"Το Πρώτο Ραντεβού": Η Βεατρίκη Ψυχάρη και ο Γιώργος Βουτσίνος μιλούν στο "The Columnist"
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟ ΜΑΡΙΟ ΜΑΝΤΖΟ Εκείνη μου είπε ότι το να πάρεις ένα μικρόφωνο στα χέρια σου δεν είναι εύκολη υπόθεση. Ο φίλος που τρ...
http://www.thecolumnist.gr/2016/02/columnist.html
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟ ΜΑΡΙΟ ΜΑΝΤΖΟ
Εκείνη μου είπε ότι το να πάρεις ένα μικρόφωνο στα χέρια σου δεν είναι εύκολη υπόθεση. Ο φίλος που τραγουδά μαζί της, λίγο αργότερα, μου το επιβεβαίωσε. Το ταλέντο είναι σαφές ότι χρειάζεται για να πει κάποιος ένα τραγούδι. Απαιτείται όμως και τεχνική και αφομοίωση των κανόνων των φωνητικών. Η Βεατρίκη Ψυχάρη και ο Γιώργος Βουτσίνος είναι δύο παιδιά 24 χρονών που δουλεύουν σεμνά, ταπεινά μα παράλληλα τόσο σκληρά ώστε να "χτίσουν" πάνω σε ένα έμφυτο χάρισμα: τη φωνή τους.
Οι δυο τους θα ανέβουν στη σκηνή του El Convento Del Arte στο Μεταξουργείο την ερχόμενη Πέμπτη (25/02) και ώρα 21:30, ενώνοντας τις φωνές τους και μετατρέποντας τις γεμάτες ποίηση, μελωδία και χαμόγελο νυχτερινές τους βόλτες σε ένα μουσικό ντουέτο που αναμένεται να χαρίσει ένα όμορφο βράδυ στους παρευρισκόμενους. Το "Πρώτο Ραντεβού", όπως οι ίδιοι ονόμασαν, θα περιλαμβάνει περισσότερο κομμάτια από το χώρο της έντεχνης ελληνικής μουσικής, χωρίς όμως να λείψουν "πινελιές" από ροκ και τζαζ. Με τιμή πλήρως προσαρμοσμένη στη δύσκολη οικονομικά συγκυρία για τη χώρα (είσοδος 5 ευρώ), μας παρουσιάζουν επί σκηνής τα σχέδια που έκαναν με εκείνη την... κουτσή κιθάρα που κρατούσαν στους περιπάτους τους.
Η Βεατρίκη και ο Γιώργος μίλησαν αποκλειστικά στο "The Columnist" για το "Πρώτο Ραντεβού", το τραγούδι αλλά και για τα προσωπικά τους σχέδια για το μέλλον, το οποίο παραμένει αβέβαιο και ικανό να "βυθίσει" στην ανασφάλεια τόσους και τόσους νεαρούς και φιλόδοξους καλλιτέχνες.
- Το παράδειγμά σας είναι η πλήρης εφαρμογή αυτού που λέμε «η μουσική ενώνει». Δύο άνθρωποι που ουδέποτε έκαναν παρέα, ξαφνικά έσμιξαν με δίαυλο τη μουσική και ανεβαίνουν στη σκηνή παρέα για να τραγουδήσουν με τέτοια χημεία, σαν δύο κολλητοί φίλοι. Είναι πραγματικά εντυπωσιακό.
Βεατρίκη: "Με το Γιώργο γνωριστήκαμε πριν δύο χρόνια σε μια ακρόαση για νέους ερμηνευτές. Είχαμε ελάχιστες επαφές από τότε, αλλά μια αμοιβαία εκτίμηση σε όλα τα επίπεδα. Όταν πριν λίγους μήνες ένιωσα την ανάγκη να ετοιμάσω ένα δικό μου live, με έναν ανεξήγητο τρόπο ήρθε στο μυαλό μου αστραπιαία. Έκανα βόλτα στο κέντρο της Αθήνας και ανυπομονούσα να επιστρέψω στο σπίτι για να του στείλω την ιδέα μου. Σε εκείνο το μεταμεσονύκτιο, σχεδόν ασύντακτο από τον ενθουσιασμό, μήνυμα, φοβήθηκα πως θα με περάσει τουλάχιστον για παράφρων. Αντ' αυτού πήρα μια εξίσου ενθουσιώδη απάντηση. Μέσα σε λίγες ημέρες βρεθήκαμε και αρχίσαμε να δίνουμε μορφή σε αυτό που από κοινού πλαθόταν μέρα με τη μέρα και εμπεριείχε τους όρους και των δύο. Είναι περίεργο το πώς ενώνονται οι άνθρωποι, ποιες κλωστές τους φέρνουν κοντά. Στη δική μας περίπτωση μπορώ να πω με βεβαιότητα πως αυτό που εκ πρώτης όψεως φάνηκε ως τυχαία συγκυρία, κρύβει μια δυνατή ενέργεια που βασίζεται στο σεβασμό, την ευγένεια και την κοινή αισθητική. Και κάπως έτσι επιβεβαιώνεται αυτό το κλισέ, που όταν το ζεις, παύει να είναι κλισέ πια και που λέει πως η κοινή ανάγκη για ευ ζην πάντα θα ενώνει τους ανθρώπους.
Γιώργος: "Τη σημερον ημέραν, θεωρώ ότι πρέπει να είμαστε ενώμενοι αν θέλουμε να πετύχουμε. Με τη Βεατρίκη μας συνδέουν πολλά, οι ανησυχίες μας, τα όνειρά μας και προπάντων η αγάπη μας για τη μουσική. Έχοντας πολύ καιρό να τη δω, ξαφνικά άκουσα ένα τραγούδι στο Facebook, το "Έχω ένα σχέδιο" σε μια διασκευή που έκανε και έπαθα αυτό που λέμε "την πλάκα μου" και αν δεν με απατάει η μνήμη μου της έστειλα ένα κατεβατό με φιλοφρονήσεις διότι ειλικρινά εντυπωσιάστηκα! Μετά από λίγο καιρό και ενώ ήμουνα σε μια διαρκή αναζήτηση -βυθισμένος στις σκέψεις μου- για να κάνω κάτι πιο "επαγγελματικό", πιο "ουσιούδες" πάνω στο χώρο της μουσικής λαμβάνω το μήνυμα από τη Βεατρίκη. Από τη μια δεν το περίμενα, από την άλλη πολύ με χαροποίησε! Και σε αυτό το σημείο θέλω να δώσω ιδιαίτερη έμφαση γιατί εκεί πιστεύω πως έγινε η πραγματική "ένωση", πως δύο μυαλά και σκέψεις ταυτίστηκαν τόσο πολύ! Για μένα εκεί πραγματοποιήθηκε "Το πρώτο ραντεβου".
