Ο Τζώρτζης Δικαιουλάκος αποκλειστικά στο "The Columnist"

 ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΗ ΣΕΜΙΝΑ ΤΣΟΚΑΝΑ  Ο Τζώρτζης Δικαιουλάκος  αποτελεί τον πλέον επιτυχημένο Έλληνα προπονητή γυναικείου μπάσκετ, έχοντ...


 ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΗ ΣΕΜΙΝΑ ΤΣΟΚΑΝΑ 

Ο Τζώρτζης Δικαιουλάκος αποτελεί τον πλέον επιτυχημένο Έλληνα προπονητή γυναικείου μπάσκετ, έχοντας διανύσει μία αξιοθαύμαστη πορεία τόσο εντός των συνόρων όσο και στο εξωτερικό. Ο coach της Φενέρμπαχτσε μίλησε αποκλειστικά στο "The Columnist" για την επιτυχημένη καριέρα του, για την περσινή πορεία της ομάδας του, καθώς και για τους στόχους της επόμενης χρονιάς, ενώ η συζήτηση επεκτείνεται και σε σχόλια επί του γυναικείου μπάσκετ εν γένει. 

- Στη Φενερμπαχτσέ επιστρέψατε φέτος μετά από τρία χρόνια (2011-2012 και 2015-2016). Έχετε δηλώσει μάλιστα ότι "μια φορά Φενέρ για πάντα Φενέρ". Αποτελεί για εσάς την ομάδα της καρδιά σας; 

Τ.Δ.: "Δύσκολο να πω αν η Φενέρ ή κάποια άλλη ομάδα είναι η ομάδα της καρδιάς μου καθώς πέρασα από πολλές χώρες και παντού πήρα τίτλους και εισέπραξα μεγάλη αγάπη και όλες τους έχουν ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου. Όμως η Φενέρ είναι ομάδα με πολλά εκατομμύρια πιστούς οπαδούς οι οποίοι καθημερινά είτε με μηνύματα, ακόμα και στον δρόμο με σταματάνε και μου δείχνουν την αγάπη τους. Χωρίς αμφιβολία το να εργάζεσαι σε μια τόσο τεράστια ομάδα νιώθεις εκτός από τιμή ότι είσαι πολύ τυχερός".

- Φέτος η ομάδα σας πρωταγωνίστησε στη Euroleague γυναικών, κατακτώντας την τρίτη θέση, καθώς επικρατήσατε της USK Πράγας, έχοντας ένα αρκετά ανταγωνιστικό ρόστερ. Ωστόσο δεν καταφέρατε να φτάσετε στον μεγάλο τελικό του Final Four. Πώς θα χαρακτηρίζατε τη φετινή χρονιά και τι στόχους θέτετε για την επόμενη; Αυτό το ανταγωνιστικό σύνολο θα διατηρηθεί και την νέα σεζόν; 

Τ.Δ.: "Πέρυσι η ομάδα κατέβασε κατά πολύ το μπάτζετ, σίγουρα δεν φτιάχτηκε με την αξίωση να φτάσει στο Final Four. Παρόλα αυτά φτάσαμε μέχρι εκεί, νομίζω χάσαμε άξια και φυσιολογικά στον ημιτελικό, αλλά πήραμε την τρίτη θέση και όποιον τίτλο "κυκλοφορούσε" στην Τουρκία. Πρωτάθλημα, κύπελλο και σούπερ καπ. Απόλυτα πετυχημένη χρονιά. Συνήθως οι ομάδες θέτουν σαν στόχους να επαναλάβουν τις επιτυχίες της προηγούμενης χρονιάς. Θα δούμε. Εγώ πάντα θέτω σαν στόχο την επόμενη προπόνηση. Να είμαστε υγιείς και να δουλέψουμε σκληρά".

