Μαρία Νεφέλη Δούκα: "Η υποκριτική αγκαλιάζει την προσωπικότητά μου"

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟ ΓΙΑΝΝΗ ΣΤΕΛΙΟ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟ 

Δεν γνωρίζω πολλούς νέους ανθρώπους οι οποίοι σε μια εποχή βαθιάς οικονομικής κρίσης, αβεβαιότητας και γενικευμένης απογοήτευσης θα επέλεγαν να υπηρετήσουν το χώρο της τέχνης αντί να ακολουθήσουν μια καριέρα στην νομική επιστήμη. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι οι νομικές σπουδές εγγυώνται το δρόμο προς την οικονομική ευμάρεια και την επιτυχία, άλλωστε οι καιροί των «ασφαλών επιλογών» έχουν παρέλθει ανεπιστρεπτί. Όμως η τέχνη και πιο συγκεκριμένα η υποκριτική, ήταν ανέκαθεν ένα πεδίο δύσκολο για βιοπορισμό ακόμη και στις λεγόμενες καλές εποχές, πόσο μάλλον τώρα. Συνεπώς, η επιλογή αυτού του δρόμου προϋποθέτει ότι οι εσωτερικές ανάγκες έκφρασης, οι πνευματικές ανησυχίες και το πάθος για δημιουργία αποτελούν ξεκάθαρη προτεραιότητα για κάποιον. 

Αυτός ακριβώς είναι και ο λόγος που η Μαρία Νεφέλη Δούκα επέλεξε αυτόν τον, δύσβατο αλλά άκρως γοητευτικό, δρόμο και μάλιστα απόλυτα συνειδητά. Η πρώτη της επαφή με την τέχνη έγινε μέσα από το χορό, παράλληλα με τις σπουδές της στη Nομική Σχολή Αθηνών, όμως γρήγορα συνειδητοποίησε ότι τα ενδιαφέροντα και οι ανάγκες της ήταν πολύ ευρύτερα και στράφηκε στην υποκριτική. 

Απόφοιτη της Δραματικής Σχολής "Μαίρης Βογιατζή-Τράγκα", έχει ήδη κάνει τα πρώτα της βήματα στο χώρο συμμετέχοντας σε αρκετές δουλειές. Στην τηλεόραση ξεχωρίζουν οι συμμετοχές της στα "Κλεμμένα Όνειρα", στην "10η Εντολή" και στο "Μάλιστα Σεφ", ενώ στον κινηματογράφο οι εμφανίσεις της στην "Πανδημία" του Δημήτρη Πιατά, στο "The Journey" του Lance Nielsen και στην "Πλατεία Αμερικής" του Γιάννη Σακαρίδη. Ως προς το θέατρο αυτήν την περίοδο τη βρίσκουμε στο έργο "Ο Πήτερ Παν και το Μουσείο της Ακρόπολης" στο Χυτήριο αλλά και στη "Συνοχή" στο θέατρο ΠΚ. Αξιοσημείωτες είναι, επίσης, οι εμφανίσεις της στο τρέιλερ του βιβλίου "Η θάλασσα έφυγε" και στο videoclip  "East and West" της Αρετής Κετιμέ.

Το "The Columnist" είχε μια ιδιαίτερα ζεστή συζήτηση με τη νεαρή ταλαντούχα ηθοποιό στο αγαπημένο της Floral στα Εξάρχεια όπου, μεταξύ άλλων, μας μίλησε για τη σχέση της με την υποκριτική, την κρίση αξιών γύρω μας, το ρόλο του ηθοποιού στα πλαίσια της κοινωνίας, τη σχέση οικονομικής κρίσης και δημιουργίας αλλά και πολλά άλλα.