- Εξ ου λοιπόν και το όνομα "Το πρώτο ραντεβού". Ουσιαστικά αυτό συμβολίζει την πρώτη σας αληθινή συνύπαρξη; Την αρχή μίας καλής φιλίας;
Γιώργος: "Ο τίτλος αυτός ήταν μια υπέροχη ιδέα της Βεατρίκης και μου αρέσει πολύ. Όσο περνάει ο καιρός και πλησιάζει η μέρα του live μου αρέσει ακόμα περισσότερο. "Το πρώτο ραντεβού" για μένα συμβολίζει τα βήματα τα οποία πραγματοποιήθηκαν μέχρι τη μεγάλη αυτή στιγμή για μας, τη συνάντηση μας, το Ραντεβού μας! Ναι, μπορείς να το πεις και έτσι. Περνάμε πολύ όμορφα στις πρόβες και το κλίμα είναι πραγματικά άψογο. Θα ενώσουμε τις φωνές και τις δυνάμεις μας. Ανυπομονώ γι' αυτό "Το Πρώτο Ραντεβού".
Βεατρίκη: "Θυμάμαι, ένα βράδυ άκουγα το "Καινούρια ζωή" της Βέμπο. Όταν έφθασε στην τελευταία φράση του ρεφραίν, σε εκείνο το "κι ας πούμε ότι είν’ αυτό / το πρώτο ραντεβού μας" σκέφτηκα "ναι, αυτό είναι, αυτό που φτιάχνουμε, αυτό που ονειρευόμαστε, είναι αυτό ακριβώς". Το πρώτο ραντεβού, λοιπόν, είναι πολλαπλής ανάγνωσης. Είναι αυτό που θα μας φέρει για πρώτη φορά μαζί πάνω στην ίδια σκηνή, να ενώσουμε τις φωνές και τις καρδιές μας, να μοιραστούμε τα όνειρα και τα λόγια της δικής μας γενιάς. Είναι όμως και αυτό που μας συστήνει στον κόσμο και μας δίνει την ευκαιρία να επικοινωνήσουμε μαζί του με μια γλώσσα ειλικρινή. Εκεί που θα συναντηθούμε πρώτη φορά "επίσημα" με τα τραγούδια, τα λόγια, τις μελωδίες που υπάρχουν μέσα μας αλλά και τους ίδιους τους δημιουργούς τους, προσπαθώντας να φτιάξουμε μια γέφυρα ανάμεσα στις εποχές χρησιμοποιώντας τα δικά μας υλικά".
- Μιλήστε μας λίγο για τη διαδρομή σας μέχρι στιγμής στο χώρο της μουσικής, ο καθένας ξεχωριστά.
Γιώργος: "Από μικρά παιδιά ο πατέρας μου εμένα και τον αδερφό μου μας ώθησε στο χώρο της μουσικής. Η δασκάλα μας παιδευόταν να μας μάθει πιάνο ενώ εμείς σαν μικρά παιδιά δεν διαβάζαμε. Η αγάπη μου όμως για το πιάνο ήταν μεγάλη. Μέχρι τα 17 μου δεν τραγουδούσα καθόλου, ήμουν λιγάκι ντροπαλός μέχρι που ένα καλοκαίρι στο σπίτι ενός αδερφικού του φίλου ο πατέρας μου παίζοντας κιθάρα με ξεκλείδωσε. Μετά μου έμαθε και κιθάρα κι έπειτα δεν σταμάτησα να τραγουδάω "ποτέ"! Το πρώτο μου ας το πούμε βήμα ήταν με ένα ροκ συγκρότημα το οποίο όμως δεν ευδοκίμησε για διάφορους λόγους. Μετά τα πράγματα κύλησαν πολύ πιο όμορφα. Συνεργάστηκα με τρεις υπέροχες κοπέλες, τη Ροδούλα Δαραβέλα με τη φανταστική χροιά της, την Πολυξένη Καράκογλου με την τόσο δουλεμένη φωνή της -τρομερή έκταση- και την Ελένη Μαραγκοπούλου με την πανέμορφη φωνή της, γεμάτη τόσο αισιοδοξία αυτό το κορίτσι. Και τώρα συναντώ την Βεατρίκη. Μια φωνή με τόσο βάθος και μια χροιά τόσο ιδιαίτερη. Χαρά, άγχος και πάλι χαρά!"
Βεατρίκη: "Για εμένα. η επί σκηνής συνάντησή μου με το Γιώργο είναι το πρώτο ουσιαστικό βήμα μου στα μουσικά πράγματα. Πάντα πίστευα πως σε κάθε τι στη ζωή, προκειμένου να μην ευτελιστεί, πρέπει να αφήνουμε το χρόνο του να ωριμάσει και να μας υποδείξει εκείνο τη στιγμή που θα βγει στο φως. Έτσι ακριβώς το νιώθω και τώρα. Λες και η καρδιά, το πνεύμα και το μυαλό μου συνεργάστηκαν άψογα και μου είπαν "Αρκετά περίμενες, ήρθε η ώρα".
- Για να μάθουμε ορισμένες πληροφορίες για αυτό το "Πρώτο Ραντεβού" και το ρεπερτόριο που θα ακουστεί σε όσους παραβρεθούν.
Βεατρίκη: "Ο μόνος όρος που τέθηκε εξ αρχής μεταξύ μας είναι πως θέλουμε να φτιάξουμε κάτι δικό μας. Όχι κάτι που να επαφίεται στην ευκολία της μόδας της εποχής, αλλά κάτι που να εκφράζει αυτό ακριβώς που έχουμε ανάγκη να δώσουμε τόσο ως άνθρωποι όσο και ως καλλιτέχνες. Πώς άλλωστε θα μπορούσαμε να "δικαιολογήσουμε" διαφορετικά τον τίτλο της νέας γενιάς, εάν δεν κάνουμε κάτι καινούργιο; Και, πρόσεξε, όταν λέμε καινούργιο, δεν εννοούμε τον επί τούτου νεωτερισμό, σαφώς και όχι. Για εμάς καινούργιο είναι το αυθεντικό, το ειλικρινές. Ό,τι κάνεις με την ψυχή σου, φέρει τη δική σου, μοναδική υπογραφή. Αυτό, λοιπόν, είναι το "Πρώτο ραντεβού", μια προσωπική παρουσίαση των αγαπημένων μας τραγουδιών, που ξεκινούν από τον Κραουνάκη και το Χατζιδάκι και φθάνουν μέχρι τον Μάτσα, τον Καραμουρατίδη, τον Ιωαννίδη και το Δεληβοριά".