- Ποιο στυλ παιχνιδιού προτιμάτε; 

Τ.Δ.: "Εξαρτάται από την ομάδα και τις παίκτριες που έχω. Προσπαθώ να προσαρμοστώ εγώ επάνω στα πλεονεκτήματα τους και όχι αυτές στο στυλ που μου αρέσει. Απλά όταν βάζω κανόνες τακτικής δεν μπορούν ούτε καν να τους περάσει από το μυαλό ότι μπορούν έστω και μια στιγμή να ξεφύγουν από αυτούς. Άρα περισσότερο θα έλεγα ότι μου αρέσει ένα μπάσκετ γρήγορο, πειθαρχημένο το οποίο θα βγάζει πάθος στην άμυνα και εξυπνάδα στην επίθεση. Νομίζω βέβαια πως όποιον προπονητή και να ρωτήσεις την ίδια απάντηση λίγο πολύ θα πάρεις".

- Η καριέρα σας στην προπονητική μετρά πολλά χρόνια με  πολλές επιτυχίες. Έχετε περάσει από μεγάλες ομάδες τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό (Λετονία, Πολωνία, Τουρκία, Ρουμανία, Ρωσία). Τι διαφορές εντοπίζετε μεταξύ του εσωτερικού και εξωτερικού; Τι θα αλλάζατε στο ελληνικό μπάσκετ;

Τ.Δ.: "Χαώδεις διαφορές. Η μεγαλύτερη βρίσκεται στον τρόπο αντιμετώπισης του γυναικείου μπάσκετ. Στο εξωτερικό το γυναικείο μπάσκετ έχει την ίδια οργάνωση, τους ίδιους κανόνες, και την ίδια προσοχή και αντιμετώπιση όπως το γυναικείο. Σε ορισμένες μάλιστα χώρες έχει περισσότερη. Το τι θα άλλαζα εγώ στο γυναικείο θέλει πολλές ώρες γραφής για να το αναλύσω. Το θέμα βρίσκεται γενικότερα στα προβλήματα του γυναικείου αθλητισμού τα οποία ακολουθεί και το μπάσκετ. Δεν δίνουμε στα μικρά κορίτσια ερεθίσματα να ακολουθούν τον αθλητισμό, ανάλογα με αυτά που δίνουμε στα αγόρια. Και φυσικά σαν Ελληνικό γυναικείο μπάσκετ κάνουμε πολλά λάθη".


- Πως είναι το συναίσθημα να προπονείτε και μια Ελληνίδα σε μια ξένη χώρα (Ρωσία) ανάμεσα σε πολλές ξένες, ταλαντούχες και διεθνείς παίκτριες;

Τ.Δ.: "Καταρχάς, στην προπόνηση και στον αγώνα δεν διακρίνω παίκτριες σύμφωνα με το χρώμα τους, την εθνικότητα τους, το όνομα τους. Αλλά σε κάποιες άσχετες στιγμές είναι όμορφο να ανταλλάσσεις ελληνικές λέξεις, να λες ή να μαθαίνεις τα νέα για την πατρίδα ή για κοινούς γνωστούς, ειδικά όταν αυτό μπορεί να γίνει με κάποιον άμεσα δίπλα σου. Και φυσικά νιώθω περήφανος, όπως άλλωστε όλοι μας όταν μια Ελληνίδα φτάνει τόσο ψηλά, ειδικά όταν νιώθεις ότι έχεις συμβάλλει κι εσύ τα μέγιστα για κάτι τέτοιο".

- Στην Ελλάδα παρατηρείται, συγκεκριμένα στο γυναικείο μπάσκετ, ένα μονοπώλιο καλών παικτριών από ένα-δύο σωματεία, τα οποία έχουν γερές οικονομικές βάσεις. Ποια η άποψή σας πάνω σε αυτό. Εσείς ποιας φιλοσοφίας είστε;

Τ.Δ.: "Μακάρι να είχαμε περισσότερα σωματεία με οικονομική επιφάνεια ώστε να μην υπήρχε αυτό το μονοπώλιο. Η δική μου η άποψη είναι, μακάρι να είχαμε δουλέψει όλοι περισσότερο ώστε να είχαμε περισσότερες παίκτριες και όχι 5-6 που γυρνάνε στα εκάστοτε καλά σωματεία. Αλλά δυστυχώς αυτό το φαινόμενο συναντάται και στο αντρικό μπάσκετ, κι αν δεν κάνω λάθος και στα υπόλοιπα ομαδικά σπορ".

