Στο λιμάνι της καρδιάς του

 ΓΡΑΦΕΙ Ο ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΡΑΒΙΑΣ 

Η αλήθεια είναι ότι υπήρχε... καπνός από το θέμα-φωτιά του Κώστα Παπανικολάου εδώ και μέρες. Χρειαζόταν ωστόσο η παρέμβαση της Μπαρτσελόνα -και του γενικού διευθυντή της Ζοάν Κρέους- για να λήξει οριστικά το σίριαλ. Οι "μπλαουγκράνα" εν τέλει δεν έκαναν χρήση του δικαιώματός τους να "ματσάρουν" την πρόταση του Ολυμπιακού, στέλνοντας επομένως τον 25χρονο φόργουορντ πίσω στο Λιμάνι.

Για πολλούς μπορεί να κριθεί ως μια κίνηση ασφάλειας, από την άποψη ότι ο "Παπ" γυρίζει σε γνώριμα λημέρια για να ξαναπάρει τα πάνω του. Το δύσκολο πέρασμα από το ΝΒΑ, το να μην ξέρει για αρκετό καιρό πέρυσι το πού θα καταλήξει, αλλά και η ισχνή του παρουσία στο πρόσφατο Ευρωμπάσκετ με την Εθνική, δημιούργησαν ένα τοπίο περίεργο γύρω απ' το όνομά του. Πιθανώς και μια ανάγκη για restart, σε έναν σύλλογο που τον αγαπά. Ο Παπανικολάου άλλωστε, ασχέτως του τι θα κάνει μέχρι το τέλος της σεζόν, θα βρει λογικά σιγά-σιγά τα πατήματά του, ώστε από το ερχόμενο καλοκαίρι να λογίζεται ως βασικό στέλεχος της ομάδας. Από... μικρός ήταν "ψημένος" σε απαιτητικές καταστάσεις, ποιότητα αναμφίβολα διαθέτει μπόλικη, είναι και Έλληνας που γνωρίζει για ποια φανέλα αγωνίζεται. Ε, και στα 25 του, δεν τον πήραν δα και τα χρόνια. Στο ΣΕΦ μάλιστα δεν θα δυσκολευτεί να πάρει σταδιακά και την -ψυχολογική- ώθηση που θα του μεταφέρει ο κόσμος.

Το πέρασμά του πάντως στην απέναντι ακτή του Ατλαντικού (μετά από μια χρονιά παραμονής στην ACB και την Μπαρτσελόνα) σηκώνει πολλή κουβέντα, με υπερασπιστές τόσο της μιας όσο και της άλλης άποψης. Κάθε παίκτης από μια ηλικία και μετά, εφόσον έχει φυσικά την ευκαιρία, θα θέλει να δοκιμαστεί στο μαγικό κόσμο του ΝΒΑ, δίπλα ή απέναντι μάλιστα σε τεράστιους σταρ του αθλήματος. Όπως ο Παπανικολάου, έτσι και ο καθένας που... ρίχνει τις ζαριές του δεν μπορεί να ξέρει τι θα βρει εκεί και τι θα τον περιμένει. Η επιλογή των Ρόκετς κρίθηκε εν τέλει άστοχη, από τη στιγμή που -πέραν του ότι αποτελούσαν ομάδα πρωταθλητισμού- το επιθετικό στυλ τους δεν ταιριάζει στα προσόντα πολλών Ελλήνων παικτών (άρα και του Παπανικολάου). Από το Χιούστον στο Ντένβερ, σε μια ομάδα που φέτος κοίταζε... χαμηλά ως προς τα πλέι-οφ, θα μπορούσε να βρει παιχνίδια, όμως η πληθώρα παικτών στη θέση του ίσως ήταν ο κυριότερος ρόλος που δεν μακροημέρευσε στις ΗΠΑ. Αρκεί που ο ίδιος προσπάθησε και είδε -έστω και για 1,5 χρόνο- τι σημαίνει να παίζεις μπάσκετ στο ΝΒΑ.

Βεβαίως, όσο καλό αν και κάνει στον νεαρό φόργουορντ η παρουσία του στο Λιμάνι, άλλο τόσο μπορεί να ωφεληθεί και ο Ολυμπιακός, μεσοπρόθεσμα ή και μακροπρόθεσμα. Ναι μεν υπάρχει το στοίχημα Παπαπέτρου στη θέση "3", αλλά με τόσους τραυματισμούς που έχουν "πονέσει" φέτος τους "ερυθρόλευκους", θα είναι μια ακόμα λύση στα χέρια του Σφαιρόπουλου. Πόσω μάλλον τώρα, που υπάρχει (εκτός του ντέρμπι των αιωνίων την προσεχή Δευτέρα) ζόρικη πορεία στο Top-16 της Ευρωλίγκα και με βαρύ πρόγραμμα. Άμα καείς στο χυλό...

Δεν αποκλείεται κιόλας να υπήρχε και στο μυαλό των υπευθύνων του Ολυμπιακού το σκεπτικό να μην αφήσουν άλλους ανταγωνιστές σε Ελλαδα και Ευρώπη να... αρπάξουν τον Παπανικολάου. Όπως τον Παναθηναϊκό, ενδεχομένως την Μπάρτσα (που ζύγισε τις τελευταίες μέρες τις ανάγκες της και είδε πως προς το παρόν δεν είχε επιπλέον ανάγκες), ενώ λόγος έγινε και για τη Λοκομοτίβ του Μπαρτζώκα και την Εφές του Ίβκοβιτς. Ομάδες με χοντρό πορτοφόλι, στις οποίες σίγουρα θα μπορούσε να βρει ρόλο, και χωρίς να στερούνται -ειδικά φέτος- φιλοδοξιών στην Ευρώπη. Η σύσφιξη των δύο πλευρών λοιπόν μακάρι να δημιουργήσει μια σχέση, απ' την οποία θα βγουν και οι δυο πλευρές κερδισμένες και ικανοποιημένες...

Χρήστος Γραβιάς