Ο Κώστας Τσαρτσαρής αποκλειστικά στο "The Columnist" (vid)
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟ ΜΑΡΙΟ ΜΑΝΤΖΟ Μία από τις πιο... κλισέ ερωτήσεις σε κάποιον εν ενεργεία αθλητή ήταν ανέκαθεν το εάν θα παραμείνει ...
http://www.thecolumnist.gr/2015/11/columnist-vid.html
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟ ΜΑΡΙΟ ΜΑΝΤΖΟ
Μία από τις πιο... κλισέ ερωτήσεις σε κάποιον εν ενεργεία αθλητή ήταν ανέκαθεν το εάν θα παραμείνει κοντά στο χώρο μόλις βάλει τέλος στην καριέρα του. Άλλοι επιλέγουν να ξαποστάσουν, βρίσκοντας την ευτυχία πλέον στα πράγματα που στερήθηκαν, άλλοι αισθάνονται τόσο ερωτευμένοι, σε επίπεδο εξάρτησης, με τον αθλητισμό και το δικό τους άθλημα, που αρνούνται να τον εγκαταλείψουν και μένουν εκεί κοντά, από άλλο πόστο όμως πια.
Ο Κώστας Τσαρτσαρής ανήκει κατά τα φαινόμενα στη δεύτερη κατηγορία. Δύο χρόνια μετά την αποχώρησή του από την ενεργό δράση, ο πρώην διεθνής power forward ασχολείται πλέον με τα νέα παιδιά, τα ανερχόμενα ταλέντα, την επόμενη γενιά του ελληνικού μπάσκετ. Εδώ και περίπου ένα χρόνο, έχει δημιουργήσει στο Μαρούσι την εξειδικευμένη σχολή για ψηλούς (θέσεις 4 και 5) "In The Paint", με σκοπό να μεταλαμπαδεύσει τα όσα έμαθε στα 16 χρόνια που βρέθηκε στα παρκέ, πλάι σε κορυφαίες μορφές του ευρωπαϊκού αλλά και παγκόσμιου μπάσκετ.
"Είναι σοφό να εξειδικεύεσαι", επισημαίνει ο Κώστας Τσαρτσαρής, που κουβαλά μία καριέρα γεμάτη 23 τρόπαια, ανάμεσά τους το Ευρωπαϊκό με την Εθνική στη Σερβία το 2005 και τρία δισκοπότηρα της Euroleague με τη φανέλα του Παναθηναϊκού. Ο Έλληνας άσος μίλησε αποκλειστικά στο "The Columnist" και τον Μάριο Μάντζο για τη σχολή "In The Paint", τη σχέση του με τα παιδιά που προπονεί, τις ανησυχίες εκείνων, ενώ η κουβέντα έφτασε μέχρι και το ποδόσφαιρο.
Δείτε το βίντεο της συνέντευξης, η οποία παρατίθεται στη συνέχεια και γραπτώς:
"Να δώσω στα παιδιά ό,τι έμαθα σε είκοσι χρόνια"
- Να ξεκινήσουμε λίγο κοινότοπα, με λίγα λόγια για τη σχολή.
Κ.Τ.: "Η σχολή είναι ουσιαστικά personal training, για παιδιά τα οποία θέλουν να μάθουν τα μυστικά της ρακέτας. Βέβαια, δεν περιοριζόμαστε σε παιδιά που είναι ψηλά και θέλουν να παίζουν μέσα στη ρακέτα, απλά θεωρώ ότι η εξειδίκευση σε οτιδήποτε κάνουμε στη ζωή μας είναι ο σοφότερος δρόμος. Έχω παίξει είκοσι χρόνια αυτή τη θέση, επομένως ξέρω πολύ καλά το ζωγραφιστό, πώς λειτουργεί και το τι πρέπει να κάνει ο κάθε αθλητής και μπορώ να πω κάποια μυστικά τα οποία δεν υπάρχουν στο χαρτί γραμμένα. Σκέφτηκα έτσι να κάνω κάτι για τα νέα παιδιά που έρχονται από πίσω και θέλουν να στελεχώσουν τους μεγάλους συλλόγους της χώρας και κατ' επέκταση και την Εθνική Ομάδα και να δώσω αυτά που έχω πάρει εγώ από τη σταδιοδρομία μου έως τώρα".
