Το παραμύθι της Λέστερ και οι παραλληλισμοί με την Εθνική του 2004

 ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΡΙΟΣ ΜΑΝΤΖΟΣ 

Το αν θα κατακτήσει ή όχι η Λέστερ το φετινό πρωτάθλημα της Πρέμιερ Λιγκ παραμένει ακόμη ερωτηματικό. Μπορεί το +7 να της δίνει μία απόσταση ασφαλείας από τη δεύτερη θέση, όταν όμως μιλάμε για την αγγλική κούρσα, τη στιγμή μάλιστα που από πίσω της "τρέχει" η καλύτερη ομάδα στο Νησί τη φετινή σεζόν, Τότεναμ, μόνο βέβαιη δεν μπορεί να είναι η παρέα του Κλαούντιο Ρανιέρι. Είτε ολοκληρωθεί πάντως είτε όχι το θαύμα της, η φετινή Λέστερ έχει γράψει Ιστορία και μπορεί ξεκάθαρα να υποστηρίξει το μότο που συνόδευσε την Εθνική Ελλάδος εκείνο το μαγικό καλοκαίρι του 2004 στην Πορτογαλία, που λέει ότι "τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο".

Για τους ρομαντικούς του αθλήματος, ο Χουθ θυμίζει λίγο Τραϊανό Δέλλα, ο Φουχς κάτι από Φύσσα, ο Σίμπσον κάτι από Γιούρκα, ο Βάρντι λίγο Χαριστέα κ.ο.κ. Δεν θέλει και πολύ εξάλλου. Μιλάμε για τους απόλυτους underdogs, με μπλε φανέλες και με αυτό το συνεχές 1-0 που σε εμάς τους Έλληνες "χτυπάει" γνώριμα.

Ελκυστικό και θεαματικό ποδόσφαιρο δεν μπορείς να πεις ότι παίζει η Λέστερ. Δεν έχει δα και το υλικό να το πετύχει. Ξέρει όμως καλά τον τρόπο για να φτάνει στη νίκη, γιατί στο τέλος αυτό που θα μετρήσει θα είναι οι βαθμοί και όχι το πόσο καλή μπάλα έπαιξες ή δεν έπαιξες. Ο Κλαούντιο Ρανιέρι μπορεί να πήρε στα χέρια του ένα στρωμένο σύνολο, ο κορμός του οποίου είχε δουλευτεί από τον Νάιντζελ Πίρσον (στον οποίο πρέπει να απονεμηθούν πολλά credits για τον φετινό άθλο), ωστόσο αν δεν γνώριζε τον ορθότερο τρόπο να το διαχειριστεί, δεν θα φτάναμε σήμερα ως εδώ. Ο πρώην τεχνικός της Εθνικής μας έχει κάνει φανταστική δουλειά σε όλα τα επίπεδα, κυρίως στον τομέα της τακτικής αλλά και της φυσικής κατάστασης. Οι ποδοσφαιριστές του τρέχουν αδιάκοπα σε όλο το γήπεδο, φυσικά παρασυρόμενοι και από το πάθος τους αλλά δεν αρκεί μόνο αυτό. Φαίνεται πως η προετοιμασία του Ρανιέρι ήταν εξαιρετική, με αποτέλεσμα μετά από 30+ ματς, οι παίκτες του να μην τραυματίζονται (πολλά μπράβο στο medical staff), να αντέχουν ακόμη και να δίνουν το 110% των δυνάμεών τους μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Όλο αυτό, σε συνδυασμό με την τρομερή, συμπαγή αμυντική λειτουργία και το παιχνίδι των αντεπιθέσεων, ε όσο να 'ναι θυμίζει πολλά.

Για να πετύχεις ένα θαύμα, βέβαια, χρειάζεται να έχει και την απαιτούμενη διάθεση το... σύμπαν. Θα πρέπει όλες οι συγκυρίες να είναι τέτοιες, ώστε τα πάντα να λειτουργούν ρολόι, σα να είναι θέλημα Θεού να φτάσεις εσύ και μόνο στον στόχο σου. Σε όλη τη διάρκεια του πρωταθλήματος και ιδιαίτερα τις τελευταίες κρίσιμες εβδομάδες όπου όλα κρίνονται, οι πάντες και τα πάντα "δουλεύουν" για τη Λέστερ. Η Σίτι και η Άρσεναλ έδειξαν μαζοχιστική συμπεριφορά, θέτοντας τους εαυτούς τους εκτός διεκδίκησης του τίτλου, ενώ η Τότεναμ, παίζοντας εξαιρετικό ποδόσφαιρο και πολύ καλύτερο από τη Λέστερ, έχει σταθεί πραγματικά πολύ άτυχη σε πολλά παιχνίδια.

