Η πολλαπλή ερμηνεία ενός like

 ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΡΙΟΣ ΜΑΝΤΖΟΣ  Η εξέλιξη της τεχνολογίας και η εξοικείωση, υψηλότατη συνήθως, του νεανικού (και όχι μόνο) πληθυσμού με ...


 ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΡΙΟΣ ΜΑΝΤΖΟΣ 

Η εξέλιξη της τεχνολογίας και η εξοικείωση, υψηλότατη συνήθως, του νεανικού (και όχι μόνο) πληθυσμού με αυτήν έχει... κατηγορηθεί ουκ ολίγες φορές για τις αρνητικές της επιδράσεις στον τομέα της αληθινής, της γνήσιας επικοινωνίας και για τη σαφή εξασθένιση της face to face κουβέντας, αφού τα πάντα σχεδόν μπορούν πλέον να ειπωθούν πίσω από την οθόνη ενός λάπτοπ, ενός smartphone ή ενός τάμπλετ.

Είναι βέβαιο πως τα δεδομένα στην επικοινωνία έχουν πλέον αλλάξει και η κατάσταση είναι μη αναστρέψιμη. Ο χρόνος προχωρά, μαζί του ο κόσμος που εξελίσσεται και η επιστροφή στο παλιό είναι κάτι που καθίσταται απλά αδύνατο. Και δεν είναι και απαραίτητα το υγιέστερο, όσο κι αν πραγματικά η ραγδαία ανάπτυξη της τεχνολογίας έχει πολλά, πάμπολλα αρνητικά. Ο κόσμος πια δεν μπορεί να ζήσει χωρίς social media. Όσο γρηγορότερα το παραδεχτούμε ότι ούτε εμείς μπορούμε, τόσο το καλύτερο. Μπορεί πολλοί άνθρωποι μέσα τους να κατακρίνουν την ύπαρξη των διαδικτυακών μέσων κοινωνικής δικτύωσης αλλά στην ουσία ούτε εκείνοι δύνανται να αποφύγουν τη χρήση τους.

Πριν από μερικούς μήνες χρειάστηκε να έρθω σε επαφή με έναν καθηγητή μου στο Πανεπιστήμιο. Προσπάθησα να τον προσεγγίσω με κάθε επισημότητα, με τον κλασσικό τρόπο: στέλνοντας ένα επίσημο e-mail με όλα τα σχετικά (Αξιότιμε κύριε τάδε, υπογραφή σα να στέλνω στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας κ.ο.κ.). Οι μέρες περνούσαν. Οι μέρες έγιναν εβδομάδες και οι εβδομάδες μήνας. Εγώ ακόμη περίμενα την απάντηση. Προώθησα το e-mail στο δεύτερο λογαριασμό του καθηγητή μου. Μάταιη προσπάθεια. Αναγκάστηκα να βρω το προφίλ του στο Facebook και να του στείλω προσωπικό μήνυμα, όπως ακριβώς κάνω και με δεκάδες φίλων μου. Σα να στέλνω λοιπόν στον κολλητό μου, έγραψα το μήνυμά μου στον καθηγητή, ο οποίος στο δεκάλεπτο το είχε διαβάσει και μου είχε απαντήσει! Λίγες ημέρες μετά, πραγματοποιήσαμε μία συνάντηση στην οποία του ζήτησα συγγνώμη που πήρα το θάρρος να του στείλω στο Facebook, διότι το θεωρούσα πολύ ανεπίσημο. Εκείνος αποκρίθηκε "μόνο στο Facebook θα μου στέλνεις. Είναι πλέον ο βασικός τρόπος επικοινωνίας για όλους τους ανθρώπους, κάθε λογής και κάθε αξιώματος. Σε λίγα χρόνια, τα e-mails δεν θα έχουν πια αξία". Η φράση αυτή μου έμεινε και με ελάχιστη επεξεργασία κατάλαβα πόσο δίκιο κρύβει μέσα της.

Το να δίνουμε λοιπόν βάση στο Facebook, στα likes, στα shares και σε όλα τα συναφή μπορεί να ακούγεται πεζό, αλλά η αντικειμενική αλήθεια είναι πως πράγματι έχουν τη δική τους σημασία και δεν είναι ορθό να τα αντιμετωπίζουμε πάντα με αρνητικό τρόπο. Το πόσα likes θα μαζέψει η φωτογραφία προφίλ σου ή το τραγούδι που μόλις ανέβασες είναι βέβαιο πως δεν υποδηλώνει και τόσα όσα πολλοί νομίζουν. Είναι λάθος όμως σε πολλές περιπτώσεις το να πούμε ότι δεν σημαίνει και τίποτα.

