδας και Γερμανίας που άκουγα ως παιδί μου κινούσε ολοένα και περισσότερο το ενδιαφέρον να φύγω έξω. Έτσι, το 2005 πήγα πρώτη φορά στο εξωτερικό, στο Βερολίνο, όπου και έζησα για 6 μήνες στα πλαίσια του φοιτητικού ευρωπαϊκού προγράμματος Erasmus.

Η διαφορά των γονέων μου σε σχέση με μένα, ήταν ότι αυτοί έφυγαν από ανάγκη τη δεκαετία του ‘60. Εγώ έφυγα από επιλογή το 2009. Και το πρώτο ερέθισμα μου το είχε δώσει το Βερολίνο το 2005. Υπήρχε πάντα το μικρόβιο της εξερεύνησης και της ανακάλυψης νέων πραγμάτων μέσα μου. Τα συναισθήματα που νιώθω σχετικά με την ανταλλαγή της θέσης των γονέων μας σε σχέση με εμένα και τις αδερφές μου, είναι ανάμικτα. Σίγουρα είναι αυτά της νοσταλγίας, καθώς χάνεις στιγμές από την καθημερινότητα σου με δικά σου αγαπημένα πρόσωπα. Κάποιες στιγμές ανησυχίας, μήπως πάθουν κάτι και δεν είσαι κοντά να τους περιποιηθείς, εάν και είναι σχετικά νέοι ακόμη.

Από την άλλη πλευρά κυριαρχούν έντονα και τα συναισθήματα της προσωπικής εξέλιξης, της προσωπικής αυτονομίας, της ανεξαρτησίας καθώς και της αναγνώρισης από την κοινωνία στην οποία βρίσκομαι. Η μετανάστευση του σήμερα διαφοροποιείται συγκριτικά με τη μετανάστευση προ 40 χρόνων, διότι έχει μορφή επιστημονική και λιγότερο εργατική. Είμαστε καλύτερα αμειβόμενοι και ζούμε, εξαρχής σχεδόν, σε πολύ όμορφες και άνετες συνθήκες διαβίωσης.

Γι’ αυτό θεωρώ ότι ο ρόλος των γονέων είναι να υποστηρίζουν τα θέλω και αποφάσεις των παιδιών τους. Και προσωπικά νιώθω από τα πιο τυχερά παιδιά, διότι ο ρόλος τους σε ότι έχω κάνει μέχρι τώρα ήταν πολύ καταλυτικός. Στηρίζουν κάθε μου απόφαση και καμαρώνουν και χαίρονται. Από μακριά μεν, αλλά χαίρονται επειδή χαίρομαι και εγώ. Το ίδιο ισχύει και για τις αδερφές μου. Και κλείνοντας, με αντιπροσωπεύει πολύ το ακόλουθο απόσπασμα της Ιθάκης του Καβάφη: “Πάντα στον νου σου νάχεις την Ιθάκη. Το φθάσιμον εκεί είν’ ο προορισμός σου. Aλλά μη βιάζεις το ταξείδι διόλου”."

- Πως θα έβλεπες την προοπτική να δημιουργήσεις μία δική σου επιχείρηση, ενδεχομένως στον τομέα των νέων τεχνολογιών, στην Ελλάδα; Τι θα σε εμπόδιζε και τι θα σε ενθάρρυνε;