- Επέλεξες να αφιερωθείς στην υποκριτική σε μία πολύ δύσκολη περίοδο για το επάγγελμα με δεδομένα τόσο τον τεράστιο ανταγωνισμό όσο και την οικονομική συγκυρία που επικρατούν στο χώρο. Θα ήθελα κατ’ αρχάς να μου πεις για ποιο λόγο επέλεξες τη συγκεκριμένη τέχνη και στη συνέχεια αν αμφέβαλες ποτέ, έστω για μια στιγμή, για την απόφαση που πήρες;

Μ.Δ.: "Θα ξεκινήσω από το γεγονός ότι δεν έχω μετανιώσει. Από εκεί και πέρα όταν άρχισα να σκέφτομαι τι θέλω ακριβώς να κάνω στη ζωή μου, είδα ότι η νομική δεν ακουμπάει πουθενά στην ιδιοσυγκρασία μου και στις ευαισθησίες μου και ξεκίνησα να ψάχνω διάφορα επαγγέλματα στο μυαλό μου αλλά και διάφορες σχολές, εκτός θεάτρου. Ταυτόχρονα όμως, ασχολιόμουν με το χορό και μάλιστα επειδή με ενδιέφερε πάρα πολύ να είμαι καλή στο χορό, στράφηκα πιο πολύ σε αυτόν, πάντα παράλληλα με τη νομική. Πήρα πιο ζεστά το αντικείμενο, έκανα ένα επαγγελματικό τμήμα στο Ballroom και απέκτησα και πτυχίο δασκάλου. Μετά, όμως, έβλεπα ότι δεν με πληρούσε ο χορός καθώς μου αρέσουν το διάβασμα, οι ταινίες και το θέατρο. Τότε σκέφτηκα "μήπως αυτό τελικά;" Εκείνη την περίοδο λοιπόν συνάντησα μία σκηνοθέτη η οποία, αφού με δοκίμασε, με παρότρυνε να δώσω εξετάσεις σε δραματική σχολή. Εγώ με τη σειρά μου έδωσα, πέρασα και κάπως έτσι από τις παραστατικές τέχνες κατέληξα στην υποκριτική. Δεν το μετάνιωσα πάντως παρ’ όλο που, όντως, πρόκειται για κορεσμένο επάγγελμα καθώς, πλέον, πιο πολλοί είναι οι ηθοποιοί από τους θεατές. Και ξέρεις, υπάρχουν τόσες δραματικές σχολές που βγάζουν τόσους καλούς ηθοποιούς... Μιλάμε για γενιές ηθοποιών που είναι έξω και δεν το εξασκούν. Όπως και να έχει παντως, μπορεί υλικά η υποκριτική να πληρώνει πενιχρά αλλά σε άλλους τομείς πληρώνει όσο τίποτα. Αγκαλιάζει όλη μου την προσωπικότητα. Θέλει όμως επιμονή και υπομονή".

- Αυτόν τον καιρό συμμετέχεις στην παράσταση "Συνοχή" στο θέατρο ΠΚ. Μίλησέ μου λίγο για το έργο.

Μ.Δ.: "Ναι, αυτήν την περίοδο συμμετέχω στην παράσταση "Συνοχή" στο θέατρο ΠΚ κάθε Δευτέρα και Τρίτη. Η παράσταση είναι βασισμένη στην ταινία "Coherence" του James Byrkit. Είναι ταινία κατηγορίας sci fi όπου, με λίγα λόγια, πέφτει ένας κομήτης ο οποίος δημιουργεί παράλληλες πραγματικότητες, με αποτέλεσμα να προκαλέσει σύγχυση σε μία παρέα που τυγχάνει να έχει συγκεντρωθεί σε ένα σπίτι αυτή τη μοιραία βραδιά. Και κάπου εκεί θα αρχίσουν να ξεδιπλώνονται τα ερωτηματικά που αφορούν αρχικώς τα φυσικά φαινόμενα και ακολούθως τα ψυχολογικά. Οι συνθήκες αυτές που θα δημιουργηθούν θα προβληματίσουν και θα γεννήσουν ερωτηματικά σχετικά και με άλλα πιο υπαρξιακά ζητήματα, πάντα με βάση το φυσικό φαινόμενο του κομήτη. Εγώ υποδύομαι τη Λι, την οικοδέσποινα της βραδιάς, που μαζεύει όλους τους φίλους. Οκτώ φίλοι που συναντιούνται για πρώτη φορά μετά από πολύ καιρό στο σπίτι της Λι και του Μάικ όπου, με αφορμή τον κομήτη, δημιουργείται ένα ντόμινο σε όλο το ψυχολογικό και χωροχρονικό συνεχές".