- Έχεις το μικρόβιο του προπονητή. Σκοπεύεις να το εξελίξεις; Υπάρχει περίπτωση να σε δούμε σε σύλλογο;
Κ.Τ.: "Στην παρούσα φάση δεν θέλω καθόλου να ασχοληθώ με ομάδα. Έχω ζήσει πολλά χρόνια με πίεση, με άγχος και ξέρω ότι ο προπονητής έχει δεκαπλάσιο, εκατονταπλάσιο ίσως άγχος από ό,τι ένας παίκτης. Αυτή τη στιγμή, θέλω να θωρακιστώ όσο περισσότερο μπορώ προπονητικά, να αποκτήσω γνώσεις, να μάθω πώς να συμπεριφέρεσαι απέναντι στα παιδιά και όταν έρθει εκείνη η ώρα ίσως και να μου μπει στο μυαλό να κάνω κάτι σε ομαδικό επίπεδο".
- Από τη συμμετοχή των παιδιών είσαι ικανοποιημένος; Συνολικά, εννοώ. Τόσο από πλευράς αριθμού παιδιών, όσο και από πλευράς επιδόσεων αλλά και χαρακτήρα.
Κ.Τ.: "Για το χαρακτήρα δεν χρειάζεται να πω. Η νέα γενιά είναι στο καλύτερο σημείο. Είμαι πολύ ικανοποιημένος από την προσέλευση. Από κει και πέρα, δεν μπορώ να πω ότι ζητάω τίποτα περισσότερο. Το μόνο πρόβλημά μας είναι το γηπεδικό και το 'χουμε πει πάρα πολλές φορές. Υπάρχουν λίγα γήπεδα στην Ελλάδα και πιο συγκεκριμένα στην Αθήνα τα οποία μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε. Το κόστος είναι πολύ υψηλό για να μπορέσουμε να ανταπεξέλθουμε. Αλλά όλα καλά πάνε (χαμογελάει)".
- Με τη διαφήμιση πώς τα πας; Υπάρχει εδώ και ένα χρόνο η σχολή, αλλά τώρα αρχίζει σιγά-σιγά να παίζει στα media.
Κ.Τ.: "Ναι, τον πρώτο χρόνο ήθελα να μάθω πώς λειτουργεί το σύστημα, το πώς είναι ο προπονητής και να μάθω κανόνες συμπεριφοράς μέσα στο γήπεδο σαν coach προς τον παίκτη. Θεωρώ πώς ένας χρόνος ήταν πάρα πολύ σημαντικός. Από φέτος, θα το διαφημίσω λιγάκι, είμαι πιο έτοιμος τώρα και λογικά αυτό θα έχει μεγαλύτερη προσέλευση".
- Τα παιδιά που σε έβλεπαν σαν είδωλο πώς σε αντιμετωπίζουν;
Κ.Τ.: "Αν υπάρχουν παιδιά που το βλέπουν έτσι, προσπαθώ να τον χαλαρώσω και να του δώσω να καταλάβει ότι είμαστε συνεργάτες. Δεν έχει να κάνει με το γεγονός ότι εγώ είμαι 37 χρονών, ότι παίξει και έχω κερδίσει πράγματα στη ζωή μου. Ο αθλητισμός είναι ένας, το μπάσκετ είναι ένα. Όσο βρισκόμαστε μέσα στο παρκέ, είμαστε αυτοί που είμαστε, είμαστε το ίδιο. Από κει και πέρα, το πώς βλέπει ο καθένας τον άλλον εξωγηπεδικά είναι κάτι δικό του".
