6+1 παίκτες του NBA που σταμάτησαν νωρίς...
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΑΓΓΕΛΟΣ ΜΑΛΟΥΣΑΡΗΣ Όσο σπουδαίος και να είναι ένας μπασκετμπολίστας, ο χρόνος είναι ανίκητος και το τέλος της καριέρας το...
http://www.thecolumnist.gr/2016/09/61-nba.html
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΑΓΓΕΛΟΣ ΜΑΛΟΥΣΑΡΗΣ
Όσο σπουδαίος και να είναι ένας μπασκετμπολίστας, ο χρόνος είναι ανίκητος και το τέλος της καριέρας του θα έρθει αργά ή γρήγορα. Όμως, για έναν επαγγελματία παίχτη του ΝΒΑ, η απόφαση της απόσυρσής του είναι πολύ δύσκολη. Ειδικά όταν "το παιχνίδι", όπως συνηθίζουν να το λένε οι Αμερικανοί, έχει γίνει μέρος της ζωής και της καθημερινότητάς του. Είναι όμως ακόμα χειρότερο να γνωρίζει ότι οι δυνατότητες του είναι μεγάλες , όμως αστάθμητοι παράγοντες όπως τραυματισμοί ή προσωπικά ζητήματα δεν τον αφήνουν να αξιοποιήσει το ταλέντο του. Ακολουθούν περιπτώσεις παιχτών, οι οποίοι είτε επέλεξαν είτε αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την ενεργό δράση νωρίς. Κάποιοι από αυτούς αποχώρησαν όντας στην κορυφή, άλλοι σταμάτησαν και επέστρεψαν καλύτεροι ή χειρότεροι. Και φυσικά μερικοί "κρέμασαν" την φανέλα τους ενώ είχαν πολλά ακόμα να δώσουν.
Με αφορμή τον Τζρου Χόλιντει, ο οποίος εξαιτίας του προβλήματος υγείας της γυναίκας του θα χάσει απροσδιόριστο αριθμό παιχνιδιών τη φετινή σεζόν, ας θυμηθούμε περιπτώσεις παικτών οι οποίοι αποσύρθηκαν σε μικρή "μπασκετική" ηλικία.
7. Ραλφ Σάμπσον
Πρόκειται για την πρώτη επιλογή του ντραφτ της χρονιάς 1983. Ένας θηριώδης παίχτης ύψους 224 εκατοστών, ο οποίος διέθετε άριστη τεχνική κατάρτιση, πλαστικές κινήσεις και αρκετά αξιόπιστο μακρινό σουτ παρά το ύψος του. Αποτέλεσε τον έτερο «πύργο» δίπλα στον Χακίμ Ολάζουον, ένας συνδυασμός που σκόρπιζε τον τρόμο στους αντίπαλους ψηλούς του ΝΒΑ τη δεκαετία του ’80. Είχε μέσο όρο 21 πόντους και 10 ριμπάουντ στην πρώτη του σεζόν στο ΝΒΑ, δείγμα του μεγάλου ταλέντου που σίγουρα είχε. Υπέστη σοβαρό τραυματισμό στο γόνατο στην μόλις τέταρτη χρονιά του. Μετά από αυτό, δεν ήταν ποτέ ο ίδιος παίχτης. Άρχισε να χάνει πολλά παιχνίδια και αυτό επηρέασε την φόρμα, τις επιδόσεις αλλά και την αποτελεσματικότητα του σε επίθεση και άμυνα. Κατέληξε να μην ξεπερνά τους 5 πόντους στα λιγοστά παιχνίδια που αγωνιζόταν. Πραγματικά ένα πρόωρο και άδοξο τέλος σε μια σπουδαία καριέρα που διαφαινόταν.
6. Άλαν Χιούστον
Ένας χαρισματικός σκόρερ που αγωνιζόταν στην θέση του σούτινγκ γκαρντ (κοινώς δυάρι) και αγωνίστηκε με τις φανέλες των Ντιτρόιτ Πίστονς και των Νιου Γιορκ Νικς. Ειδικά με τους Νεοϋορκέζους πραγματοποίησε εξαιρετικές χρονιές με αποκορύφωμα το 2003 που σημείωσε 22,5 πόντους μέσο όρο. Το «φονικό» μακρινό σουτ που διέθετε τον καθιστούσε μια διαρκή απειλή για τα αντίπαλα καλάθια, όμως τα γόνατα του είχαν αντίθετη άποψη. Το 2004 τραυματίζεται και στην εγχείρηση που υποβάλλεται δεν θα υπάρξει ποτέ πλήρης αποκατάσταση. Μετά από 2 χρόνια «πάλης» με τα προβλήματα , θα ανακοινώσει την απόσυρση του σε ηλικία 32 χρονών. Τρία χρόνια αργότερα θα επιχειρήσει να επιστρέψει, όμως δεν θα ευδοκιμήσει αυτή η προσπάθεια. Συμμετείχε στους τελικούς του ΝΒΑ το 1999 και ήταν επίσης μέλος της Εθνικής ομάδας της Αμερικής που κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Σίδνεϋ το 2000.
