Το πιο μάγκικο πρωτάθλημα της πενταετίας

 ΓΡΑΦΕΙ Ο ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΡΑΒΙΑΣ 

Η αρχή είναι το ήμισυ του παντός, λένε, αλλά για τη φετινή Γιουβέντους το εν λόγω ρητό δεν έχει καμία απολύτως απήχηση στην πραγματικότητα. Διότι, μπορεί η φετινή σεζόν να ξεκίνησε με τον πλέον άσχημο τρόπο (δύο σερί ήττες στην εκκίνηση από Ουντινέζε και Ρόμα, τρεις μόλις νίκες στη συμπλήρωση 10 αγώνων και 11η θέση στα τέλη Οκτώβρη), ωστόσο η συνέχεια ήταν κάτι παραπάνω από εκπληκτική, για να της χαρίσει εν τέλει -και- το φετινό πρωτάθλημα στην Ιταλία. Το πέμπτο σερί τα τελευταία χρόνια, το πιο... μάγκικο όμως, αν αναλογιστούμε την όλη πορεία της Γιούβε μέσα στη χρονιά!

Όλα ξεκίνησαν ουσιαστικά από το περασμένο καλοκαίρι. Η φυγή προς άλλες πολιτείες για τρεις βασικούς πυλώνες (Πίρλο, Βιδάλ, Τέβεζ) μιας ομάδας που είχε κάνει το νταμπλ στη γείτονα χώρα και είχε φτάσει μετά από αρκετά χρόνια και στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ, δεν ήταν και λίγο. Μια αβεβαιότητα υπήρχε στο στρατόπεδο των Τορινέζων, και παράλληλα μια ευκαιρία για νέο restart. Για τον ιδιοκτήτη της ομάδας Ανιέλι, βλέποντας πως ένας κύκλος έκλεινε, υπήρχε η ευκαιρία να ανοίξει ένας καινούριος, με προοπτικές, έστω και αν στην αρχή θα υπήρχαν -λογικώς- ερωτηματικά.

Το πήγαινε-έλα του καλοκαιριού ήταν γενικά μεγάλο. Πέραν των τριών προαναφερθέντων, από το Τορίνο αποχώρησαν επίσης οι Γιορέντε, Ογκμπόνα, Πέπε, Μάτρι, Κομάν (ίσως η μοναδική λανθασμένη -εκ των υστέρων όμως- κίνηση) και άλλοι, για να έρθουν οι Τζάτζα, Άλεξ Σάντρο, Ερνάνες, Κεντίρα, Μάντζουκιτς, Ντιμπάλα. Ο τελευταίος εξ αυτών, ο πολωνικής καταγωγής Αργεντινός, προερχόμενος από το Παλέρμο, θα μπορούσε να πάρει τα "κλειδιά" της ομάδας μαζί με τον Πογκμπά, σε ένα σύνολο που χτιζόταν για την επόμενη μέρα.

Στην αρχή τα αποτελέσματα δεν ήταν ακριβώς τα καλύτερα. Οι μαζεμένες γκέλες -σε συνδυασμό με τις υποχρεώσεις στους ομίλους του Champions League- έδιναν στους υπόλοιπους δελφίνους του τίτλου την ελπίδα πως φέτος θα είναι η δική τους χρονιά. Κυρίως από τις Ίντερ και Ρόμα, που είχαν ενισχυθεί αρκετά (οι "νερατζούρι" δεν είχαν και ευρωπαϊκές υποχρεώσεις μεσοβδόμαδα, ενώ οι Ρωμαίοι στηρίζονταν στην ίδια με πέρσι δουλεμένη ομάδα). Στην πορεία προέκυψε και η Νάπολι, που νίκη με τη νίκη ψυχολογικά δυνάμωνε. Ήταν όμως μέχρι να ξεκινήσει η αντεπίθεση. Από τις 31 Οκτωβρίου και το 2-1 στο ντέρμπι με την Τορίνο, μέχρι και την προηγούμενη εβδομάδα (με το 1-2 επί της Φιορεντίνα εκτός) 24 νίκες σε 25 ματς στη Serie A! Ένα τρομερό ντεμαράζ, με μόνο... διάλειμμα από τις νίκες το 0-0 στην Μπολόνια, στις 19 Φεβρουαρίου. Τη στιγμή που οι υπόλοιποι διεκδικητές κατέρρεαν είτε από το βάρος της πίεσης είτε επειδή δεν είχαν τις ποδοσφαιρικές προσωπικότητες να απαντήσουν.

Μέσα σε αυτό το διάστημα, ο Τζίτζι Μπουφόν κράτησε συνολικά 17 φορές ανέπαφη την εστία του, σπάζοντας παράλληλα και το ρεκόρ ανέπαφης εστίας σε λεπτά (973', από το ματς με τη Σαμπντόρια στις 20/1 έως εκείνο με την Τορίνο 9/4). Στα 38 του, είναι ο απόλυτος ηγέτης των "μπιανκονέρι", με άξιους συμπαραστάτες βέβαια στην άμυνα τους Κιελίνι-Μπαρτζάλι. Στον άξονα, ο Πογκμπά δείχνει πιο ώριμος πλέον στο παιχνίδι του -και θα είναι κρίμα να πουληθεί ενώ μπορεί να αποτελέσει τον μελλοντικό captain της ομάδας- ενώ στην επίθεση, η... πολυφωνία των Ντιμπάλα, Μάντζουκιτς, Μοράτα και Κουαδράδο ήταν καταλυτική σε δύσκολες καταστάσεις. Μπορεί να μην είναι ονόματα του παρελθόντος π.χ. Ντελ Πιέρρο ή Τρεζεγκέ, αλλά τη δουλεία τους την κάνανε και με το παραπάνω.

Με τρία αδιάφορα ματς -Κάρπι, Βερόνα και Σαμπντόρια- να απομένουν για τη Serie A, ουσιαστικά το ενδιαφέρον επικεντρώνεται στον τελικό του Coppa Italia με τη Μίλαν, ώστε να γίνει το νταμπλ για δεύτερη σερί σεζόν. Όπως άλλωστε έχει πει παλιότερα ο Σερ Άλεξ Φέργκιουσον, "δεν έχει σημασία πως αρχίζεις κάτι αλλά πώς το τελειώνεις", και αυτό φαίνεται -στο ποδόσφαιρο τουλάχιστον- ξεκάθαρα με τον απολογισμό που κάνεις στο τέλος κάθε χρονιάς!

Χρήστος Γραβιάς