Γιώργος: "Πιστεύω γενικότερα ότι όταν κάνεις κάτι το οποίο δεν αγαπάς χωρίς όρεξη και μεράκι, καλύτερα να μην το κάνεις. Και γι' αυτό με τη Βεατρίκη, που μουσικά ούτως ή άλλως είμαστε πολύ κοντά, αποφασίσαμε να κάνουμε κάτι το οποίο θα μας γεμίζει και μέσω αυτού να μπορέσουμε να εκφραστούμε. Το πρόγραμμα είναι κατά βάση έντεχνο αλλά έχουμε βάλει και πιο ανεβαστικές πινελιές. Στην ουσία είναι μια παρουσίαση αγαπημένων μας τραγουδιών, όπως είπε και η Βεατρίκη. Μαζί μας έχουμε και τέσσερις πραγματικά υψηλού επιπέδου μουσικούς: το Στέλιο Βλασσόπουλο στο πιάνο, το Γιάννη Δημάκο στις κιθάρες, το Γιώργο Ντάνη στο κοντραμπάσο και τον Κωνσταντίνο Τσαμόπουλο στα κρουστά".
- Το ρεπερτόριο αυτό ταιριάζει απόλυτα με τα δικά σας ακούσματα; Είναι αυτό που λέμε "μεγάλωσα με αυτές τις φωνές, αυτούς τους στίχους, αυτές τις μελωδίες"; Μερικές αγαπημένες φωνές που σημάδεψαν τη ζωή σας ποιες ήταν; Ελληνικές και ξένες.
Βεατρίκη: "Αυτό το πρόγραμμα είναι αυτό ακριβώς που περιγράφεις, μια σύνοψη όλων εκείνων των τραγουδιών που υπάρχουν μέσα μας σαν κομμάτι της ψυχής μας. Όλες εκείνες οι φωνές που ακούω στα αυτιά μου να ψιθυρίζουν, η Βίκυ Μοσχολιού, η Γιώτα Νέγκα, η Τάνια Τσανακλίδου, η Δήμητρα Γαλάνη, η Lara Fabian".
Γιώργος: "Εγώ μπορώ να πω πως είχα την τύχη να μεγαλώσω σε μουσική οικογένεια. Ο παππούς μου, η γιαγιά μου και ο πατέρας μου τραγουδάνε και έχουν απίστευτες γνώσεις πάνω στη μουσική και αυτό με βοήθησε πολύ, έχοντας τέτοια ερεθίσματα από μικρό παιδί. Για να είμαι απολύτως ειλικρινής, όταν ήμουν πιο μικρός -ακόμα και τώρα- άκουγα ροκ μουσική όπως Pink Floyd, Doors, Beatles, U2 αλλά και κλασσική μουσική με αγαπημένο τον Frederic Chopin. Μεγαλώνοντας, άρχισα να ακούω πολύ τους τεράστιους Χατζιδάκι, Θεοδωράκη, Ξαρχάκο, Ξυλούρη αλλά και πιο σύγχρονους: Δεληβοριά, Ιωαννίδη, Αλεξίου, Τσανακλίδου, Νέγκα. Άφησα για το τέλος τον αγαπημένο μου τραγουδιστή, τον Frank Sinatra! Και, ναι, το πρόγραμμα ταιριάζει και με τα δικά μου ακούσματα".
Τραγούδι: Μία τέχνη περίπλοκη, μα τόσο μαγική
- Τι είναι αυτό που συμβάλλει στο να στραφεί κάποιος προς τη μουσική. Σαφώς είναι η αγάπη γι' αυτή. Αλλά υπάρχουν πάμπολλοι άνθρωποι που αγαπούν τη μουσική όσο τίποτα, που δεν αντέχουν χωρίς να ακούσουν μουσική, αλλά ποτέ δεν στράφηκαν προς αυτήν σε σημείο που να παίξουν ένα όργανο, να τραγουδήσουν ή να γράψουν κάτι. Τι τελικά οδηγεί πραγματικά έναν καλλιτέχνη στη μουσική; Εσάς τι σας ώθησε εκεί;
Γιώργος: "Πιστεύω, όπως προείπες, ότι όλα ξεκινούν από την αγάπη που έχει ο καθένας για τη μουσική. Δεν είναι καθόλο εύκολο να ασχοληθείς πόσο μάλλον να το πάρεις απόφαση ότι αυτό θα το κάνεις για όλη σου τη ζωή. Θεωρώ ότι χρειάζεσαι αυτό που λέμε "γερό στομάχι" και πολλά ψυχικά αποθέματα για να μείνεις σε αυτό το χώρο. Πρέπει να δέχεσαι όλες τις απόψεις είτε σου αρέσουν είτε όχι και να προχωράς και να δουλεύεις συνεχώς για να γίνεσαι καλύτερος. Ο ανταγωνισμός είναι μεγάλος γιατί πιστεύω πως υπάρχουν πολλά ταλέντα στο χώρο της μουσικής. Απλώς για να μείνεις και να εδραιωθείς καλό είναι να είσαι ξεχωριστός και να έχεις αυτό το "κάτι"! Εμένα, πέρα από τον πατέρα μου που με ώθησε εκεί, πολύ σημαντική είναι η παρουσία των φίλων μου που με στηρίζουν σε κάθε μου βήμα. Απ' αυτήν λοιπόν τη στήριξη λαμβάνω δύναμη και πίστη για τον εαυτό μου πως μπορώ να προχωρήσω".
Βεατρίκη: "Ο άνθρωπος έχει εκ φύσεως την τάση να οδηγείται αυτόματα σε ό,τι εξασφαλίζει την επιβίωσή του, μια επιβίωση τόσο πρακτική όσο και ψυχική. Ο καθένας μας ψάχνει αυτό που μπορεί να σώσει την ψυχή του, να την επουλώσει, να της δώσει ένα παράθυρο προς τον κόσμο. Όταν έρχεται εκείνη η μαγική στιγμή που το ανακαλύπτεις, δεν έχεις άλλη επιλογή. Απλά σε τραβάει προς το μέρος του και δε σου αφήνει περιθώρια αντίστασης. Είναι σαν τον αέρα που εισέρχεται μέσα σου και χωρίς να το καταλάβεις σου έχει δώσει ζωή για ακόμη ένα δευτερόλεπτο".