- Πώς είναι η συνεργασία σου με τους υπόλοιπους συντελεστές;

Μ.Δ.: "Πρόκειται για ομάδα παιδιών πάρα πολύ αξιόλογων και δoσμένων σε αυτή τη δουλειά. Νέοι ηθοποιοί με πολλή όρεξη. Η Χριστίνα Αππανά και ο Αλέξανδρος Δράκος, που είναι οι κεφαλές του θεατρικού και οι οποίοι έκαναν τη διασκευή και πήραν τα δικαιώματα από τον James Byrkit, είναι πάρα πολύ καλοί στη δουλειά τους όπως και η υπόλοιπη ομάδα των ηθοποιών. Με βοήθησαν πολύ να «κουμπώσω» κι εγώ ανάμεσά τους και νιώθω τυχερή. Είναι και το έργο πολύ ωραίο, είναι ατμοσφαιρικό, οπότε σε βάζει πολύ εύκολα μέσα σε αυτό το "περίεργο". Είναι καθημερινοί χαρακτήρες, ρεαλιστικοί. Είναι πολύ άμεσο, οπότε το ευχαριστιέσαι και ως ηθοποιός και είναι πιο εύκολη η "βουτιά". Θέλω να πω δεν είναι ένα σουρεάλ έργο. Ξεκινάει από μία πάρα πολύ καθημερινή εικόνα που είναι η μάζωξη για φαγητό και γίνεται όλο αυτό το σκηνικό που έχει την ανατροπή του".

- Τι σε εκφράζει περισσότερο το θέατρο, ο κινηματογράφος ή η τηλεόραση;

Μ.Δ.: "Όλα με εκφράζουν αρκεί να γίνονται καλά, αληθινά και πιστά. Και στην τηλεόραση, που την έχουμε πιο «δεύτερη», αν γίνεται μια πολύ καλή δουλειά, θα χαρεί πολύ ο ηθοποιός. Όταν γίνονται σωστά οι δουλειές και υπάρχει καλή συνεργασία και ωραίες ιδέες, τα ευχαριστιέσαι. Αναμφίβολα όμως το θέατρο έχει αυτό το μαγικό μικροσύμπαν που δημιουργείται με την επικοινωνία του ζωντανού, το οποίο σαφώς πληροί τον ηθοποιό,  οπότε, ναι, το θέατρο έχει ένα προβάδισμα".

Φωτογραφία: Εμμανουήλ Παπακορδάτος

- Είναι γνωστό ότι η κρίση που πλήττει τη χώρα τα τελευταία χρόνια έχει επηρεάσει και την τέχνη. Από την άλλη όμως δεν έχει γίνει σε πολλές περιπτώσεις η κινητήριος δύναμη για έμπνευση και δημιουργία;