- Φήμες υποστηρίζουν ότι έχετε το "άγγιγμα του Μίδα". Σας αγχώνει αυτό για την πορεία κάθε επόμενης χρονιάς;

Τ.Δ.: "Καθόλου. Αν και με κολακεύουν οι φήμες, εγώ απλώς θα πω ότι είμαι ένας άνθρωπος που λατρεύει την δουλειά του και για αυτό ακριβώς το λόγο εργάζομαι πάρα πολλές ώρες την ημέρα αλλά και την νύχτα, δουλεύω πολύ σκληρά στο γήπεδο, με αποτέλεσμα να νιώθω πολύ σίγουρος και καθόλου αγχωμένος. Εξάλλου οι νίκες και οι ήττες είναι κάτι πολύ σχετικό στην δουλειά μου, δεν είναι ανάλογα πάντα με το πόσο σκληρά δουλεύεις σαν προπονητής. Με ενδιαφέρει πρωτίστως να έχουμε την υγεία μας, για να μπορούμε να διεκδικούμε ό,τι μας αναλογεί".

- Ακόμη έχετε σημειώσει πολυετή και επιτυχημένη καριέρα και στη γυναικεία ομάδα της Εθνικής Ελλάδος. Από το 2006 που ξεκινήσατε μέχρι και το 2015 έχετε συνεργαστεί με τα μεγαλύτερα ελληνικά ονόματα του γυναικείου μπάσκετ. Πώς νιώθετε για αυτό; Έχετε μετανιώσει ποτέ για κάτι;

Τ.Δ.: "Νιώθω μεγάλη αγάπη για αυτά τα κορίτσια τα οποία τα περισσότερα ξεκίνησαν και αυτά την πορεία τους στην εθνική ομάδα το 2006 και πορευτήκαμε μαζί όλα αυτά τα χρόνια. Νιώθω περήφανος για την πορεία τους και για το ότι μπόρεσα κι εγώ και έβαλα κάποια λιθαράκια σε αυτό τους το οικοδόμημα. Δεν έχω μετανιώσει για κάτι, μόνο όμορφες αναμνήσεις έχω".

- Αν έπρεπε να ξεχωρίσετε κάποια στιγμή με την Εθνική Ελλάδος ποια θα ήταν αυτή;

Τ.Δ.: "Η πιο έντονη στιγμή ήταν η πρόκριση στο παγκόσμιο του 2010, αλλά κάθε φορά που ακούς τον εθνικό ύμνο και ξέρεις ότι αντιπροσωπεύεις και παίζεις για την Ελλάδα είναι επίσης έντονη στιγμή. Όλα τα κορίτσια της ομάδας όπως επίσης και όλο το staff έκαναν την κάθε στιγμή της Εθνικής όμορφη και μοναδική".

- Ανέκαθεν, η ομάδα της  Εθνικής μας Ελλάδος, σε όλα τα τμήματα, αποτελούνταν από την "αφρόκρεμα" του ελληνικού μπάσκετ. Ωστόσο τα τελευταία χρόνια το κριτήριο επιλογής παικτριών δεν είναι πάντα αξιοκρατικό. Πώς πιστεύετε ότι πρέπει να γίνεται αυτή η επιλογή; Μήπως θα έπρεπε να βάζουμε προτεραιότητα στο ταλέντο πρώτα και μετά στο "όνομα";

Τ.Δ.: "Για να είμαι ειλικρινής δεν έχει υποπέσει στην αντίληψη μου ποτέ κάτι τέτοιο εκτός πολύ ελαχίστων περιπτώσεων. Όμως σε ένα ομαδικό άθλημα τα κριτήρια επιλογής παικτών είναι για τον καθένα διαφορετικά, δύσκολο να συμφωνήσει κάποιος με έναν προπονητή ο οποίος καλεί στην εθνική παίκτριες σύμφωνα με τους ρόλους τους κι όχι μόνο με την ικανότητα του σκοραρίσματος. Οπότε μοιραία δημιουργούνται "φωνές" για μη αξιοκρατία κλπ. Η αλήθεια είναι πάντως, πως ο καλός ο παίχτης, όσο και αν αδικηθεί, πάντα στο τέλος θα τον βρει τον δρόμο του αν επιμείνει. Αν δεν επιμείνει πάει να πει ότι δεν έχει εκείνα τα ψυχικά χαρίσματα που θα τον κάνουν μεγάλο παίκτη". 

