Muse live in Athens: Ναι μεν, αλλά...

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΡΙΟΣ ΜΑΝΤΖΟΣ 

Η συναυλία των Muse στην Πλατεία Νερού ήταν εξ αρχής και δίχως καμία αμφιβολία το μουσικό event όχι μόνο του καλοκαιριού, αλλά ολόκληρης της χρονιάς στην Ελλάδα. Το πέρας εννέα ολόκληρων ετών από την τελευταία τους επίσκεψη στη χώρα μας, η εξαιρετική δισκογραφική τους δουλειά πριν αλλά και μετά από τότε, τα δυναμικά live που δικαίως είχε διατυμπανιστεί ότι κάνουν, καθώς και η ραγδαία αύξηση του αριθμού των Ελλήνων fans τους, δημιούργησαν σαφώς προσδοκίες και ενέτειναν την προσμονή του μουσικού κοινού της χώρας.

Στο καθαρά μουσικό κομμάτι, οι Muse θα χρειαζόταν να... προσπαθήσουν για να μην ικανοποιήσουν. Οι φωνητικές ικανότητες του Matthew Bellamy, οι εκτελέσεις των κομματιών και φυσικά αυτά καθεαυτά τα τραγούδια απέδειξαν για άλλη μία φορά το γιατί οι Βρετανοί βρίσκονται στην ελίτ της παγκόσμιας μουσικής. Δείχνουν (και είναι) μία πολύ καλά δουλεμένη μπάντα. Τα σκηνικά ήταν αρκετά όμορφα και σε έκαναν να έχεις μπροστά σου μία πολύ ωραία και χαρούμενη εικόνα, βλέποντας παράλληλα τρεις μονάχα ανθρώπους να παίζουν μουσική αλλά να καταφέρνουν να ξεσηκώνουν ένα πλήθος ολόκληρο (ήταν αδύνατο να εκτιμηθεί ο αριθμός). Δυστυχώς, η συναυλία ήταν στο πλαίσιο του Ejekt Festival και όχι της Drones World Tour με αποτέλεσμα να μην απολαύσουμε εξ ολοκλήρου το φαντασμαγορικό show και την καταπληκτική σκηνή 360 μοιρών, που σίγουρα θα ανέβαζαν το event πολλά σκαλιά πιο πάνω.

Κάνοντας, όμως, μέσα μου ένα review κατά την αποχώρησή μου από την Πλατεία Νερού, ομολογώ ότι δεν ένιωθα 100% πλήρης. Προσπάθησα να το ξανασκεφτώ, αλλά τίποτα δεν άλλαξε. Ίσα-ίσα που η κουβέντα με παρευρισκόμενους φίλους μου μας οδήγησε σε συμφωνία απόψεων, καθώς λίγοι ήταν αυτοί που πραγματικά ένιωσαν ότι η συναυλία κάλυψε στο έπακρο τις προσδοκίες τους. Και το κρίμα είναι στο ότι ενώ οι Muse ήταν εξαιρετικοί και δεν κινήθηκαν καν στο επίπεδο του καλού, αλλά μονάχα από το πολύ καλό και πάνω, σε ορισμένους η βραδιά άφησε γλυκόπικρη γεύση.