- Είχα την τύχη να συζητήσω έτσι σε ένα παγκάκι ένα βράδυ του καλοκαιριού με μία τραγουδίστρια, καλή ώρα σαν κι εσάς, με όνειρα και φιλοδοξίες. Επέμενε τόσο πολύ ότι το τραγούδι είναι 80% θέμα δουλειάς και μόλις 20% ζήτημα ταλέντου. Συμφωνείτε με αυτήν την άποψη;
Βεατρίκη: "Η σπουδή και το ταλέντο τελούν σε στενή συνάφεια, με το ταλέντο, ωστόσο, να έχει ένα μικρό προβάδισμα. Εάν δε δουλέψεις ουσιαστικά πάνω στη βάση σου, δηλαδή το χάρισμα που εκ φύσεως σου δόθηκε, ίσως έχεις μια μικρή πορεία, η οποία, όμως, δε θα είναι παραγωγική, δε θα έχει συνέχεια. Από την άλλη, εάν δεν υπάρχει το ταλέντο, η σπουδή σε μια ανύπαρκτη βάση είναι διαδικασία a priori ανώφελη. Είναι ανούσιο να σμιλέψεις μια κούφια πέτρα. Μια άγρια, συμπαγή πέτρα, όμως, εάν την πάρεις στα χέρια σου και αρχίσεις να τη δουλεύεις με μεράκι, μπορεί να μετατραπεί σε ένα πανέμορφο γλυπτό. Αλλά και πάλι, αυτό θα το μάθεις μόνο εάν αποφασίσεις να δουλέψεις με μέθοδο και τεχνική και δεν τα παρατήσεις στην πρώτη αναποδιά".
Γιώργος: "Εγώ δεν θα μιλήσω με ποσοστά, αλλά το μόνο σίγουρο είναι ότι χρειάζεται ο συνδυασμός των δύο, δουλειάς και ταλέντου. Καταρχάς, θα συμφωνήσω με τη κοπέλα που σου το είπε αυτό γιατί και εγώ είμαι της άποψης ότι δίχως να μοχθήσεις είναι πολύ δύσκολο να πετύχεις. Οπότε πρέπει να δουλεύεις συνεχώς για να γίνεσαι καλύτερος. Αλλά πέρα από το ταλέντο και τη σκληρή δουλειά, το σημαντικότερο θεωρώ πως είναι να έχεις φυσικά και τύχη".
- Πολύς κόσμος όμως θεωρεί ότι το να τραγουδά κάποιος είναι μία κατάθεση της ψυχής και όχι μία επίδειξη ταλέντου ή δουλειάς. Δεν είναι δηλαδή τόσο απλό να πάρει κάποιος το μικρόφωνο και να ανέβει στη σκηνή μονάχα με την καρδιά του;
Βεατρίκη: "Η σπουδαία μου δασκάλα πάντα μου λέει πως μαθαίνουμε την τεχνική για να την "ξεχνάμε" στη συνέχεια. Δηλαδή, αφού αφομοιώσεις τον κανόνα, αυτός υπάρχει μέσα σου, δε χρειάζεται ούτε να τον σκεφτείς την ώρα που πιάνεις το μικρόφωνο και τραγουδάς, ούτε να προσπαθήσεις φυσικά να επιδείξεις πως τον γνωρίζεις. Για να ανέβεις όμως στη σκηνή και να κάνεις αυτήν την κατάθεση ψυχής, όπως λες, οφείλεις να γνωρίζεις την τεχνική του τραγουδιού, σεβόμενος τόσο την τέχνη σου όσο και την υγεία της φωνής σου αλλά και τον ίδιο τον κόσμο που σε ακούει. Είναι σπουδαία τέχνη το τραγούδι και ως τέτοια έχει κανόνες τους οποίους δε γίνεται να παραβλέψεις. Περίπλοκη τέχνη μα και τόσο μαγική. Δεν είναι απλή υπόθεση να πιάσεις ένα μικρόφωνο".
Γιώργος: "Όχι, όχι, δεν είναι καθόλου εύκολο. Καθόλου εύκολο να ανέβει κάποιος στη σκηνή και να τραγουδήσει μπροστα στον κόσμο. Η μουσική και το τραγούδι είναι ένας τρόπος έκφρασης, "μιλάς" μέσα απ' τη μουσική. Οπότε για να φτάσεις στο σημείο να είσαι έτοιμος να πάρεις το μικρόφωνο και να ανέβεις στη σκηνή πρέπει να δουλέψεις σκληρά, να αφεθείς, να τσαλακωθείς και να δώσεις όλο σου το "έιναι". Είναι συνδυασμός τεχνικής και συναισθήματος".
- Τι είναι αυτό που δίνει έμπνευση σε εσάς;
Γιώργος: "Δεν μπορώ να σου εξηγήσω ακριβώς από που λαμβάνω έμπνευση και από πού πηγάζει. Τυχαίνει να γραφω μουσική και τραγούδια οπότε θα στο μεταφέρω κατ' αυτόν τον τρόπο. Για περίπου ένα χρόνο δεν έγραφα απολύτως τίποτα μέχρι που ξαφνικά τον Σεμπτέβρη, δεν ξέρω τι ακριβώς συνέβη, έγραψα αρκετά τραγούδια και μετά πάλι σταματησα. Ίσως εμπνέεσαι από τις καταστάσεις τις οποίες ζεις αλλά φυσικά και από την ίδια τη μουσική".
Βεατρίκη: "Η έμπνευση στα δικά μου μάτια μοιάζει με μια αυθύπαρκτη προσωπικότητα. Δεν ξέρεις πότε έρχεται ούτε μπορείς να προσδιορίσεις ακριβώς από πού πηγάζει. Σε επισκέπτεται μόνο και όταν θελήσει η ίδια. Μπορεί να σε ξυπνήσει μέσα στο βράδυ και να σε βάλει να γράφεις στίχους πάνω σε ξεχασμένες αποδείξεις, μπορεί να σε κάνει να τραγουδάς στη μέση της Ερμού, μπορεί να σε αφήσει και σιωπηλό για μήνες ολόκληρους".