Λ.Μ.: "Είναι κάτι που έχω πολύ έντονα στο μυαλό μου.. Η μία αδελφή μου είναι συνάδελφός και ανέκαθεν στις μεταξύ μας συζητήσεις αναφέρουμε ως απώτερο σκοπό το να κάνουμε μαζί κάτι δικό μας. Καθώς ο κλάδος μας είναι η πληροφορική, το "κάτι δικό μας" θα περιστρέφεται γύρω από τις νέες τεχνολογίες και το πως αυτές χρησιμοποιούνται με έξυπνο τρόπο ώστε να ικανοποιήσουν ανάγκες που έχουν παρατηρηθεί γύρω μας. Ο ελληνικός πολιτισμός και η ιστορία μας καθώς και κουλτούρα μας μου δίνουν επίσης τροφή για ιδέες. Ωστόσο κάτι τέτοιο χρειάζεται τεχνογνωσία, κεφάλαιο, εμπειρία στην επικοινωνία με άλλους, διορατικότητα, έμπνευση και τέλος προώθηση και διαφήμιση. Η απόκτηση τεχνογνωσίας είναι κάτι που κερδίζουμε μέρα με μέρα μέσω της εργασιακής μας εμπειρίας. Η συλλογή κεφαλαίου στην Ελβετία, είναι κάτι που μπορεί να επιτευχθεί πολύ πιο γρήγορα έναντι κάποιου που βρίσκεται στην Ελλάδα ή και γενικά σε οποιαδήποτε άλλη χώρα. Η εμπειρία και η επικοινωνία είναι ένα soft skill που είτε το έχεις είτε το βελτιώνεις με τον χρόνο. Σχετικά με τη σύλληψη της ιδέας, αυτή θα πηγάζει μέσα από παρατηρήσιμες ανάγκες γύρω μας. Υπάρχει κάτι στο μυαλό μου, το οποίο ξεκίνησα πρόσφατα και όταν θα έρθει η ώρα να είναι ανακοινώσιμο θα χαρώ να το μοιραστώ μαζί σας."

- Πολλοί υποστηρίζουν ότι η Ελλάδα, ακόμα και τώρα, έχει τη δυνατότητα να απογειωθεί σε ψηφιακή και γενικότερα τεχνολογική βάση, λαμβάνοντας μάλιστα υπόψη ότι το ποσοστό της ευρυζωνικής διείσδυσης σύμφωνα με το Digital Agenda Scoreboard βρίσκεται στο 28,7%  έναντι του 31,1% που είναι ο μέσος όρος της ΕΕ. Συμφωνείς με αυτήν την άποψη κι αν ναι ποιες είναι, κατά τη γνώμη σου, οι βασικές προϋποθέσεις για να επιτευχθεί κάτι τέτοιο;

Λ.Μ.: "Παρατηρώντας τα προαναφερθέντα αποτελέσματα και βλέποντας ότι η χώρα μας βρίσκεται κάτω από το μέσο όρο της ΕΕ, είναι προφανές ότι υστερούμε σε κάτι συγκριτικά με τις χώρες του Βορρά. Ωστόσο το ποσοστό αυτό συγκριτικά με τα προηγούμενα χρόνια είναι ολοένα και αυξανόμενο. Αυτό δείχνει ότι τίθενται σιγά σιγά κάποιες βάσεις για τεχνολογικό άνθισμα καθώς ολοένα και μεγαλύτερο ποσοστό του πληθυσμού έχει πρόσβαση στο διαδίκτυο και με καλύτερες συνδέσεις.  Ωστόσο, θεωρώ ότι το ποσοστό της ευρυζωνικής διείσδυσης δεν είναι από μόνος του επαρκής δείκτης της ετοιμότητας ή μη της ελληνικής κοινωνίας να απογειωθεί ψηφιακά και τεχνολογικά. Θα πρέπει να μελετηθεί και να αναλυθεί η ψηφιακή χρήση των πολιτών και των διαφόρων οργανισμών. Ψηφιακή απογείωση κατά την άποψη μου σημαίνει ότι και διεκπεραίωση μέσω των νέων τεχνολογιών, συνηθειών και αναγκών που προηγουμένως γίνονταν χωρίς αυτές. Για παράδειγμα αγορές προϊόντων μέσω διαδικτύου, ηλεκτρονικές αγορές εισιτηρίων των μέσων μαζικής συγκοινωνίας, ηλεκτρονική καταχώρηση πελατολογίων και συμβολαίων σε επιχειρήσεις, επικοινωνία των δημοσίων υπηρεσιών μέσω ενός κεντρικού πληροφοριακού συστήματος κλπ. Βασικές προϋποθέσεις για να επιτευχθεί μία τέτοια ψηφιακή απογείωση είναι αφενός μεν να υπάρχει ευρυζωνικότητα αφετέρου δε να υπάρχει ανθρώπινο εργατικό δυναμικό που να μπορεί να υλοποιήσει προγραμματιστικά τα συστήματα πληροφορικής. Παράλληλα, σημαντική είναι και η νοοτροπία των στελεχών των εταιρειών και των διαφόρων πολιτικών ώστε να είναι ανοιχτοί στη χρήση νέων τεχνολογιών και να μην αρνούνται κάποιες φορές τη δωρεάν προσφορά κάποιων εφαρμογών από ιδιώτες, όπως συνέβη πρόσφατα. Τέλος θα πρέπει οι ίδιοι οι πολίτες να δείξουν εμπιστοσύνη στις ψηφιακές τεχνολογίες καθώς και οι μεγαλύτερες γενιές να επιμορφωθούν λίγο περισσότερο."