5. Λάρι Τζόνσον
Ο Λάρι Τζόνσον θεωρείται ένα από τα πιο δυναμικά «τεσσάρια» του ΝΒΑ τη δεκαετία του ’90. Η σύντομη δεκάχρονη καριέρα του μοιράστηκε μεταξύ των Σάρλοτ Χόρνετς και των Νιού Γιορκ Νικς. Παρά το σχετικά μικρό ύψος για τη θέση του (2.01μ.), κυριαρχούσε κάτω από τα καλάθια βάζοντας σοβαρά προβλήματα στους αντίπαλους ψηλούς. Ένας παίχτης με πάθος και ωμή δύναμη που βελτίωνε τις ομάδες για τις οποίες αγωνιζόταν και ενέπνεε σιγουριά και αισιοδοξία στους συμπαίχτες του. Συμμετείχε στους χαμένους τελικούς ΝΒΑ των Νικς το 1999 και ανακηρύχθηκε δύο φορές All Star στην καριέρα του. Εξαιτίας μακροχρόνιων προβλημάτων που αντιμετώπιζε στη μέση αναγκάστηκε να ανακοινώσει την απόσυρσή του στην πρώιμη ηλικία των 31 χρονών.
4. Γιάο Μινγκ
Με διαφορά ο καλύτερος Ασιάτης μπασκετμπολίστας που αγωνίστηκε στο ΝΒΑ. Με ύψος 2,29 μ. είναι ο τέταρτος ψηλότερος παίκτης που έπαιξε στο καλύτερο πρωτάθλημα μπάσκετ στον κόσμο. Αγωνίστηκε στη θέση του σέντερ. To 2002 επιλέχτηκε από τους Χιούστον Ρόκετς στην 1η θέση του ντραφτ του NBA και μέχρι το τέλος της καριέρας του ήταν και η μόνη ομάδα για την οποία αγωνίστηκε. Ο Γιάο δεν απογοήτευσε όσους τον πίστεψαν στην είσοδό του στο ΝΒΑ πραγματοποιώντας εξαιρετικές χρονιές, στις οποίες κυμαινόταν στους 23 πόντους και τα 10 ριμπάουντ. Δείγμα του μεγάλου του ταλέντου είναι το γεγονός ότι ο σπουδαίος και ασταμάτητος Σακίλ Ο’ Νιλ δυσκολευόταν πολύ κάθε φορά που αντιμετώπιζε τον Κινέζο γίγαντα. Το μακρύ και τεράστιο κορμί του, όπως ήταν φυσικό, δεν θα μπορούσε να αντέξει για πολύ τις ισχυρές καταπονήσεις. Συνεχείς τραυματισμοί στους αστραγάλους τον έφεραν πολύ πίσω, μέχρι εν τέλει να ανακοινώσει την απόσυρσή του σε ηλικία μόλις 30 χρονών. Έως το τέλος της καριέρας του επιλέχτηκε 8 φορές σε All-Star Game .Το όνομά του είναι θρύλος για την εθνική ομάδα της Κίνας.
3. Μπράντον Ρόι
Αποτελεί ένα "παίχτη- μυστήριο", που κανείς δεν ξέρει πόσο ψηλά θα είχε φτάσει αν δεν τον είχαν καταστρέψει οι συνεχείς τραυματισμοί. Επρόκειτο για έναν εξαιρετικό παίχτη, ο οποίος εξελισσόταν σε έναν από τους καλύτερους του πρωταθλήματος. Χαρισματικός σκόρερ, ικανός πασέρ και με αμέτρητους τρόπους να βάλει την μπάλα στο αντίπαλο καλάθι ήταν τα βασικότερα χαρακτηριστικά του Ρόι, ο οποίος έμοιαζε να είναι το μέλλον των Μπλέιζερς. Ακόμα και αν είχε διαγνωστεί με προβλήματα στα γόνατα από την αρχή της καριέρας του , κανείς δεν είχε προβλέψει πόσο έντονα θα γίνονταν στην πορεία της. Συνεχείς εγχειρήσεις, πολλά χαμένα παιχνίδια και μεγάλος πόνος. Ένας παίχτης ο οποίος αργοέσβηνε ενώ είχε να δώσει πάρα πολλά. Τα στατιστικά του στις μόλις 5 σεζόν που αγωνίστηκε στο ΝΒΑ δείχνουν παίχτη ο οποίος θα είχε μεγάλη εξέλιξη και λαμπρό μέλλον. Ανακοίνωσε την απόσυρση του το 2011 σε ηλικία 26 (!) ετών και απέτυχε να επιστρέψει δύο χρόνια αργότερα, αγωνιζόμενος σε μόλις 5 παιχνίδια με τη φανέλα των Τίμπεργουλβς. Νικημένος από τον πόνο έδωσε το οριστικό τέλος στην καριέρα του το 2013. Ένας παίχτης που στο άκουσμα του ονόματός του, οι αληθινοί φίλοι του ΝΒΑ θα νιώθουν απογοήτευση.