- Πρόσφατα, ο Δημήτρης ο Διαμαντίδης δήλωσε ότι, όταν έρχεται ένα παιδί και τον ρωτάει τι πρέπει να κάνει, αισθάνεται πάρα πολύ άβολα. Αυτό έχει να κάνει με το χαρακτήρα του Δημήτρη ή όντως δεν υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο μυστικό να πεις σε ένα παιδί;
Κ.Τ.: "Αφενός, είναι στο χαρακτήρα του Δημήτρη. Υπάρχουν πάρα πολλά πράγματα που μπορείς να πεις σε ένα παιδί. Ο Δημήτρης ξέρει πολύ καλά και το λέει, ότι το απλούστερο πράγμα που μπορούμε να πούμε είναι ότι θέλει πάρα πολλές θυσίες, πάρα πολλή δουλειά, αφοσίωση και σεβασμός από πλευράς των παιδιών. Αυτά είναι τα σημαντικά, που πρέπει να τα ξέρεις προτού πατήσεις το πόδι σου στο παρκέ. Από κει και πέρα, για τεχνικής φύσεως θέματα, οπωσδήποτε ο Δημήτρης δεν είναι σε φάση να τα πει αυτή τη στιγμή, αλλά αν αποφασίσει να ασχοληθεί με κάτι τέτοιο, είμαι σίγουρος ότι θα είναι από τους κορυφαίους".
- Πολλοί απεχθάνονται τη σύγκριση μπάσκετ-ποδοσφαίρου, αλλά θα σε πάω λίγο εκεί. Η αξιοπιστία, η ποιότητα, το θέαμα, τα πάντα στο ελληνικό ποδόσφαιρο έχουν πέσει. Μήπως ήρθε επιτέλους η ώρα να στρέψουμε το βλέμμα μας στο μπάσκετ, το οποίο διαχρονικά φέρνει πολύ περισσότερες επιτυχίες στη χώρα, τόσο σε εθνικό όσο και σε συλλογικό επίπεδο;
Κ.Τ.: "Αυτό είναι ένα θέμα που ταλανίζει πολύ κόσμο και πραγματικά και εμάς μας ξενίζει καμιά φορά, γιατί επί τουλάχιστον δέκα χρόνια το μπάσκετ φέρνει επιτυχίες στην Ελλάδα, σε αντίθεση με το ποδόσφαιρο, όπου μετά το 2004 δεν είχαμε κάποια άλλη αξιόλογη επιτυχία. Παρόλα αυτά, όπως και να το κάνουμε, ο φίλαθλος κόσμος της Ελλάδος είναι ποδοσφαιρικός. Δεν μπορούμε να το αλλάξουμε. Αυτό έρχεται από τον πατέρα μας, τον παππού μας κ.ο.κ. Είναι κάτι που περνάει από γενιά σε γενιά. Να σου πω βέβαια την αλήθεια, μπορεί να είμαι από το χώρο του μπάσκετ εγώ προσωπικά, αλλά αυτό που θέλω είναι να έχουμε έναν υγιή αθλητισμό γενικότερα στην Ελλάδα. Μακάρι το ποδόσφαιρο να μπορέσει να ορθοποδήσει, να γίνει ένα υγιές άθλημα και να μπορέσουν όλα τα παιδιά να ασχοληθούν με το ποδόσφαιρο. Το σημαντικό είναι να φέρουμε τα παιδιά στον αθλητισμό και δεν έχει σημασία το πού. Εγωισμοί δεν χωράνε σε αυτό το κομμάτι. Το σημαντικότερο είναι να τα βγάλουμε τα παιδιά από τις κακές συνήθειες και να μπορέσουμε να τα φέρουμε μέσα στους αγωνιστικούς χώρους".
- Ισχύει μία προσωπική άποψη ότι υπάρχει διαφορά στη νοοτροπία των παιδιών που παίζουν καλό μπάσκετ με τα παιδιά που παίζουν καλό ποδόσφαιρο; Ο καλός μπαλαδόρος συνήθως θα κοιτάξει και λίγο να αυτοπροβληθεί και να κάνει εντύπωση, σε αντίθεση με τον καλό καλαθοσφαιριστή, που θα πάει να παίξει σουτάκια μόνος του στο σχολείο της γειτονιάς του με σκοπό μονάχα να αυτοβελτιωθεί. Μήπως υπάρχει διαφορά προτύπων μεταξύ μπάσκετ και ποδοσφαίρου;
Κ.Τ.: "Το να έχουν διαφορετικά πρότυπα δεν έχει να κάνει με τη θέληση για δουλειά. Το ποδόσφαιρο είναι πολύ δύσκολο και απαιτητικό άθλημα, όπως φυσικά και το μπάσκετ, και δεν νομίζω ότι μπορεί κάποιος να προχωρήσει, αν δεν μοχθήσει πάρα πολύ μέσα στο γήπεδο. Οπότε, θεωρώ ότι ο καθένας μπορεί να έχει ό,τι πρότυπο θέλει, οποιονδήποτε, αλλά εφόσον κάνει τη δουλειά που χρειάζεται, θυσιάζει πολλά πράγματα της προσωπικής ζωής, ώστε να αναρριχηθεί και να φτάσει τόσο ψηλά όσο θέλει, για μένα δεν κάνει διαφορά. Έχω ακούσει διάφορα, ότι οι ποδοσφαιριστές δεν είναι έτσι, δεν είναι αλλιώς κλπ. Τίποτα. Καμία αλήθεια δεν υπάρχει σε αυτό. Υπάρχουν όλων των ειδών οι άνθρωποι και στο ποδόσφαιρο και στο μπάσκετ, απλά εστιάζουμε πάντα στα αρνητικά του κάθε αθλήματος για να μπορέσουμε να κάνουμε ίσως μία ίντριγκα".