- Μετά το πέρας του "πρώτου σας Ραντεβού", υπάρχουν δύο καριέρες που πρέπει να συνεχιστούν. Πώς σκοπεύετε να χαράξετε την πορεία σας στη συνέχεια, ο καθένας ξεχωριστά; Τι έχετε κατά νου και πώς φαντάζεστε τον εαυτό σας σε βάθος χρόνου στον τομέα της μουσικής;
Γιώργος: "Καριέρα; Είναι λιγάκι νωρίς, νομίζω, να μιλάμε για καριέρα.Δουλειά και προσπάθεια για να βελτιωνόμαστε συνεχώς. Πραγματικά, δεν ξέρεις ο χρόνος πως τα φέρνει. Το μόνο σίγουρο είναι ότι βγαίνεις στο πρώτο ραντεβού, δεν θα ήθελες να επακολουθήσουν κι άλλα;".
Βεατρίκη: "Περίεργη λέξη η "καριέρα" και άλλο τόσο περίεργος ο χρόνος, που έχει μια δική του δύναμη να κινεί τα πράγματα. Ο δρόμος πάντα θα είναι άγνωστος και αυτή είναι η ομορφιά του. Η μόνη σιγουριά σου είναι τα εφόδια που κουβαλάς στις τσέπες, η πίστη, η καρδιά και η αλήθεια σου".
- Φοβάστε το μέλλον; Φοβάστε την κατάσταση που επικρατεί στην κοινωνία και στην οικονομία; Πιστεύετε ότι μπορεί να βάλει "stop" στα όνειρα αυτά;
Βεατρίκη: "Εάν ξεκινάς βάζοντας το φόβο πάνω από το όνειρο, τότε σίγουρα το "θέλω" σου δεν είναι αρκετά μεγάλο. Ο άνθρωπος προικίστηκε με την ικανότητα να καταφέρνει όλα όσα θέλει. Τα άγχη είναι πολλά, οι φόβοι άλλοι τόσοι, οι ανησυχίες, οι σκέψεις, οι προβληματισμοί. Τόσα πολλά κι όμως δεν καταφέρνουν να νικήσουν αυτό το ένα".
Γιώργος: "Η κατάσταση στη χώρα μας είναι πολύ δύσκολη και το μέλλον μας αβέβαιο. Όμως εμείς ως νέοι άνθρωποι οφείλουμε να είμαστε αισιόδοξοι να ελπίζουμε και να διεκδικούμε το καλύτερο με στόχο να πραγματοποιηθούν τα όνειρα μας".
Γιώργος: "Τη σημερον ημέραν, θεωρώ ότι πρέπει να είμαστε ενώμενοι αν θέλουμε να πετύχουμε. Με τη Βεατρίκη μας συνδέουν πολλά, οι ανησυχίες μας, τα όνειρά μας και προπάντων η αγάπη μας για τη μουσική. Έχοντας πολύ καιρό να τη δω, ξαφνικά άκουσα ένα τραγούδι στο Facebook, το "Έχω ένα σχέδιο" σε μια διασκευή που έκανε και έπαθα αυτό που λέμε "την πλάκα μου" και αν δεν με απατάει η μνήμη μου της έστειλα ένα κατεβατό με φιλοφρονήσεις διότι ειλικρινά εντυπωσιάστηκα! Μετά από λίγο καιρό και ενώ ήμουνα σε μια διαρκή αναζήτηση -βυθισμένος στις σκέψεις μου- για να κάνω κάτι πιο "επαγγελματικό", πιο "ουσιούδες" πάνω στο χώρο της μουσικής λαμβάνω το μήνυμα από τη Βεατρίκη. Από τη μια δεν το περίμενα, από την άλλη πολύ με χαροποίησε! Και σε αυτό το σημείο θέλω να δώσω ιδιαίτερη έμφαση γιατί εκεί πιστεύω πως έγινε η πραγματική "ένωση", πως δύο μυαλά και σκέψεις ταυτίστηκαν τόσο πολύ! Για μένα εκεί πραγματοποιήθηκε "Το πρώτο ραντεβου".
- Εξ ου λοιπόν και το όνομα "Το πρώτο ραντεβού". Ουσιαστικά αυτό συμβολίζει την πρώτη σας αληθινή συνύπαρξη; Την αρχή μίας καλής φιλίας;
Γιώργος: "Ο τίτλος αυτός ήταν μια υπέροχη ιδέα της Βεατρίκης και μου αρέσει πολύ. Όσο περνάει ο καιρός και πλησιάζει η μέρα του live μου αρέσει ακόμα περισσότερο. "Το πρώτο ραντεβού" για μένα συμβολίζει τα βήματα τα οποία πραγματοποιήθηκαν μέχρι τη μεγάλη αυτή στιγμή για μας, τη συνάντηση μας, το Ραντεβού μας! Ναι, μπορείς να το πεις και έτσι. Περνάμε πολύ όμορφα στις πρόβες και το κλίμα είναι πραγματικά άψογο. Θα ενώσουμε τις φωνές και τις δυνάμεις μας. Ανυπομονώ γι' αυτό "Το Πρώτο Ραντεβού".
Βεατρίκη: "Θυμάμαι, ένα βράδυ άκουγα το "Καινούρια ζωή" της Βέμπο. Όταν έφθασε στην τελευταία φράση του ρεφραίν, σε εκείνο το "κι ας πούμε ότι είν’ αυτό / το πρώτο ραντεβού μας" σκέφτηκα "ναι, αυτό είναι, αυτό που φτιάχνουμε, αυτό που ονειρευόμαστε, είναι αυτό ακριβώς". Το πρώτο ραντεβού, λοιπόν, είναι πολλαπλής ανάγνωσης. Είναι αυτό που θα μας φέρει για πρώτη φορά μαζί πάνω στην ίδια σκηνή, να ενώσουμε τις φωνές και τις καρδιές μας, να μοιραστούμε τα όνειρα και τα λόγια της δικής μας γενιάς. Είναι όμως και αυτό που μας συστήνει στον κόσμο και μας δίνει την ευκαιρία να επικοινωνήσουμε μαζί του με μια γλώσσα ειλικρινή. Εκεί που θα συναντηθούμε πρώτη φορά "επίσημα" με τα τραγούδια, τα λόγια, τις μελωδίες που υπάρχουν μέσα μας αλλά και τους ίδιους τους δημιουργούς τους, προσπαθώντας να φτιάξουμε μια γέφυρα ανάμεσα στις εποχές χρησιμοποιώντας τα δικά μας υλικά".