Μ.Δ.: "Ναι, είναι σύνηθες η τέχνη να έχει ένα προβάδισμα όταν οι συνθήκες γύρω είναι δύσκολες. Κι αυτό γιατί η τέχνη είναι αυτή που όχι μόνο θα υπογραμμίσει τα κακώς κείμενα της κοινωνίας αλλά παράλληλα θα εκφράσει τους πόνους και τα βάσανα του ανθρώπου είτε μέσα από τραγούδια είτε μέσα από έργα. Είναι πολύ λογικό όταν ένας άνθρωπος βρίσκεται σε μία δύσκολη θέση, όπως πολλοί αυτήν την εποχή, να έχει την ανάγκη να μιλήσει. Η τέχνη είτε αναφερόμαστε στο χορό, είτε στο τραγούδι είτε στο θέατρο, προσφέρεται γι’ αυτό.  Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι σε μία τέτοια περίοδο, παίζονται πάρα πολλές παραστάσεις και ότι δημιουργούνται πάρα πολλές θεατρικές ομάδες. Τώρα, στην κρίση! Είναι σα να σου ξυπνάει όλη αυτή η δύσκολη κατάσταση μία εσωτερική ανάγκη που είχες. Όλες αυτές οι δυσκολίες, οικονομικές, κοινωνικές κλπ, ψυχολογικά σε βάζουν στο περιθώριο, αλλά αυτό το περιθώριο σε σπρώχνει στη συνέχεια στο να ανοιχτείς και να δημιουργήσεις".

- Πόσο σημαντικό θεωρείς το ρόλο των social media στην ανάδειξη του προφίλ και του έργου ενός νέου καλλιτέχνη;

Μ.Δ.: "Είναι ένα εργαλείο για να μπορέσεις να προβάλεις τη δουλειά σου. Είναι λογικό αυτό, μιας και η αγορά είναι χαώδης. Και χαώδης και μικρή, ταυτόχρονα. Υπό αυτό το πρίσμα σίγουρα έχει ένα ρόλο. Μπορεί να μη μας αρέσει η αυτοδιαφήμιση, αλλά πολλές φορές νιώθεις ότι πρέπει να το κάνεις και αυτό διότι μπορεί από εκεί να σου δοθεί η ευκαιρία να γνωρίσεις κι άλλους καλλιτέχνες που να έχουν το ίδιο όνειρο με εσένα, ανθρώπους που κινούνται περίπου στο ίδιο βαγόνι. Δεν θεωρώ όμως ότι είναι καταλυτικός ο ρόλος των social media. Αν η δουλειά σου μετράει και είναι καλή, δεν έχει σημασία το πόσα views ή πόσα likes έχεις. Αν είσαι καλός, αυτό από στόμα σε στόμα θα μαθευτεί σιγά-σιγά. Με λίγα λόγια βοηθούν μεν, αλλά δεν πιστεύω σε αυτήν την ηλεκτρονική δημοφιλία".

- Ποια είναι κατά τη γνώμη σου τα τρία βασικά στοιχεία που χαρακτηρίζουν έναν καλό ηθοποιό;  

Μ.Δ.: "Δουλειά, να ακούει και πίστη σε αυτό που κάνει".

- Συνήθως η δημόσια έκθεση ενός καλλιτέχνη μέσα από τη δουλειά του προκαλεί στο θεατή μία αίσθηση οικειότητας με αυτόν. Πόσο εύκολη είναι για σένα η  διαχείριση των, ποικίλης έντασης και μορφής, εκδηλώσεων οικειότητας στο πρόσωπό σου από ανθρώπους που δε γνωρίζεις;

Μ.Δ.: "Εγώ τώρα βγαίνω και κάνω τα αρχικά μου βήματα στο χώρο, επομένως δεν έχω δεχθεί κάποια ιδιαίτερη αναγνώριση. Είμαι πολύ φρέσκια στο χώρο. Εάν μου τύχει κάποια τέτοια περίπτωση στο μέλλον, θα είναι χαρά η αποδοχή αυτή διότι αυτό σημαίνει ότι εκτιμούν τη δουλειά μου. Θα το πάρω ζεστά, θετικά. Εάν βέβαια από την άλλη είναι υπερδιαχυτικός κάποιος, πιστεύω ότι αυτό μπορεί να με τρομάξει λίγο, όπως και τον καθένα (γελάει). Αλλά αν αυτό είναι αληθινό και δεν έχει ως σκοπό να συγχύσει ή να πιέσει, θα πω ότι ο άνθρωπος χάρηκε και πως εκτιμά τη δουλειά μου".