Πώς ερμηνεύεται, αλήθεια, ένα like; Πώς εξηγείται και τι υποκινεί κάποιον να κάνει την απλή αυτή κίνηση του ενός κλικ στο σχετικό εικονίδιο; Ο κάθε άνθρωπος σίγουρα έχει την ευκαιρία να κρύψει μεγάλο κομμάτι της προσωπικότητάς του πίσω από έναν υπολογιστή. Η προσωπικότητά του όμως και ο χαρακτήρας του δεν μπορούν να εξαλειφθούν πλήρως, άσχετα αν αυτή η άποψη βολεύει τους επικριτές του internet. Αυτός ο χαρακτήρας είναι κι εκείνος που σε οδηγεί στο να πατήσεις ένα like στην τάδε δημοσίευση ή στην τάδε φωτογραφία. Κι όπως ακριβώς οι προσωπικότητες των ανθρώπων ποικίλλουν, έτσι ακριβώς ποικίλλουν και οι λόγοι που κάποιος κάνει ένα like.

Κάποιος μπορεί να κάνει επειδή απλά του άρεσε, για παράδειγμα, η φωτογραφία ως άποψη. Κάποιος άλλος επειδή απλά είσαι φίλος του και "επιβάλλεται" να σε στηρίξει με ένα like. Κάποιος άλλος επειδή απλά αρέσει να μοιράζει like στον κόσμο χωρίς να δίνει καν βάση στο τι έχεις κοινοποιήσει. Ένας άλλος γιατί θέλει μέσω αυτού να σου δείξει σημάδι της εκτίμησής του. Άλλος γιατί θέλει να υποδηλώσει ένα ερωτικό ενδιαφέρον προς το πρόσωπό σου. Κάποιος ίσως επειδή θέλει μέσω αυτού του like να ποντάρει στη δική σου ανταπόδοση στην επόμενη φωτογραφία που θα ανεβάσει. Χίλιοι-δυο λόγοι...

Το κύριο λάθος των περισσότερων δεν είναι ότι κυνηγούν τα likes. Πολλές φορές είναι πράγματι αρρωστημένη αυτή η... likeoθηρία, αλλά το κύριο λάθος δεν είναι αυτό καθεαυτό το γεγονός. Είναι ο τρόπος με τον οποίον εκείνοι ερμηνεύουν τα likes και την αξία που αυτά έχουν. Εάν μία φωτογραφία σου μάζεψε 200 likes δεν σημαίνει ότι και οι 200 άνθρωποι σε εκτιμούν ή ότι και στους 200 άρεσε πραγματικά αυτή η φωτογραφία. Εάν το τραγούδι που ανέβασες το βράδυ μάζεψε 40 likes, δεν είναι απαραίτητο ότι άρεσε και στους 40 ή ότι και οι 40 ακούν την ίδια μουσική με σένα. Κάποιοι από όσους σου έκαναν το like ήθελαν να υποδηλώσουν κάτι διαφορετικό από αυτό που εσύ κατάλαβες. Στις περισσότερες φορές, ναι, δεν είναι εφικτό να μάθεις τι πραγματικά έκανε τον καθένα να πατήσει like. Ποτέ μας δεν τα αιτιολογούμε τα likes μας. Απλά τα κάνουμε.

Ο... πανηγυρισμός λοιπόν του στυλ "μου έκανε like ο τάδε" μάλλον πρέπει λίγο να κατευναστεί. Διότι δεν μπορείς από μία απλή κίνηση, ένα απλό κλικ, να ερμηνεύσεις επ' ακριβώς το λόγο για τον οποίο το έκανε. Μπορεί εσύ να νομίζεις ότι του άρεσε η φωτογραφία σου. Στην ουσία μπορεί να ήθελε να δείξει κάτι άλλο. Ο συνολικός απολογισμός των likes σε μία δημοσίευση δεν υποδηλώνει μία συνολική άποψη της συγκεκριμένης ομάδας ατόμων. Αποτελεί τη συλλογή διαφορετικών απόψεων με φόντο το ίδιο θέμα. Είναι ευχάριστο να απολαμβάνουμε τη "βροχή" των likes. Είναι πολύ πιο όμορφο όμως να ξέρουμε να την ερμηνεύουμε σωστά...

Μάριος Μάντζος

Related

What's hot? 7347090890633827916

Δημοσίευση σχολίου

Έχετε άποψη; Μοιραστείτε τη μαζί μας.

ΠΡΟΣΟΧΗ: Σχόλια με υβριστικό και προσβλητικό περιεχόμενο θα διαγράφονται.

emo-but-icon

Recent Posts Widget

ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ

ΑΡΘΡΟ ΜΑΝΩΛΗ ΚΕΦΑΛΟΓΙΑΝΝΗ ΚΑΙ HERBERT DORFMANN

ΑΡΘΡΟ ΜΑΝΩΛΗ ΚΕΦΑΛΟΓΙΑΝΝΗ ΚΑΙ HERBERT DORFMANN
"Ο πρωτογενής τομέας είναι η λύση, όχι το πρόβλημα"

FACEBOOK

TWITTER

item