- Μιλήστε μας λίγο για τη διαδρομή σας μέχρι στιγμής στο χώρο της μουσικής, ο καθένας ξεχωριστά.
Γιώργος: "Από μικρά παιδιά ο πατέρας μου εμένα και τον αδερφό μου μας ώθησε στο χώρο της μουσικής. Η δασκάλα μας παιδευόταν να μας μάθει πιάνο ενώ εμείς σαν μικρά παιδιά δεν διαβάζαμε. Η αγάπη μου όμως για το πιάνο ήταν μεγάλη. Μέχρι τα 17 μου δεν τραγουδούσα καθόλου, ήμουν λιγάκι ντροπαλός μέχρι που ένα καλοκαίρι στο σπίτι ενός αδερφικού του φίλου ο πατέρας μου παίζοντας κιθάρα με ξεκλείδωσε. Μετά μου έμαθε και κιθάρα κι έπειτα δεν σταμάτησα να τραγουδάω "ποτέ"! Το πρώτο μου ας το πούμε βήμα ήταν με ένα ροκ συγκρότημα το οποίο όμως δεν ευδοκίμησε για διάφορους λόγους. Μετά τα πράγματα κύλησαν πολύ πιο όμορφα. Συνεργάστηκα με τρεις υπέροχες κοπέλες, τη Ροδούλα Δαραβέλα με τη φανταστική χροιά της, την Πολυξένη Καράκογλου με την τόσο δουλεμένη φωνή της -τρομερή έκταση- και την Ελένη Μαραγκοπούλου με την πανέμορφη φωνή της, γεμάτη τόσο αισιοδοξία αυτό το κορίτσι. Και τώρα συναντώ την Βεατρίκη. Μια φωνή με τόσο βάθος και μια χροιά τόσο ιδιαίτερη. Χαρά, άγχος και πάλι χαρά!"
Βεατρίκη: "Για εμένα. η επί σκηνής συνάντησή μου με το Γιώργο είναι το πρώτο ουσιαστικό βήμα μου στα μουσικά πράγματα. Πάντα πίστευα πως σε κάθε τι στη ζωή, προκειμένου να μην ευτελιστεί, πρέπει να αφήνουμε το χρόνο του να ωριμάσει και να μας υποδείξει εκείνο τη στιγμή που θα βγει στο φως. Έτσι ακριβώς το νιώθω και τώρα. Λες και η καρδιά, το πνεύμα και το μυαλό μου συνεργάστηκαν άψογα και μου είπαν "Αρκετά περίμενες, ήρθε η ώρα".
- Για να μάθουμε ορισμένες πληροφορίες για αυτό το "Πρώτο Ραντεβού" και το ρεπερτόριο που θα ακουστεί σε όσους παραβρεθούν.
Βεατρίκη: "Ο μόνος όρος που τέθηκε εξ αρχής μεταξύ μας είναι πως θέλουμε να φτιάξουμε κάτι δικό μας. Όχι κάτι που να επαφίεται στην ευκολία της μόδας της εποχής, αλλά κάτι που να εκφράζει αυτό ακριβώς που έχουμε ανάγκη να δώσουμε τόσο ως άνθρωποι όσο και ως καλλιτέχνες. Πώς άλλωστε θα μπορούσαμε να "δικαιολογήσουμε" διαφορετικά τον τίτλο της νέας γενιάς, εάν δεν κάνουμε κάτι καινούργιο; Και, πρόσεξε, όταν λέμε καινούργιο, δεν εννοούμε τον επί τούτου νεωτερισμό, σαφώς και όχι. Για εμάς καινούργιο είναι το αυθεντικό, το ειλικρινές. Ό,τι κάνεις με την ψυχή σου, φέρει τη δική σου, μοναδική υπογραφή. Αυτό, λοιπόν, είναι το "Πρώτο ραντεβού", μια προσωπική παρουσίαση των αγαπημένων μας τραγουδιών, που ξεκινούν από τον Κραουνάκη και το Χατζιδάκι και φθάνουν μέχρι τον Μάτσα, τον Καραμουρατίδη, τον Ιωαννίδη και το Δεληβοριά".
Γιώργος: "Πιστεύω γενικότερα ότι όταν κάνεις κάτι το οποίο δεν αγαπάς χωρίς όρεξη και μεράκι, καλύτερα να μην το κάνεις. Και γι' αυτό με τη Βεατρίκη, που μουσικά ούτως ή άλλως είμαστε πολύ κοντά, αποφασίσαμε να κάνουμε κάτι το οποίο θα μας γεμίζει και μέσω αυτού να μπορέσουμε να εκφραστούμε. Το πρόγραμμα είναι κατά βάση έντεχνο αλλά έχουμε βάλει και πιο ανεβαστικές πινελιές. Στην ουσία είναι μια παρουσίαση αγαπημένων μας τραγουδιών, όπως είπε και η Βεατρίκη. Μαζί μας έχουμε και τέσσερις πραγματικά υψηλού επιπέδου μουσικούς: το Στέλιο Βλασσόπουλο στο πιάνο, το Γιάννη Δημάκο στις κιθάρες, το Γιώργο Ντάνη στο κοντραμπάσο και τον Κωνσταντίνο Τσαμόπουλο στα κρουστά".
- Το ρεπερτόριο αυτό ταιριάζει απόλυτα με τα δικά σας ακούσματα; Είναι αυτό που λέμε "μεγάλωσα με αυτές τις φωνές, αυτούς τους στίχους, αυτές τις μελωδίες"; Μερικές αγαπημένες φωνές που σημάδεψαν τη ζωή σας ποιες ήταν; Ελληνικές και ξένες.
Βεατρίκη: "Αυτό το πρόγραμμα είναι αυτό ακριβώς που περιγράφεις, μια σύνοψη όλων εκείνων των τραγουδιών που υπάρχουν μέσα μας σαν κομμάτι της ψυχής μας. Όλες εκείνες οι φωνές που ακούω στα αυτιά μου να ψιθυρίζουν, η Βίκυ Μοσχολιού, η Γιώτα Νέγκα, η Τάνια Τσανακλίδου, η Δήμητρα Γαλάνη, η Lara Fabian".