"Να μην αγχώνονται τα παιδιά για τον αθλητισμό"
- Τα παιδιά εδώ τα βλέπεις προβληματισμένα και αγχωμένα για το μέλλον; Τόσο γενικά, όσο κυρίως στο χώρο του μπάσκετ.
Κ.Τ.: "Για το χώρο του μπάσκετ περισσότερο, τα βλέπω όντως να αγχώνονται και δεν θα έπρεπε σε αυτές τις ηλικίες να συμβαίνει αυτό. Μέχρι τα 18, τα 19, ίσως και τα 20, δεν θέλω τα παιδιά να αγχώνονται καθόλου για το αθλητικό κομμάτι. Θα πρέπει να χαίρονται αυτό που κάνουν, να διασκεδάζουν, να έρχονται εδώ και να βλέπουν μία μέρα ξεχωριστή, να κερδίσουν κάτι, να παίζουν καλά, να γυρίζουν και να είναι γεμάτοι. Παρόλα αυτά όμως, πολλά παιδιά έρχονται προβληματισμένα λέγοντας ότι "μου είπε ο μάνατζερ αυτό", "γιατί παίζει εκείνος κι όχι εκείνος" κλπ. Είναι πράγματα που δεν πρέπει να υπάρχουν στα παιδιά. Όπως και οι μάνατζερς δεν πρέπει να υπάρχουν στα παιδιά, αλλά αυτό είναι μία άλλη κουβέντα. Συμβαίνει, όμως. Προσπαθώ κι εγώ με τη σειρά μου να τους δώσω να καταλάβουν ότι είναι κάτι το οποίο θα τους απασχολήσει αργότερα και ίσως να έρθει σε υπερθετικό βαθμό, οπότε ας ηρεμήσουν τώρα και ας ευχαριστηθούν και να αδράξουν την ημέρα όσο μπορούν".
Πώς θα βρείτε τη σχολή "In The Paint"
Οι εγκαταστάσεις της σχολής βρίσκονται στο υπερσύγχρονο "All Star Arena", που στεγάζεται εντός του κλειστού των ολυμπιακών εγκαταστάσεων, στο Μαρούσι και προσφέρουν τις κατάλληλες συνθήκες και όλες τις ανέσεις για να μπορέσουν τα παιδιά να προπονηθούν σε επαγγελματικό πλαίσιο.
Περισσότερες πληροφορίες θα βρει κανείς στο επίσημο site της σχολής www.inthepaint.gr, καθώς και στη σχετική σελίδα στο Facebook www.facebook.com/inthepaint.gr
"Περιμένω και θα περάσουμε καλά, αυτό είναι το μόνο σίγουρο", είπε ο Κώστας Τσαρτσαρής στο φινάλε της συνέντευξης, στέλνοντας ένα μήνυμα στα παιδιά που θέλουν να γραφτούν στη σχολή με σκοπό να μάθουν τα μυστικά της ρακέτας και να εξειδικευθούν σε αυτή.