- Τι πιστεύεις ότι έχεις κερδίσει από την, μέχρι τώρα, ενασχόλησή σου με την υποκριτική;

Μ.Δ.: "Είμαι πιο αποδεκτική ως άτομο. Αποδέχομαι πιο εύκολα πλέον τους ανθρώπους, είμαι πιο ανοιχτή και όχι τόσο σφιγμένη και κλειστή. Για παράδειγμα στην αρχή μπορεί να μου φαινόταν εμπόδιο να έχω να δουλέψω με κάποιον που δεν ταιριάζω ως άνθρωπος γιατί είναι στην ανθρώπινη φύση να νιώθουμε πιο κοντά σε αυτό που μας μοιάζει. Πλέον όμως μου φαίνεται μια φυσιολογική διαδικασία ακριβώς γιατί μέσα από αυτή τη δουλειά που κάνω, μου δίνεται η δυνατότητα να γνωρίσω περισσότερο τον συνάνθρωπο και να τον καταλάβω καλύτερα".

- Τι συνιστά για σένα επιτυχία; 

Μ.Δ.: "Επιτυχία είναι να είσαι ευχαριστημένος με αυτό που κάνεις. Αν νιώθεις μέσα σου ζέστη και χαρά με τη δουλειά σου, έχεις πετύχει".

- Τρομοκρατία, ρατσισμός, φράκτες στα σύνορα, εκατόμβες νεκρών προσφύγων και μεταναστών στις εσχατιές της Ευρώπης καθημερινά. Ποια είναι η δική σου οπτική σε όλη αυτήν την κατάσταση;

Μ.Δ.: "Το μέλλον πραγματικά δεν ξέρω τι άλλο θα επιφέρει. Είναι πρωτόγονη πια η κατάσταση και δεν θυμίζει με τίποτα 21ο αιώνα. Το πιο σοκαριστικό από όλα είναι ότι ο κόσμος δεν σοκάρεται με τέτοιες εικόνες και όλο αυτό το γίγνεσθαι. Δεν ξέρω αν μπορούμε να έχουμε ελπίδα πια με αυτά τα φαινόμενα. Είναι πολύ "μαύρες" αυτές οι καταστάσεις. Έχει ακρότητες ο κόσμος. Έχει πάρα πολλή ασφάλεια και ταυτόχρονα μηδαμινή ασφάλεια στα ίδια σημεία. Δεν ξέρεις τι να περιμένεις".

- Κατά πολλούς η οικονομική κρίση που βιώνουμε είναι πρώτα από όλα κρίση αξιών. Εσύ το εντοπίζεις αυτό στις διαπροσωπικές σχέσεις, είτε επαγγελματικές είτε προσωπικές, τις οποίες αναπτύσσεις στην καθημερινή ζωή;

Μ.Δ.: "Ναι, υπάρχει κρίση αξιών, απλώς την ανέδειξε η οικονομική κρίση. Είναι αυτό που λέμε, ότι στα δύσκολα θα φανεί ο χαρακτήρας και το ποιόν του καθενός. Θεωρώ ότι αυτό που λείπει πλέον είναι ότι δεν είμαστε αληθινοί. Αυτό βλέπω εγώ. Υπάρχει υστεροβουλία, διπροσωπία και αυτό μπορεί να είναι απόρροια φόβων και διάφορων άλλων καταλοίπων. Έχουμε πολλούς φόβους κρατημένους και αυτό βγάζει πολλές φορές μια στρυφνή συμπεριφορά ή και ψέματα εμποδίζοντας το αληθινό και το αυθεντικό να φανούν".

- Από πού αντλείς έμπνευση;

Μ.Δ.: "Από ό,τι συμβαίνει τριγύρω μου, είτε από τους ανθρώπους που μιλάω και συνεργάζομαι είτε από μία βόλτα που μπορεί να κάνω μόνη μου και να κάθομαι σε ένα δικό μου νεκρό χρόνο παρατηρώντας τι μου συμβαίνει, ως δική μου αντίληψη. Συνήθως εμπνέομαι και από προσωπικές ιστορίες της καθημερινότητας φίλων και συναδέλφων που αρκετές φορές μοιάζουν με σύγχρονα σενάρια".