Γιώργος: "Εγώ μπορώ να πω πως είχα την τύχη να μεγαλώσω σε μουσική οικογένεια. Ο παππούς μου, η γιαγιά μου και ο πατέρας μου τραγουδάνε και έχουν απίστευτες γνώσεις πάνω στη μουσική και αυτό με βοήθησε πολύ, έχοντας τέτοια ερεθίσματα από μικρό παιδί. Για να είμαι απολύτως ειλικρινής, όταν ήμουν πιο μικρός -ακόμα και τώρα- άκουγα ροκ μουσική όπως Pink Floyd, Doors, Beatles, U2 αλλά και κλασσική μουσική με αγαπημένο τον Frederic Chopin. Μεγαλώνοντας, άρχισα να ακούω πολύ τους τεράστιους Χατζιδάκι, Θεοδωράκη, Ξαρχάκο, Ξυλούρη αλλά και πιο σύγχρονους: Δεληβοριά, Ιωαννίδη, Αλεξίου, Τσανακλίδου, Νέγκα. Άφησα για το τέλος τον αγαπημένο μου τραγουδιστή, τον Frank Sinatra! Και, ναι, το πρόγραμμα ταιριάζει και με τα δικά μου ακούσματα".
- Τι είναι αυτό που συμβάλλει στο να στραφεί κάποιος προς τη μουσική. Σαφώς είναι η αγάπη γι' αυτή. Αλλά υπάρχουν πάμπολλοι άνθρωποι που αγαπούν τη μουσική όσο τίποτα, που δεν αντέχουν χωρίς να ακούσουν μουσική, αλλά ποτέ δεν στράφηκαν προς αυτήν σε σημείο που να παίξουν ένα όργανο, να τραγουδήσουν ή να γράψουν κάτι. Τι τελικά οδηγεί πραγματικά έναν καλλιτέχνη στη μουσική; Εσάς τι σας ώθησε εκεί;
Γιώργος: "Πιστεύω, όπως προείπες, ότι όλα ξεκινούν από την αγάπη που έχει ο καθένας για τη μουσική. Δεν είναι καθόλο εύκολο να ασχοληθείς πόσο μάλλον να το πάρεις απόφαση ότι αυτό θα το κάνεις για όλη σου τη ζωή. Θεωρώ ότι χρειάζεσαι αυτό που λέμε "γερό στομάχι" και πολλά ψυχικά αποθέματα για να μείνεις σε αυτό το χώρο. Πρέπει να δέχεσαι όλες τις απόψεις είτε σου αρέσουν είτε όχι και να προχωράς και να δουλεύεις συνεχώς για να γίνεσαι καλύτερος. Ο ανταγωνισμός είναι μεγάλος γιατί πιστεύω πως υπάρχουν πολλά ταλέντα στο χώρο της μουσικής. Απλώς για να μείνεις και να εδραιωθείς καλό είναι να είσαι ξεχωριστός και να έχεις αυτό το "κάτι"! Εμένα, πέρα από τον πατέρα μου που με ώθησε εκεί, πολύ σημαντική είναι η παρουσία των φίλων μου που με στηρίζουν σε κάθε μου βήμα. Απ' αυτήν λοιπόν τη στήριξη λαμβάνω δύναμη και πίστη για τον εαυτό μου πως μπορώ να προχωρήσω".
Βεατρίκη: "Ο άνθρωπος έχει εκ φύσεως την τάση να οδηγείται αυτόματα σε ό,τι εξασφαλίζει την επιβίωσή του, μια επιβίωση τόσο πρακτική όσο και ψυχική. Ο καθένας μας ψάχνει αυτό που μπορεί να σώσει την ψυχή του, να την επουλώσει, να της δώσει ένα παράθυρο προς τον κόσμο. Όταν έρχεται εκείνη η μαγική στιγμή που το ανακαλύπτεις, δεν έχεις άλλη επιλογή. Απλά σε τραβάει προς το μέρος του και δε σου αφήνει περιθώρια αντίστασης. Είναι σαν τον αέρα που εισέρχεται μέσα σου και χωρίς να το καταλάβεις σου έχει δώσει ζωή για ακόμη ένα δευτερόλεπτο".
- Είχα την τύχη να συζητήσω έτσι σε ένα παγκάκι ένα βράδυ του καλοκαιριού με μία τραγουδίστρια, καλή ώρα σαν κι εσάς, με όνειρα και φιλοδοξίες. Επέμενε τόσο πολύ ότι το τραγούδι είναι 80% θέμα δουλειάς και μόλις 20% ζήτημα ταλέντου. Συμφωνείτε με αυτήν την άποψη;
Βεατρίκη: "Η σπουδή και το ταλέντο τελούν σε στενή συνάφεια, με το ταλέντο, ωστόσο, να έχει ένα μικρό προβάδισμα. Εάν δε δουλέψεις ουσιαστικά πάνω στη βάση σου, δηλαδή το χάρισμα που εκ φύσεως σου δόθηκε, ίσως έχεις μια μικρή πορεία, η οποία, όμως, δε θα είναι παραγωγική, δε θα έχει συνέχεια. Από την άλλη, εάν δεν υπάρχει το ταλέντο, η σπουδή σε μια ανύπαρκτη βάση είναι διαδικασία a priori ανώφελη. Είναι ανούσιο να σμιλέψεις μια κούφια πέτρα. Μια άγρια, συμπαγή πέτρα, όμως, εάν την πάρεις στα χέρια σου και αρχίσεις να τη δουλεύεις με μεράκι, μπορεί να μετατραπεί σε ένα πανέμορφο γλυπτό. Αλλά και πάλι, αυτό θα το μάθεις μόνο εάν αποφασίσεις να δουλέψεις με μέθοδο και τεχνική και δεν τα παρατήσεις στην πρώτη αναποδιά".
Γιώργος: "Εγώ δεν θα μιλήσω με ποσοστά, αλλά το μόνο σίγουρο είναι ότι χρειάζεται ο συνδυασμός των δύο, δουλειάς και ταλέντου. Καταρχάς, θα συμφωνήσω με τη κοπέλα που σου το είπε αυτό γιατί και εγώ είμαι της άποψης ότι δίχως να μοχθήσεις είναι πολύ δύσκολο να πετύχεις. Οπότε πρέπει να δουλεύεις συνεχώς για να γίνεσαι καλύτερος. Αλλά πέρα από το ταλέντο και τη σκληρή δουλειά, το σημαντικότερο θεωρώ πως είναι να έχεις φυσικά και τύχη".