- Σύμφωνα με το Ευρωπαϊκό Ινστιτούτο για την Ισότητα των δύο φύλων στις χώρες της ΕΕ απασχολούνται συστηματικά στην οικιακή φροντίδα, κατά μέσο όρο, 77% γυναίκες και 24% άνδρες. Για τη χώρα μας τα ποσοστά είναι 78% και 9% αντίστοιχα, με τη διαφορά αυτή να είναι η δεύτερη μεγαλύτερη μετά την Πορτογαλία. Πως σχολιάζεις τα ευρήματα;

Λ.Μ.: "Τα παραπάνω αποτελέσματα δείχνουν εν μέρει τη νοοτροπία που επικρατεί στην ελληνική κοινωνία περί ρόλου των δύο φύλων. Ότι η γυναίκα θα πρέπει να μένει στο σπίτι και να φροντίζει την οικογένεια και ότι ο άνδρας είναι αυτός που θα φέρνει το εισόδημα. Ωστόσο τις τελευταίες δεκαετίες θεωρώ ότι η νοοτροπία αυτή είχε κάπως εκμοντερνιστεί. Με το ξέσπασμα της κρίσης όμως επιστρέψαμε στην κατάσταση και πάλι προηγούμενων δεκαετιών, εξ ου και η μεγάλη διαφορά στο παραπάνω αποτέλεσμα. Θεωρώ ότι οι δουλειές στις οποίες εργαζόταν η πλειοψηφία των γυναικών, οι οποίες είναι σήμερα άνω των 50, ήταν πιο ευκαιριακές και με τις πρώτες δυσκολίες των τελευταίων 5 χρόνων τις έχασαν. Αυτό οφείλεται και στο γεγονός ότι πριν κάποιες δεκαετίες η μόρφωση των ανδρών υπερτερούσε έναντι των γυναικών, εξ ου και οι καλύτερες δουλειές για αυτούς. Σαφώς και στις νεότερες γενιές δεν ισχύουν οι παραπάνω φυλετικές διαφορές. Εν κατακλείδι, ο συνδυασμός ελληνικής νοοτροπίας και του ξεσπάσματος της κρίσης πιθανότατα οδήγησε στην παραπάνω μεγάλη διαφορά ποσοστών."

- Ποιο είναι το πιο σημαντικό στοιχείο στην κουλτούρα της ελβετικής κοινωνίας που, κατά τη γνώμη σου, κάνει τη χώρα τόσο ξεχωριστή διεθνώς; Υπάρχει κάτι που θα ήθελες να είναι διαφορετικό;