- Πρόσφατα, ο Δημήτρης ο Διαμαντίδης δήλωσε ότι, όταν έρχεται ένα παιδί και τον ρωτάει τι πρέπει να κάνει, αισθάνεται πάρα πολύ άβολα. Αυτό έχει να κάνει με το χαρακτήρα του Δημήτρη ή όντως δεν υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο μυστικό να πεις σε ένα παιδί;
Κ.Τ.: "Αφενός, είναι στο χαρακτήρα του Δημήτρη. Υπάρχουν πάρα πολλά πράγματα που μπορείς να πεις σε ένα παιδί. Ο Δημήτρης ξέρει πολύ καλά και το λέει, ότι το απλούστερο πράγμα που μπορούμε να πούμε είναι ότι θέλει πάρα πολλές θυσίες, πάρα πολλή δουλειά, αφοσίωση και σεβασμός από πλευράς των παιδιών. Αυτά είναι τα σημαντικά, που πρέπει να τα ξέρεις προτού πατήσεις το πόδι σου στο παρκέ. Από κει και πέρα, για τεχνικής φύσεως θέματα, οπωσδήποτε ο Δημήτρης δεν είναι σε φάση να τα πει αυτή τη στιγμή, αλλά αν αποφασίσει να ασχοληθεί με κάτι τέτοιο, είμαι σίγουρος ότι θα είναι από τους κορυφαίους".
"Να φέρουμε τα παιδιά στον αθλητισμό, ανεξαρτήτως αθλήματος"
- Πολλοί απεχθάνονται τη σύγκριση μπάσκετ-ποδοσφαίρου, αλλά θα σε πάω λίγο εκεί. Η αξιοπιστία, η ποιότητα, το θέαμα, τα πάντα στο ελληνικό ποδόσφαιρο έχουν πέσει. Μήπως ήρθε επιτέλους η ώρα να στρέψουμε το βλέμμα μας στο μπάσκετ, το οποίο διαχρονικά φέρνει πολύ περισσότερες επιτυχίες στη χώρα, τόσο σε εθνικό όσο και σε συλλογικό επίπεδο;
Κ.Τ.: "Αυτό είναι ένα θέμα που ταλανίζει πολύ κόσμο και πραγματικά και εμάς μας ξενίζει καμιά φορά, γιατί επί τουλάχιστον δέκα χρόνια το μπάσκετ φέρνει επιτυχίες στην Ελλάδα, σε αντίθεση με το ποδόσφαιρο, όπου μετά το 2004 δεν είχαμε κάποια άλλη αξιόλογη επιτυχία. Παρόλα αυτά, όπως και να το κάνουμε, ο φίλαθλος κόσμος της Ελλάδος είναι ποδοσφαιρικός. Δεν μπορούμε να το αλλάξουμε. Αυτό έρχεται από τον πατέρα μας, τον παππού μας κ.ο.κ. Είναι κάτι που περνάει από γενιά σε γενιά. Να σου πω βέβαια την αλήθεια, μπορεί να είμαι από το χώρο του μπάσκετ εγώ προσωπικά, αλλά αυτό που θέλω είναι να έχουμε έναν υγιή αθλητισμό γενικότερα στην Ελλάδα. Μακάρι το ποδόσφαιρο να μπορέσει να ορθοποδήσει, να γίνει ένα υγιές άθλημα και να μπορέσουν όλα τα παιδιά να ασχοληθούν με το ποδόσφαιρο. Το σημαντικό είναι να φέρουμε τα παιδιά στον αθλητισμό και δεν έχει σημασία το πού. Εγωισμοί δεν χωράνε σε αυτό το κομμάτι. Το σημαντικότερο είναι να τα βγάλουμε τα παιδιά από τις κακές συνήθειες και να μπορέσουμε να τα φέρουμε μέσα στους αγωνιστικούς χώρους".