Το κυριότερο είναι πως, ειδικά για συγκροτήματα τέτοιου βεληνεκούς, περιμένεις πως "ό,τι πληρώνεις, παίρνεις". Δίνοντας, χωρίς να έχουμε άλλη επιλογή για φθηνότερο εισιτήριο, μισό κατοστάρικο, αναμέναμε να δούμε ένα show το οποίο θα διαρκούσε σίγουρα παραπάνω από ό,τι ένας ποδοσφαιρικός αγώνας και χωρίς παράταση. Το 90λεπτο ξένισε, κακά τα ψέματα. Όχι ότι σε όλη την υπόλοιπη περιοδεία τους παίζουν παραπάνω ώρα, αλλά όταν η τιμή ειδικά σε μία τέτοια εποχή και σε μία χώρα με ένα κάρο προβλήματα την οποία μάλιστα έχουν να την επισκεφθούν κοντά μια δεκαετία, ελπίζεις ότι θα γίνει μία καλύτερη... προσφορά. Για να είμαστε ειλικρινείς, 50 ευρώ για μιάμιση ώρα ΔΕΝ δικαιολογείται οποιοδήποτε κι αν είναι το μέγεθος ενός συγκροτήματος. Εξάλλου, οι Muse -που θα μπορούσαν επίσης να είχαν λίγο περισσότερο interaction με το κοινό, πράγμα που έλειψε- άφησαν εκτός setlist βασικά και λατρεμένα κομμάτια όπως το Resistance, το Map Of The Problematique και το Stockholm Syndrome, που μάνι-μάνι, αν συμπεριλαμβάνονταν, το διωράκι θα το έφταναν.

Άλλα παράπονα που ακούστηκαν, πέραν σαφώς της διάρκειας και της μη εκτέλεσης κάποιων κομματιών, ήταν η απουσία encore, που προκάλεσε εντύπωση σε όλους και μάλιστα μπέρδεψε αρκετούς στο φινάλε, καθώς και η ολίγον τι εκνευριστική καθυστέρηση ενός τετάρτου στην εμφάνιση της μπάντας. Οι Muse ανέβηκαν στη σκηνή στις 22:30 και όχι στις 22:15 όπως ήταν προγραμματισμένο, γεγονός που ενέτεινε την ταλαιπωρία αρκετών θεατών που είχαν υπολογίσει να επιστρέψουν στα σπίτια τους με τα τελευταία Μέσα Μαζικής Μεταφοράς της ημέρας. Βλέποντας, βέβαια, τους τεχνικούς να τρέχουν από δω και από κει ακόμη και μετά τις 22:15, οι υποψίες αφορούν κάποια απρόβλεπτα και ξαφνικά προβλήματα της τελευταίας στιγμής.

Για όλα αυτά δεν μπορείς να κατηγορήσεις ευθέως την μπάντα, για τον απλούστατο λόγο ότι δεν γνωρίζεις το παρασκηνιακό κομμάτι της ιστορίας. Δεν εγγυάται κανείς ότι δεν έχει και η ίδια η ελληνική διοργανώτρια αρχή του φεστιβάλ μεγάλο μερίδιο ευθύνης. Εσύ απλώς, όταν έχεις δαπανήσει ένα ευκαταφρόνητο ποσό, περιμένεις να δεις το ανάλογο αποτέλεσμα. Όταν δεν το βλέπεις, σε ξενίζει κάπως.

Το show πάντως αυτό καθεαυτό ήταν υπέροχο και τίποτα από τα παραπάνω δεν είναι ικανό να το ακυρώσει ή να το υπερκαλύψει. Οι Muse μουσικά (όχι ότι δεν το γνωρίζαμε) είναι world class επιπέδου συγκρότημα και πολλά από τα κομμάτια τους είναι αντικειμενικά δύσκολο να εκτελεστούν live. Εκείνοι όμως το κάνουν να φαίνεται τόσο απλό και τόσο εύκολο. Γιατί για εκείνους είναι. Η ποιότητά τους τούς το επιτρέπει να είναι. Ας ελπίσουμε η επόμενη επίσκεψή τους να γίνει στο πλαίσιο καθαρά δικής τους περιοδείας, να φέρουν ολόκληρο τον εξοπλισμό τους εδώ και να παίξουν 100% όπως εκείνοι μπορούν και ξέρουν, χωρίς φεστιβάλ και άλλα τέτοια. Γιατί, με τις δικές μας παραγωγές και διοργανώσεις, το αποτέλεσμα δεν είναι πάντα και το πιο ιδανικό...

Μάριος Μάντζος

E-mail: marmantzos20@gmail.com

Facebook: www.facebook.com/marmantzos20

Twitter: www.twitter.com/marmantzos20