Λ.Μ.: "Τα στοιχεία τα οποία κάνουν την Ελβετία τόσο ξεχωριστή είναι τα εξής: πρώτον η τήρηση και η εφαρμογή των νόμων στο 100% και δεύτερον η άμεση δημοκρατία, που δίνει τη δυνατότητα στους πολίτες να έχουν άμεσο λόγο στην εκλογή των νόμων που τους αφορούν με τη διεξαγωγή συχνών δημοψηφισμάτων. Παράλληλα είναι ότι δεν είχε αναμειχθεί σε πολέμους, οπότε η οικονομία της χώρας δεν επηρεάστηκε και τέλος είναι το τραπεζικό σύστημα που επιτρέπει τις καταθέσεις προερχόμενες από χώρες με οικονομική αστάθεια και γενικότερα ο όλος τρόπος σχεδιασμού του.  
Ωστόσο, κάποιες φορές θα πρέπει να υπάρχουν και ψεγάδια σε ένα σύστημα, ώστε να υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης και να αναγκάζονται οι άνθρωποι να σκέφτονται πέραν του κουτιού της αυτοματοποιημένης στενής λογικής. Όταν έχουν μάθει σε ένα σύστημα ασφαλές και τέλειο, οτιδήποτε έξω από αυτό τους φοβίζει γιατί δεν έχουν μάθει να αγωνίζονται, από τα πιο απλά πράγματα μέχρι τα πιο σοβαρά. Και αυτό είναι κάτι το οποίο θα ήθελα να είναι λίγο διαφορετικό. Χάνεται λίγο η αίσθηση της κοινής λογικής και ενδυναμώνεται η ρομποτική τήρηση των κανόνων, σε σημείο που μερικές φορές είναι εκνευριστικό. Για παράδειγμα, η ταξινόμηση των σκουπιδιών σε πολλές κατηγορίες και η κατηγοριοποίηση των χαρτιών καθιστά την απλή διαδικασία πετάγματος σκουπιδιών και των ανακυκλώσιμων σε μία διαδικασία που απαιτεί πρώτα μία ολοκληρωμένη ενημέρωση επί του θέματος."


- Πρόσφατα είχαμε βουλευτικές εκλογές στην Ελλάδα αλλά για άλλη μια φορά από τη διαδικασία αποκλειστήκατε οι Έλληνες του εξωτερικού. Ποια είναι η δική σου οπτική σε αυτό το γεγονός;

Λ.Μ.: "Καταρχάς να αναφέρω ότι είμαστε από τις λίγες χώρες της ΕΕ στην οποία δεν υπάρχει τέτοια ρύθμιση που να επιτρέπει την άσκηση εκλογικού δικαιώματος από το εξωτερικό, παρά μόνον στις ευρωεκλογές.  Θεωρώ ότι είναι πάρα πολύ άδικο να είμαστε αποκλεισμένοι εμείς. Ποιοί όμως είμαστε "εμείς" και γιατί το θεωρώ άδικο; Οι νόμοι που ψηφίζονται στην Ελλάδα αφορούν και ένα μεγάλο μέρος του απόδημου ελληνισμού, εάν όχι ολόκληρου. Υπάρχουν Έλληνες που ζουν στο εξωτερικό εδώ και 40 χρόνια, άλλοι που γεννήθηκαν στο εξωτερικό, άλλοι που μετανάστευσαν την τελευταία πενταετία κλπ. Το "εμείς" αναφέρεται είτε σε φοιτητές, είτε σε ιδιοκτήτες περιουσίας στην Ελλάδα είτε γενικότερα σε Έλληνες του εξωτερικού που η ψήφιση νόμων τούς αφορά στο ΔΙΚΑΤΣΑ, στις αποφάσεις τους περί μετανάστευσης ή επαναπατρισμού, στο σύστημα συνταξιοδότησης κλπ. Υπάρχουν πολλοί Έλληνες απόφοιτοι πολυτεχνείου, οι οποίοι ενώ ζουν και εργάζονται στο εξωτερικό θα πρέπει να πληρώνουν στην Ελλάδα χρήματα για το ΤΣΜΕΔΕ, αλλιώς θα χάσουν τον τίτλο του μηχανικού. Υπάρχουν κοινώς ένα σωρό σημεία στα οποία οι Έλληνες του εξωτερικού είναι άμεσα εξαρτώμενοι." 