- Πολύς κόσμος όμως θεωρεί ότι το να τραγουδά κάποιος είναι μία κατάθεση της ψυχής και όχι μία επίδειξη ταλέντου ή δουλειάς. Δεν είναι δηλαδή τόσο απλό να πάρει κάποιος το μικρόφωνο και να ανέβει στη σκηνή μονάχα με την καρδιά του;
Βεατρίκη: "Η σπουδαία μου δασκάλα πάντα μου λέει πως μαθαίνουμε την τεχνική για να την "ξεχνάμε" στη συνέχεια. Δηλαδή, αφού αφομοιώσεις τον κανόνα, αυτός υπάρχει μέσα σου, δε χρειάζεται ούτε να τον σκεφτείς την ώρα που πιάνεις το μικρόφωνο και τραγουδάς, ούτε να προσπαθήσεις φυσικά να επιδείξεις πως τον γνωρίζεις. Για να ανέβεις όμως στη σκηνή και να κάνεις αυτήν την κατάθεση ψυχής, όπως λες, οφείλεις να γνωρίζεις την τεχνική του τραγουδιού, σεβόμενος τόσο την τέχνη σου όσο και την υγεία της φωνής σου αλλά και τον ίδιο τον κόσμο που σε ακούει. Είναι σπουδαία τέχνη το τραγούδι και ως τέτοια έχει κανόνες τους οποίους δε γίνεται να παραβλέψεις. Περίπλοκη τέχνη μα και τόσο μαγική. Δεν είναι απλή υπόθεση να πιάσεις ένα μικρόφωνο".
Γιώργος: "Όχι, όχι, δεν είναι καθόλου εύκολο. Καθόλου εύκολο να ανέβει κάποιος στη σκηνή και να τραγουδήσει μπροστα στον κόσμο. Η μουσική και το τραγούδι είναι ένας τρόπος έκφρασης, "μιλάς" μέσα απ' τη μουσική. Οπότε για να φτάσεις στο σημείο να είσαι έτοιμος να πάρεις το μικρόφωνο και να ανέβεις στη σκηνή πρέπει να δουλέψεις σκληρά, να αφεθείς, να τσαλακωθείς και να δώσεις όλο σου το "έιναι". Είναι συνδυασμός τεχνικής και συναισθήματος".
- Τι είναι αυτό που δίνει έμπνευση σε εσάς;
Γιώργος: "Δεν μπορώ να σου εξηγήσω ακριβώς από που λαμβάνω έμπνευση και από πού πηγάζει. Τυχαίνει να γραφω μουσική και τραγούδια οπότε θα στο μεταφέρω κατ' αυτόν τον τρόπο. Για περίπου ένα χρόνο δεν έγραφα απολύτως τίποτα μέχρι που ξαφνικά τον Σεμπτέβρη, δεν ξέρω τι ακριβώς συνέβη, έγραψα αρκετά τραγούδια και μετά πάλι σταματησα. Ίσως εμπνέεσαι από τις καταστάσεις τις οποίες ζεις αλλά φυσικά και από την ίδια τη μουσική".
Βεατρίκη: "Η έμπνευση στα δικά μου μάτια μοιάζει με μια αυθύπαρκτη προσωπικότητα. Δεν ξέρεις πότε έρχεται ούτε μπορείς να προσδιορίσεις ακριβώς από πού πηγάζει. Σε επισκέπτεται μόνο και όταν θελήσει η ίδια. Μπορεί να σε ξυπνήσει μέσα στο βράδυ και να σε βάλει να γράφεις στίχους πάνω σε ξεχασμένες αποδείξεις, μπορεί να σε κάνει να τραγουδάς στη μέση της Ερμού, μπορεί να σε αφήσει και σιωπηλό για μήνες ολόκληρους".
Γιώργος: "Καριέρα; Είναι λιγάκι νωρίς, νομίζω, να μιλάμε για καριέρα.Δουλειά και προσπάθεια για να βελτιωνόμαστε συνεχώς. Πραγματικά, δεν ξέρεις ο χρόνος πως τα φέρνει. Το μόνο σίγουρο είναι ότι βγαίνεις στο πρώτο ραντεβού, δεν θα ήθελες να επακολουθήσουν κι άλλα;".
Βεατρίκη: "Περίεργη λέξη η "καριέρα" και άλλο τόσο περίεργος ο χρόνος, που έχει μια δική του δύναμη να κινεί τα πράγματα. Ο δρόμος πάντα θα είναι άγνωστος και αυτή είναι η ομορφιά του. Η μόνη σιγουριά σου είναι τα εφόδια που κουβαλάς στις τσέπες, η πίστη, η καρδιά και η αλήθεια σου".
- Φοβάστε το μέλλον; Φοβάστε την κατάσταση που επικρατεί στην κοινωνία και στην οικονομία; Πιστεύετε ότι μπορεί να βάλει "stop" στα όνειρα αυτά;
Βεατρίκη: "Εάν ξεκινάς βάζοντας το φόβο πάνω από το όνειρο, τότε σίγουρα το "θέλω" σου δεν είναι αρκετά μεγάλο. Ο άνθρωπος προικίστηκε με την ικανότητα να καταφέρνει όλα όσα θέλει. Τα άγχη είναι πολλά, οι φόβοι άλλοι τόσοι, οι ανησυχίες, οι σκέψεις, οι προβληματισμοί. Τόσα πολλά κι όμως δεν καταφέρνουν να νικήσουν αυτό το ένα".
Γιώργος: "Η κατάσταση στη χώρα μας είναι πολύ δύσκολη και το μέλλον μας αβέβαιο. Όμως εμείς ως νέοι άνθρωποι οφείλουμε να είμαστε αισιόδοξοι να ελπίζουμε και να διεκδικούμε το καλύτερο με στόχο να πραγματοποιηθούν τα όνειρα μας".
Πληροφορίες για το "Πρώτο Ραντεβού"
Πέμπτη, 25 Φεβρουαρίου 2016
Ώρα έναρξης: 21.30
Είσοδος: 5 ευρώ
El Convento Del Arte
Τηλέφωνο κρατήσεων: 210 5200602
Βιργινίας Μπενάκη 7, Μεταξουργείο
Παίζουν οι:
Βεατρίκη Ψυχάρη - Γιώργος Βουτσίνος: φωνητικά
Στέλιος Βλασσόπουλος: πιάνο
Γιάννης Δημάκος: κιθάρες
Γιώργος Ντάνης: κοντραμπάσο
Κωνσταντίνος Τσαμόπουλος: κρουστά
* Τις φωτογραφίες τράβηξε η Μαρία Σαρρή και την αφίσα επιμελήθηκε ο Ευριπίδης Δεσποτίδης