Europa με... αστερόσκονη, Βρυξέλλες με ερυθρόλευκο χρώμα

 ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΓΡΑΒΙΑ 

Εβδομάδα επιστροφής των διασυλλογικών διοργανώσεων η τωρινή, αρά και του Γιούροπα Λιγκ σήμερα. Ναι μεν δεν έχει τη λάμψη και τη... χρυσόσκονη του "σεντονιού", αλλά το επίπεδο της οργάνωσης σταδιακά ανεβαίνει, ιδίως όταν υπάρχουν τόσα μεγάλα ονόματα μέσα (όπως η κάτοχος της τελευταίας διετίας Σεβίλλη, τρία μεγάλα ονόματα από Πρέμιερ, αλλά και ομάδες από Ισπανία, Ιταλία). Ο στόχος της ΟΥΕΦΑ άλλωστε εν καιρώ αυτός ήταν, να καταστεί δηλαδή η διοργάνωση μια μικρογραφία του Τσάμπιονς Λιγκ. Φυσικα, υπάρχει και το ανάλογο διακύβευμα, αφού ο νικητής του θεσμού παίρνει εισιτήριο -για τα πλέι-οφ, υπό προϋποθέσεις και απευθείας στους ομίλους- για την κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση της ερχόμενης περιόδου.

Ο Κλοπ επιστρέφει με τη Λίβερπουλ σε γνωστά για αυτόν λημέρια, στο Άουγκσμπουργκ, ενώ η Ντόρτμουντ υποδέχεται στο Βεστφάλεν την Πόρτο. Στη Μασσαλία, έχουμε ισπανική (και πρώην ερυθρόλευκη) μάχη, Μίτσελ με Μαρσέιγ εναντίον Βαλβέρδε με Μπιλμπάο. Εξαιρετικά αλλά και αμφίρροπα ζευγάρια επίσης τα Φιορεντίνα-Τόττεναμ και Βιγιαρεάλ-Νάπολι, απ' αυτά που ξεχωρίζουν.

Πρωτίστως βέβαια μας ενδιαφέρει διότι υπάρχει ελληνικό ενδιαφέρον. Στο "Κονστάντ Βάντεν Στοκ" κοντράρεται απόψε ο Ολυμπιακός κόντρα στην Άντερλεχτ, με τη ρεβάνς να διεξάγεται μια βδομάδα μετά (25/2) στο "Γ. Καραϊσκάκης". Η Άντερλεχτ φέρνει στο μυαλό των Πειραιωτών ευχάριστες αναμνήσεις, καθώς την προπέρσινη σεζόν (2013-14), με τον Μίτσελ στον πάγκο, ο Ολυμπιακός είχε επικράτησε με 0-3 στις Βρυξέλλες, χάρη στο χατ-τρικ του Κώστα Μήτρογλου, ενώ στην τελευταία αγωνιστική των ομίλων του Τσάμπιονς Λιγκ, το -δύσκολο- 3-1 σφράγισε την πρόκριση στους "16". Από τότε βέβαια έχουν αλλάξει πολλά (και πολλοί). Δεν υπάρχει πλέον Μήτρογλου, όπως και γενικά έχει διαμορφωθεί διαφορετικά ο ερυθρόλευκος κορμός, αλλά και οι "Μοβ" άλλαξαν αρκετά, από τη στιγμή που μεγάλα ονόματα -όπως ο Μίτροβιτς ή ο Κουγιατέ- δεν μένουν για πολύ στο Βέλγιο και την κάνουν, με μεγάλα αντίτιμα βέβαια, για άλλες πολιτείες.

Οι Βέλγοι –οι οποίοι μάλιστα, πέραν των 33 πρωταθλημάτων τους, μπορούν να καμαρώνουν και για τα δύο κύπελλα Κυπελλούχων (1976/1978, καθώς και για το ΟΥΕΦΑ του 1983 δεν αποτελούν... φόβητρο, σε σχέση δηλαδή με το ποιους άλλους θα μπορούσαν να πετύχουν οι "ερυθρόλευκοι". Είναι ωστόσο μια άκρως υπολογίσιμη ομάδα, που στο κέντρο υπολογίζει στις υπηρεσίες του Ντεφούρ, του Μπαντζι, του Ναχάρ, και φυσικά το next big thing που ακούει στο όνομα Γιούρι Τιελεμάν. Μπροστά ξεχωρίζει ο "βαρύς" φορ Οκάκα, ενώ στην άμυνα παραδοσιακές αξίες αποτελούν οι Ντεσάχτ και Βάντεν Μπόρε. Στους "32" του Γιουρόπα φέτος φτάσανε μέσω ομίλων, όταν και πέτυχαν μεγάλες νίκες απέναντι σε Τόττεναμ και Μονακό (τον όμιλο συμπλήρωνε η αζέρικη Κάραμπαγκ), τερματίζοντας στη 2η θέση με 10 βαθμούς. Τη δεδομένη χρονική στιγμή ωστόσο, στη Jupiler League δεν εντυπωσίαζε, καθώς η 3η θέση τώρα έχει αυξήσει κάπως την πίεση στο πρόσωπο του Μπέσνικ Χάσι. O Aλβανός κόουτς ξέρει πως τα ευρωπαϊκά παιχνίδια έχουν άλλο κύρος, οπότε γνωρίζει πως μια ενδεχόμενη πρόκριση απέναντι στον Ολυμπιακό θα αντιστρέψει το κλίμα. Νοκ-αουτ ματς είναι, το εκτός έδρας γκολ παίζει το ρόλο του, γιατί να μην το παλέψει;

Σε διπλά παιχνίδια, σε δυο βραδιές, τα πάντα μπορεί να συμβούν. Και με δεδομένο ότι πλέον, για τον Ολυμπιακό δεν υπάρχει η... ψύχωση του αήττητου, γίνεται να αφοσιωθεί στις ευρωπαϊκές υποχρεώσεις του. Είναι τέτοια η δυναμική του Γιουρόπα Λιγκ πλέον, που δεν συγχωρείται ο δήθεν... σνομπισμός και το "εμείς είμαστε για επίπεδο Τσάμπιονς Λιγκ" ύφος. Το ότι δεν υπάρχει αντίπαλος από την ανατολική Ευρώπη (όπως η Ντνίπρο), με όλες τις ιδιαιτερότητες που τις συνοδεύουν από άποψη καιρού και γηπέδου, ούτε και αντίπαλος από τα μεγάλα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα -όπου το επίπεδο αυτόματα πάει αλλού- δίνει ελπίδες για τη συνέχεια. Αρκεί να το δείξει και στο γήπεδο...

Χρήστος Γραβιάς