- Τα τελευταία χρόνια, με αφορμή το μεταναστευτικό πρόβλημα, η ξενοφοβία έχει αυξηθεί κατακόρυφα στα περισσότερα κράτη-μέλη της ΕΕ τόσο σε πολιτικό όσο και σε κοινωνικό επίπεδο. Εσύ έχεις βιώσει κάποια ρατσιστική συμπεριφορά απέναντι σου σε κάποια από τις χώρες στις οποίες έχεις ζήσει;

Λ.Μ.: "Δεν έχω αντιμετωπίσει προσωπικά ουδέποτε ρατσιστική συμπεριφορά ούτε στην Αγγλία, ούτε στην Ελβετία που βρίσκομαι τώρα. Ίσα ίσα διακρίνω κάθε φορά έναν ενθουσιασμό περί Ελλάδας, ελληνικής κουλτούρας και ομορφιάς της ελληνικής γης κατά την περίοδο κυρίως των καλοκαιρινών διακοπών. Πέρυσι βέβαια έγινε ένα δημοψήφισμα στην Ελβετία, ώστε να περιοριστεί δραματικά ο αριθμός των μεταναστών που εισέρχονται στην χώρα. Σε πόλεις της Ελβετίας όπως η Ζυρίχη που μένω εγώ ή και η Γενεύη δεν είναι τόσο εμφανή τα περιστατικά ρατσισμού. Είναι πιο έκδηλα στο ιταλόφωνο κομμάτι της Ελβετίας. Επίσης, πριν έναν χρόνο περίπου είχε γίνει ρατσιστική επίθεση ακροδεξιών Ελβετών προς Έλληνες φοιτητές σε τραμ." 

- Ποια είναι τα πρώτα τρία πράγματα που σου έρχονται στο μυαλό όταν ακούς τη λέξη "Ελλάδα";

Λ.Μ.: "Ήλιος, θάλασσα, ταβερνάκια με νόστιμο φαγητό και ωραία μουσική."

- Τι θα συμβούλευες έναν σημερινό 20άρη που μόλις έχει ολοκληρώσει τις προπτυχιακές σπουδές του στην Ελλάδα και επιθυμεί να ασχοληθεί σοβαρά με το χώρο της τεχνολογίας;

Λ.Μ.: "Υπάρχουν διάφοροι δρόμοι που θα  μπορούσε να ακολουθήσει, η επιλογή των οποίων εξαρτάται και από οικονομικούς παράγοντες αλλά και από το τί πραγματικά αρέσει στον ενδιαφερόμενο. Είτε να ξεκινήσει κατευθείαν να δουλεύει, είτε να συνεχίσει κάποιες μεταπτυχιακές σπουδές στην Ελλάδα, είτε στο εξωτερικό. Σε περίπτωση που θέλει να δουλέψει κατευθείαν, θα πρότεινα να προσπαθήσει να γραφτεί σε κάποιες από τις γνωστές πλατφόρμες freelancers που υπάρχουν για προγραμματιστές, ώστε να "χτίσει" το δικό του portfolio. Δεν έχουν σημασία τα λεφτά αρχικά. Ούτως ή άλλως σε αυτές τις πλατφόρμες ζητούν όσο το δυνατόν πιο φτηνούς προγραμματιστές. Το σημαντικό είναι να έχει κάτι να δείξει στο βιογραφικό του, διότι στην περίπτωση που επιλέξει να δουλέψει στην Ελλάδα, οι Έλληνες εργοδότες ζητούν σχεδόν πάντα προϋπηρεσία. Σπάνια στην Ελλάδα, υπάρχουν θέσεις και προγράμματα πρακτικής για τους καινούργιους. Και εάν υπάρχουν, είναι άνευ πληρωμής. Λόγω οικονομικής κρίσης θα έλεγα να κοιτάξει κατευθείαν δουλειά στην Αθήνα. Ωστόσο, στο εξωτερικό τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά, και η προσφορά μεγαλύτερη. Υπάρχει πληθώρα προγραμμάτων για internships και traineeships. Οπότε και να θέλει να ξεκινήσει κατευθείαν δουλειά, μπορεί να βρει πρακτική σχετικά εύκολα. Βασική φυσικά προϋπόθεση τα καλά αγγλικά. Ωστόσο, θα πρότεινα, εάν μπορεί οικονομικά, να κάνει και κάποιο μεταπτυχιακό, καθώς ο ανταγωνισμός είναι τεράστιος στις μέρες μας. Εάν το κάνει στο εξωτερικό το μεταπτυχιακό, η σύνδεση με την αγορά εργασίας είναι πανεύκολη, οπότε αμέσως θα δικτυωθεί επαγγελματικά. Εάν το κάνει στην Ελλάδα, ίσως θα πρέπει να το σκεφτεί καλύτερα. Γιατί το κάνει και εάν έχει σκοπό να δουλέψει στην Ελλάδα. Και εάν ζορίζεται οικονομικά, παράλληλα με το μεταπτυxιακό θα μπορούσε να δουλεύει και ως freelancer από τις πλατφόρμες που ανέφερα παραπάνω."

