Η παρακαταθήκη ενός βίαιου έτους

 ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΡΙΟΣ ΜΑΝΤΖΟΣ 

Φτάνοντας στο τέλος ενός έτους πάντα έχεις αυτήν την... ψευδαίσθηση ότι ένα κεφάλαιο κλείνει. Ανέκαθεν η μετάβαση από την 31η Δεκεμβρίου στην πρώτη του νέου χρόνου σηματοδοτούσε μέσα μας, στη συνείδησή μας, ένα τέλος και μία καινούργια αρχή, πλάθοντας φιλοδοξίες και προσδοκίες για ένα καλύτερο αύριο. Συνήθως όμως αυτές προσκρούουν στο "τρένο" της πραγματικότητας που έρχεται με ιλιγγιώδη ταχύτητα να σε προσγειώσει και να σου υπενθυμίσει ότι εκεί που ήσουν εξακολουθείς να είσαι και αν πραγματικά θέλεις να αλλάξει κάτι, τότε δεν έχεις παρά να προσπαθήσεις εσύ ο ίδιος, χωρίς να περιμένεις τον Άγιο Βασίλη, διότι δεν μας καταδέχεται. Αλλά, κακά τα ψέματα, πάντα μας άρεσαν αυτά τα εθιμικά. Δίνουν όσο να 'ναι έναν ξεχωριστό τόνο, μα κυρίως χαρίζουν μία ευκαιρία να οδηγηθούμε σε έναν αυθόρμητο απολογισμό, που μόνο χρήσιμος μπορεί να μας φανεί.

Το 2015 ήταν μία χρονιά στην οποία η κοινωνία μας υπέστη αλλεπάλληλα σοκ, μέσα από συνεχή γεγονότα και εξελίξεις σε όλα τα επίπεδα. Από τις δύο εκλογικές αναμετρήσεις, τα capital controls και το δημοψήφισμα, στο προσφυγικό ζήτημα και στα τρομοκρατικά χτυπήματα του ισλαμικού κράτους. Όλα αυτά (κι όχι μόνο) δημιούργησαν ένα μείγμα συναισθημάτων άγχους, αγωνίας, αβεβαιότητας και φόβου που επέφεραν τουλάχιστον κόπωση και σίγουρα διατάραξαν την ψυχική υγεία της ελληνικής κοινωνίας σχεδόν στο σύνολό της. Όσα όμως συντρίμμια και αν αφήνει πίσω της αυτή η χρονιά, όσο γεμάτη από αρνητικά συμβάντα κι αν ήταν, ανάλογη είναι και η παρακαταθήκη που κληροδοτεί σε όλους. Διότι πάντοτε ένα νόμισμα έχει δύο όψεις. ΠΑΝΤΟΤΕ.

Το 2015 ήταν ένα έτος βίαιο, που ανέτρεψε πολλά από τα πιστεύω και τις σκέψεις μας και επανέφερε στο έδαφος ακόμη και τους πιο αισιόδοξους. Ακόμη κι εκείνους που πίστεψαν σε αυτοαποκαλούμενους σωτήρες και ηγέτες μιας νέας εποχής. Η πραγματικότητα γκρέμισε τον μύθο τους και σκόρπισε την απογοήτευση. Επέστρεψε όμως το μπαλάκι στον πυρήνα, αυτόν που πραγματικά ελέγχει τα πράγματα, παρόλο που ελάχιστοι πιστεύουν σε αυτό: στον εαυτό μας. Μας απέδειξε ότι αν τελικά θέλουμε κάτι να αλλάξουμε, θα το πετύχουμε μόνοι μας, ο καθένας με τον τρόπο του, με τις δικές του λύσεις. Αφότου πρώτα όμως κοιτάξει στον καθρέπτη, δει τον εαυτό του, συνομιλήσει μαζί του και συνειδητοποιήσει ποιος είναι, τι κάνει, πώς μπορεί να διορθώσει τα λάθη του και πόσο μπορεί να προσφέρει σε αυτό το ρημάδι το κοινωνικό σύνολο.

Η εικονική πραγματικότητα μάς έχει κάνει να αισθανόμαστε πως το παιχνίδι δεν παίζεται από μας, ότι ελεγχόμαστε και ότι η βούλησή μας δεν έχει πλέον ισχύ. Και πάνω σε αυτήν την άποψη προτιμάμε να μην κάνουμε καν την προσπάθεια να δοκιμάσουμε να αλλάξουμε κάτι και τη θεωρούμε ελαφρυντικό για την αποχή μας από τις πράξεις. Δείχνουμε σημάδια παραίτησης και αυτό είναι το μεγαλύτερο όπλο για εκείνους που θέλουν να ασελγήσουν πάνω μας. Δεν πρέπει να τους κάνουμε τη χάρη. Το 2015 απέδειξε ότι κανείς από αυτούς δεν θα μας χαρίσει μια καλύτερη ζωή. Ας βρούμε ο καθένας τον εαυτό του και στη συνέχεια ας ενώσουμε όλοι τις δυνάμεις μας. Μόνο έτσι θα πετύχουμε κάτι. Αν όχι κάτι καλύτερο, σίγουρα κάτι λιγότερο κακό.

Η κοινωνία αυτήν την ώρα, την ώρα που αποχαιρετάμε το 2015, ναι, περνάει κρίση. Δείχνει διαλυμένη, αποδιοργανωμένη, χωρίς αξίες και ιδανικά και φαντάζει έρμαιο στις ορέξεις των ισχυρών. Ίσως όμως αυτή η κατάσταση επιστρέψει το παιχνίδι στα χέρια μας, εάν αποφασίσουμε πραγματικά να το πάρουμε σε αυτά. Δώστε μία ευκαιρία στον εαυτό σας να σας πει αυτά που έχει για τη χρονιά που πέρασε και, πού ξέρεις, μπορεί εκεί μέσα να κρύβεται η λύση.

Διότι ΕΜΕΙΣ θα βγάλουμε αυτήν την κοινωνία από το αδιέξοδο. Εσύ, εγώ, ο διπλανός σου. ΜΟΝΟ ΕΜΕΙΣ.

Υ.Γ.: Γράφοντας τις τελευταίες λέξεις γι' αυτό το έτος, θέλω να ξεφύγω τελείως από το θέμα μας και να τις αφιερώσω σε αυτόν εδώ τον ιστότοπο. Δεν συνηθίζω να το κάνω δημόσια αλλά νομίζω πως αξίζει να παινέψουμε και λίγο το σπίτι μας. Το 2015 θα μείνει για πάντα χαραγμένο στην καρδιά και τη μνήμη της δικής μας οικογένειας ως ένα έτος-σταθμός για το "The Columnist", το οποίο πήρε σάρκα και οστά τον Μάρτιο. Θέλω με απλά λόγια να ευχαριστήσω όλους όσους συνεργάστηκαν αυτούς τους μήνες για να φτάσουμε έως εδώ δυνατοί και γεμάτοι αυτοπεποίθηση και ζήλο για τη συνέχεια. Υπήρξαν άνθρωποι που δεν είχα καν ακούσει το όνομά τους μέχρι πριν λίγο καιρό και τώρα είναι πιστοί μου συνεργάτες. Τους ευχαριστώ όλους και τους θέλω εκεί και το 2016.

Καλή χρονιά σε όλον τον κόσμο. Με ΥΓΕΙΑ πάνω από όλα, διότι χωρίς αυτή, ό,τι και να πούμε θα είναι άχρηστο.

Μάριος Μάντζος