- Ισχύει μία προσωπική άποψη ότι υπάρχει διαφορά στη νοοτροπία των παιδιών που παίζουν καλό μπάσκετ με τα παιδιά που παίζουν καλό ποδόσφαιρο; Ο καλός μπαλαδόρος συνήθως θα κοιτάξει και λίγο να αυτοπροβληθεί και να κάνει εντύπωση, σε αντίθεση με τον καλό καλαθοσφαιριστή, που θα πάει να παίξει σουτάκια μόνος του στο σχολείο της γειτονιάς του με σκοπό μονάχα να αυτοβελτιωθεί. Μήπως υπάρχει διαφορά προτύπων μεταξύ μπάσκετ και ποδοσφαίρου;
Κ.Τ.: "Το να έχουν διαφορετικά πρότυπα δεν έχει να κάνει με τη θέληση για δουλειά. Το ποδόσφαιρο είναι πολύ δύσκολο και απαιτητικό άθλημα, όπως φυσικά και το μπάσκετ, και δεν νομίζω ότι μπορεί κάποιος να προχωρήσει, αν δεν μοχθήσει πάρα πολύ μέσα στο γήπεδο. Οπότε, θεωρώ ότι ο καθένας μπορεί να έχει ό,τι πρότυπο θέλει, οποιονδήποτε, αλλά εφόσον κάνει τη δουλειά που χρειάζεται, θυσιάζει πολλά πράγματα της προσωπικής ζωής, ώστε να αναρριχηθεί και να φτάσει τόσο ψηλά όσο θέλει, για μένα δεν κάνει διαφορά. Έχω ακούσει διάφορα, ότι οι ποδοσφαιριστές δεν είναι έτσι, δεν είναι αλλιώς κλπ. Τίποτα. Καμία αλήθεια δεν υπάρχει σε αυτό. Υπάρχουν όλων των ειδών οι άνθρωποι και στο ποδόσφαιρο και στο μπάσκετ, απλά εστιάζουμε πάντα στα αρνητικά του κάθε αθλήματος για να μπορέσουμε να κάνουμε ίσως μία ίντριγκα".
"Να μην αγχώνονται τα παιδιά για τον αθλητισμό"
- Τα παιδιά εδώ τα βλέπεις προβληματισμένα και αγχωμένα για το μέλλον; Τόσο γενικά, όσο κυρίως στο χώρο του μπάσκετ.
Κ.Τ.: "Για το χώρο του μπάσκετ περισσότερο, τα βλέπω όντως να αγχώνονται και δεν θα έπρεπε σε αυτές τις ηλικίες να συμβαίνει αυτό. Μέχρι τα 18, τα 19, ίσως και τα 20, δεν θέλω τα παιδιά να αγχώνονται καθόλου για το αθλητικό κομμάτι. Θα πρέπει να χαίρονται αυτό που κάνουν, να διασκεδάζουν, να έρχονται εδώ και να βλέπουν μία μέρα ξεχωριστή, να κερδίσουν κάτι, να παίζουν καλά, να γυρίζουν και να είναι γεμάτοι. Παρόλα αυτά όμως, πολλά παιδιά έρχονται προβληματισμένα λέγοντας ότι "μου είπε ο μάνατζερ αυτό", "γιατί παίζει εκείνος κι όχι εκείνος" κλπ. Είναι πράγματα που δεν πρέπει να υπάρχουν στα παιδιά. Όπως και οι μάνατζερς δεν πρέπει να υπάρχουν στα παιδιά, αλλά αυτό είναι μία άλλη κουβέντα. Συμβαίνει, όμως. Προσπαθώ κι εγώ με τη σειρά μου να τους δώσω να καταλάβουν ότι είναι κάτι το οποίο θα τους απασχολήσει αργότερα και ίσως να έρθει σε υπερθετικό βαθμό, οπότε ας ηρεμήσουν τώρα και ας ευχαριστηθούν και να αδράξουν την ημέρα όσο μπορούν".
Οι εγκαταστάσεις της σχολής βρίσκονται στο υπερσύγχρονο "All Star Arena", που στεγάζεται εντός του κλειστού των ολυμπιακών εγκαταστάσεων, στο Μαρούσι και προσφέρουν τις κατάλληλες συνθήκες και όλες τις ανέσεις για να μπορέσουν τα παιδιά να προπονηθούν σε επαγγελματικό πλαίσιο.
Περισσότερες πληροφορίες θα βρει κανείς στο επίσημο site της σχολής www.inthepaint.gr, καθώς και στη σχετική σελίδα στο Facebook www.facebook.com/inthepaint.gr
"Περιμένω και θα περάσουμε καλά, αυτό είναι το μόνο σίγουρο", είπε ο Κώστας Τσαρτσαρής στο φινάλε της συνέντευξης, στέλνοντας ένα μήνυμα στα παιδιά που θέλουν να γραφτούν στη σχολή με σκοπό να μάθουν τα μυστικά της ρακέτας και να εξειδικευθούν σε αυτή.