Τη φετινή σεζόν, όλοι οι θεωρητικά "μεγάλοι" της Αγγλίας κινούνται σε επίπεδα μετριότητας και αυτό είναι σαφώς πρόσφορο έδαφος για κάποια ομάδα χαμηλότερου βεληνεκούς που θέλει να διακριθεί. Η Λέστερ φάνηκε να το εκμεταλλεύτηκε τέλεια, διότι αυτό το φαινόμενο το συναντάς μία στο τόσο και είναι απορίας άξιο το πότε θα το ξαναδούμε. Ακριβώς αυτό έκανε και η Εθνική μας Ομάδα στο Euro του 2004 και ήταν ένα από τα πράγματα στα οποία ήταν αρκετά τυχερή. Όλοι οι μεγάλοι του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου περνούσαν αγωνιστική κρίση. Οι Γάλλοι και οι Άγγλοι δεν ξεπέρασαν το μέτριο, οι Ισπανοί και οι Ιταλοί ήταν χάλια, οι Γερμανοί ήταν για γέλια και ουσιαστικά μόνο οι εξαιρετικοί Τσέχοι (σαν άλλη Τότεναμ τότε) και οι Πορτογάλοι ήταν σε αρκετά καλό επίπεδο. Η Ελλάδα εκμεταλλεύτηκε την όλη κατάσταση γιατί αποτελούσε μοναδική ευκαιρία. Πότε θα ξαναβρεί αυτές τις υπερδυνάμεις σε αυτό το χάλι, ώστε να μπορέσει να φτάσει και πάλι τόσο ψηλά; Γι' αυτόν ακριβώς το λόγο είναι και η φετινή ευκαιρία της Λέστερ μοναδική. Όχι μόνο διότι είναι μία ομάδα χαμηλού βεληνεκούς που δύσκολα θα πρωταγωνιστήσει άμεσα ξανά, αλλά και γιατί είναι αδύνατο να βρεθεί εκ νέου σε έναν μαραθώνιο με την Τσέλσι, τη Σίτι, την Άρσεναλ κ.ο.κ. σε "μαύρο χάλι".

Ναι, θες και τύχη. Έτσι είναι το ποδόσφαιρο, έτσι είναι ο αθλητισμός, έτσι είναι η ζωή. Θέλεις και τύχη. Για κάποιους είναι εξοργιστικό το πόσο τυχερή είναι σε πολλά παιχνίδια της η Λέστερ. Πιο πρόσφατο παράδειγμα, το κυριακάτικο, με τη Σαουθάμπτον να χάνει τη μία ευκαιρία μετά την άλλη, να είναι σαφώς καλύτερη στον αγωνιστικό χώρο, να κυριαρχεί, αλλά να χάνει 1-0 από το γκολ του Μόργκαν με μία αρκετά περίεργη και ολίγον τι τυχερή κεφαλιά. Ή στο White Hart Lane, με την Τότεναμ να σφυροκοπά την εστία του Σμάιχελ αλλά τη Λέστερ να φεύγει με το διπλό με κεφαλιά του Χουθ λίγο πριν το τέλος, ένα αποτέλεσμα που ίσως τελικά κρίνει και τον τίτλο. Είναι κοινώς αποδεκτό ότι η τύχη χαμογελάει πολύ στην ομάδα του Ρανιέρι. Όπως όμως προείπα, στο ποδόσφαιρο και ειδικά όταν είσαι αουτσάιντερ και ψάχνεις την υπέρβαση, χρειάζεται να έχεις μεταξύ άλλων και τύχη.

Σε 32 αγώνες πάντως, οι ήττες είναι μόλις τρεις. Όσο και να θέλεις να πείσεις κάποιον ότι η Λέστερ είναι τόσο τυχερή σε 29 ματς, είναι αδύνατον. Διότι, επαναλαμβανόμενη σύμπτωση παύει να είναι σύμπτωση. Θα είναι τυχερή μία, δύο, τρεις. Όχι 29.

Όσο κι αν θυμίζει το δικό μας θαύμα, αν η Λέστερ καταφέρει να φτάσει στο πολυπόθητο πλέον τρόπαιο, το επίτευγμά της θα είναι σαφέστατα μεγαλύτερο από εκείνο της Εθνικής μας. Κι αυτό όχι μόνο διότι μιλάμε για την πιο δύσκολη, απαιτητική και απρόβλεπτη διοργάνωση στον πλανήτη, αλλά κυρίως λόγω διάρκειας. Η Ελλάδα έκανε μία τρελή πορεία αλλά για όλο αυτό χρειάστηκε να είναι στο top επίπεδο για έναν μήνα και για συνολικά επτά αγώνες. Η Λέστερ είναι στο top επίπεδο σε έναν μαραθώνιο διάρκειας εννέα μηνών. Μόνο θαύμα; Έπος!

Υ.Γ.: Μπορεί η πορεία της Λέστερ να χρησιμοποιείται εν πολλοίς εδώ στην Ελλάδα για να αποδείξουμε ότι τελικά έφταιγαν πολλά περισσότερα από τον Κλαούντιο Ρανιέρι για το χάλι της Εθνικής μας, ωστόσο πρέπει να επισημάνουμε την τεράστια συμβολή του Νάιντζελ Πίρσον, όπως ανέφερα νωρίτερα. Ο πρώην τεχνικός των Foxes ήταν ο άνθρωπος που έχτισε τις βάσεις και τον κορμό αυτής της ομάδας, ενώ μην ξεχνάμε ότι οι Χουθ και Οκαζάκι ήταν κλεισμένες μεταγραφές από εκείνον! Το πόσο σημαντική δουλειά έκανε αποδεικνύεται και από το γεγονός ότι ο Ρανιέρι δεν άλλαξε καθόλου το προπονητικό επιτελείο του Πίρσον, παρά μόνο πρόσθεσε μερικά στελέχη από την Ιταλία.

Μάριος Μάντζος