- Πόσο αισιόδοξη είσαι ότι το brain drain που μαστίζει χώρα μας, ιδίως τα τελευταία χρόνια, όχι μόνο θα σταματήσει αλλά και θα αναστραφεί ως τάση;  

Λ.Μ.: "Θέλω να είμαι αισιόδοξη αλλά δυστυχώς τα γεγονότα και οι εξελίξεις με προσγειώνουν. Αυτό δεν σημαίνει ότι κανένας από όλους τους επιστήμονες που έχουν φύγει στο εξωτερικό δεν θα επιστρέψουν, ωστόσο το ποσοστό θα είναι παρά πολύ μικρό. Έχω κάποια μεμονωμένα περιστατικά στο μυαλό μου τα οποία ανέστρεψαν την τάση αυτή και επέστρεψαν. Κάνοντας μία εμπειρική παρατήρηση τα 6 χρόνια που βρίσκομαι στο εξωτερικό έχω καταλήξει σε κάποια συμπεράσματα σχετικά με το ποιοί είναι αυτοί που θέλουν να επιστρέψουν και ποιοί αυτοί οι οποίοι αποκλείουν αυτό το ενδεχόμενο. Και από αυτούς που θέλουν να επιστρέψουν, όπως προανέφερα ένα πάρα πολύ μικρό ποσοστό έχει αρχίσει να επιστρέφει. Θεωρώ ότι σε βάθος δεκαετίας και παραπάνω, θα γίνει ρεαλιστικά μία πιο μαζική επιστροφή. Ακούγοντας από το περιβάλλον μου, ότι ολοένα και περισσότεροι αφήνουν τη χώρα, ακόμη και άτομα που δεν θα το έκαναν ποτέ, με κάνει να είμαι λιγότερο αισιόδοξη. Αναμένοντας τις εξελίξεις και βλέποντας."

Γιάννης Στέλιος Παπαδόπουλος
Email: jskpapadopoulos@gmail.com

Related

What's hot? 6959447933997566659

Δημοσίευση σχολίου

Έχετε άποψη; Μοιραστείτε τη μαζί μας.

ΠΡΟΣΟΧΗ: Σχόλια με υβριστικό και προσβλητικό περιεχόμενο θα διαγράφονται.

emo-but-icon

Recent Posts Widget

ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ

ΑΡΘΡΟ ΓΙΑΝΝΗ ΣΤΕΛΙΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ

ΑΡΘΡΟ ΓΙΑΝΝΗ ΣΤΕΛΙΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ
"Ευρωπαϊκή Ένωση: Οι υπαρξιακές προκλήσεις, η γεωπολιτική σκακιέρα και το κρίσιμο σταυροδρόμι"

FACEBOOK

TWITTER

item