- Πώς αντιλαμβάνεσαι το ρόλο του ηθοποιού στα πλαίσια της δρώσας κοινωνίας;

Μ.Δ.: "Ο ηθοποιός, επειδή πρέπει να ποιεί και ήθος, οφείλει να έχει πολιτικό λόγο. Και εδώ δε θα ήθελα να μπερδευτεί η έννοια του πολιτικού με εκείνη του κομματικού. Πρέπει όμως μέσα από τη δουλειά του να έχει και ένα πολιτικό μήνυμα. Και νομίζω ότι ο θεατής το περιμένει αυτό. Δηλαδή περιμένει από κάποιον καλλιτέχνη να του δείξει στήριξη ή να νιώσει ταύτιση με αυτόν, μια βοήθεια ας πούμε συναισθηματική, μια συμπόνια. Ότι συμπάσχει ο ηθοποιός. Δεν μπορεί να είναι αμέτοχος και να συμπεριφέρεται σαν να λέει "εγώ παίζω το έργο μου και πήρα το χειροκρότημα". Πρέπει να υπάρχει και ένα πολιτικό μήνυμα. Είναι πολύ διαφορετικό και στο βλέμμα του και στη φωνή του. Δεν νοείται, κατά τη γνώμη μου, ηθοποιός που να μην ξέρει τι γίνεται κοινωνικοπολιτικά και να δηλώνει αποχή. Ειδικά ο ηθοποιός που μιλάει για τον άνθρωπο. Δεν γίνεται να είσαι απλά φλου αρτιστίκ στον κόσμο σου και να τα κάνεις για την προσωπική σου χαρά. Εν τέλει ναι, η τέχνη είναι και πολιτική θέση".

- Ingrid Bergman, Lauren Bacall και Meryl Streep. Αν είχες την ευκαιρία να γνωρίσεις μία από τις τρεις ποια θα επέλεγες και γιατί; 

Μ.Δ.: "Με όλες θα ήθελα να ανταλλάξω κουβέντα ή τουλάχιστον απλά να τις ακούσω να μιλάνε και να πάρω ένα master class, ας πούμε. Δεν μπορώ όμως να ξεχωρίσω κάποια από τις τρεις, είναι γιγαντιαία η αξία όλων. Πραγματικά, δεν μπορώ. Βέβαια, σε μένα είναι πιο γνωστή η καριέρα της Meryl Streep, έχω δει τα περισσότερα έργα της και μου είναι περισσότερο οικεία από τις άλλες δύο. Αλλά και πάλι δεν μπορώ να ξεχωρίσω. Μου 'βαλες δύσκολα (χαμογελάει)".

- Από τι απογοητεύεσαι και σε τι ελπίζεις;

Μ.Δ.: "Απογοητεύομαι από την εκμετάλλευση. Υπάρχει πολλή εκμετάλλευση γενικώς, σε όλες τις δουλειές, αλλά ειδικά στους ηθοποιούς αυτό είναι εξαιρετικά έντονο. Ελπίζω όμως ότι οι δύσκολοι καιροί θα "ξυπνήσουν" πιο αυθεντικά συναισθήματα και μεγαλύτερη ακεραιότητα. Είναι σημαντικό και ελπιδοφόρο να είναι κάποιος ακέραιος, δηλαδή να μην πουληθεί για να του προκύψει κάτι".


* Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με την παράσταση "Συνοχή" στο θέατρο ΠΚ πατήστε εδώ.
** Κεντρική φωτογραφία: Γιάννης Θεοφανίδης

Γιάννης Στέλιος Παπαδόπουλος
Email: jskpapadopoulos@gmail.com

Facebook

Twitter