2. Μάτζικ Τζόνσον
Λίγοι παίχτες ήταν τόσο διασκεδαστικοί και ταυτόχρονα χαρισματικοί όσο ο Μάτζικ Τζόνσον. Ο- κατά πολλούς- καλύτερος πλέι μέικερ όλων των εποχών έχει αφήσει ανεξίτηλο το στίγμα του στο ΝΒΑ με το ταλέντο αλλά και την ηγετική φυσιογνωμία του. Θρύλος των Λος Άντζελες Λέικερς, με τους οποίους κατέκτησε 5 πρωταθλήματα. Θεωρείται ο καλύτερος πασέρ στην ιστορία του αθλήματος έχοντας και τον μεγαλύτερο μέσο όρο ασσίστ στην ιστορία. Αποσύρθηκε το 1991 προκαλώντας αίσθηση όταν ανακοίνωσε ότι είχε προσβληθεί από τον ιό HIV. Επέστρεψε στην ενεργό δράση το 1992, κερδίζοντας τον τίτλο του πολυτιμότερου παίκτη του All-Star Game της ίδιας χρονιάς. Σταμάτησε εκ νέου για τέσσερις περιόδους, μετά από διαμαρτυρίες των συναθλητών του, αλλά επέστρεψε το 1996, σε ηλικία 36 ετών, παίζοντας τα τελευταία 32 παιχνίδια του, πάντα με τη φανέλα των Λέικερς. Ανακηρύχθηκε πολυτιμότερος παίκτης του NBA τρεις φορές, μετείχε σε εννέα τελικούς και σε δώδεκα παιχνίδια All-Star. Ήταν μέλος της σημαντικότερης εθνικής ομάδας των Η.Π.Α. η οποία κέρδισε το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς του 1992, στη Βαρκελώνη. Είναι στη λίστα με τους πενήντα σημαντικότερους παίκτες στην ιστορία του ΝΒΑ. Mε το γελαστό του πρόσωπο, το σημαντικό φιλανθρωπικό του έργο αλλά και τη μάχη του ενάντια στο AIDS, ο επονομαζόμενος "Μάτζικ" ("Μαγικός'') πέρασε στην ιστορία και για τη δράση του εκτός γηπέδων.
1. Μάικλ Τζόρνταν
Εδώ τα λόγια και οι συστάσεις περιττεύουν. Πρόκειται για τον κορυφαίο μπασκετμπολίστα όλων των εποχών και τον άνθρωπο που άλλαξε την φυσιογνωμία του αθλήματος. Ο θρύλος του ΝΒΑ των Σικάγο Μπουλς αποτελούσε την υπέρτατη διαφήμιση για το προϊόν του ΝΒΑ με το απίστευτο και πρωτόγνωρο ταλέντο του. Μετά την κατάκτηση τριών συνεχόμενων πρωταθλημάτων αποφασίζει το 2003 να αποσυρθεί από την ενεργό δράση σε ηλικία 29 ετών σοκάροντας τον κόσμο του ΝΒΑ. Ο λόγος φαίνεται να ήταν ο θάνατος του πατέρα του , του οποίου ο Τζόρνταν εκπλήρωσε την επιθυμία να αγωνιστεί σαν επαγγελματίας παίχτης του μπέιζμπολ. Ευτυχώς για τους λάτρεις του αθλήματος, η απόφασή του δεν κράτησε για πολύ και 2 χρόνια μετά ο «ΑIR» επέστρεψε. Το αποτέλεσμα; Τρία ακόμα πρωταθλήματα και πολλές ακόμα όμορφες στιγμές που ομορφαίνουν την ιστορία του καλύτερου πρωταθλήματος μπάσκετ στο κόσμο.