- Καθ' όλη τη διάρκεια της καριέρας σας έχετε προπονήσει και ανδρικές και γυναικείες ομάδες. Ωστόσο έχετε παραμείνει στις γυναικείες. Υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος  λόγος για αυτή σας την επιλογή;

Τ.Δ.: "Όχι, όλα τα πράγματα ήρθαν κάπως τυχαία, τυχαία βρέθηκα στο γυναικείο, μετά η μια επιτυχία έφερνε την άλλη, οπότε κάπως έτσι ρίζωσα σε αυτό τον χώρο". 



- Πώς θα χαρακτηρίζατε τον εαυτό σας ως προπονητή;

Τ.Δ.: "Δύσκολη ερώτηση. Μου έρχεται να πω όλα τα στραβά του κόσμου. Από τεχνικής άποψης θα απαντήσω, είμαι πολύ φιλικός αλλά και πολύ σκληρός με τους παίκτες. Δεν ανέχομαι αδιάφορο παίχτη στην άμυνα. Προσπαθώ πάντα να βελτιώνω τους παίχτες σε όποια ηλικία και αν βρίσκονται, ενώ τρελαίνομαι στο να διορθώνω και την κάθε λεπτομέρεια της λεπτομέρειας".

- Όταν κάποιος ασχολείται με την προπονητική και μάλιστα σε τόσο υψηλό επίπεδο, όπως και εσείς, είναι δεδομένο ότι θα βρίσκεται πολλές ώρες καθημερινά στα γήπεδα και θα εργάζεται ακόμα και στον ελεύθερο χρόνο του. Επομένως, ο χρόνος για την προσωπική ζωή μειώνεται σε μεγάλο βαθμό. Είχατε σκεφτεί ποτέ να τα παρατήσετε; 

Τ.Δ.: "Ποτέ. Όλες οι δουλειές απαιτούν κάποια κούραση σωματική ψυχική κλπ. Εμείς οι προπονητές είμαστε ευλογημένοι που το χόμπι μας το κάναμε επάγγελμα. Από κει και πέρα πρέπει να έχουμε και κάποια επαγγελματική συνείδηση και να δουλεύουμε και υπερωρίες".

- Τέλος, πώς φαντάζεστε τον εαυτό σας σε μερικά χρόνια; Νιώθετε ότι έχετε εκπληρώσει τα όνειρά σας; 

Τ.Δ.: "Τα όνειρα δεν τελειώνουν ποτέ. Αλλά δεν μου αρέσει να μιλάω για το μέλλον. Σε αυτή την δουλειά δεν ξέρεις ποτέ που μπορείς να είσαι τον άλλον μήνα. Το μόνο σίγουρο είναι ότι λατρεύω την δουλειά μου και νιώθω στενάχωρα μακριά από αυτήν. Φανταστείτε ότι στο τέλος της σεζόν, την μέρα του τελευταίου παιχνιδιού, όλοι περιμένουν πως και πως τις διακοπές, εγώ νιώθω άβολα που θα είμαι τόσες μέρες έξω από τα γήπεδα, οπότε κανονίζω και προπονώ φίλους παιδιά κλπ".

Related

What's hot? 465984526555018587

Δημοσίευση σχολίου

Έχετε άποψη; Μοιραστείτε τη μαζί μας.

ΠΡΟΣΟΧΗ: Σχόλια με υβριστικό και προσβλητικό περιεχόμενο θα διαγράφονται.

emo-but-icon

Recent Posts Widget

ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ

ΑΡΘΡΟ ΜΑΝΩΛΗ ΚΕΦΑΛΟΓΙΑΝΝΗ ΚΑΙ HERBERT DORFMANN

ΑΡΘΡΟ ΜΑΝΩΛΗ ΚΕΦΑΛΟΓΙΑΝΝΗ ΚΑΙ HERBERT DORFMANN
"Ο πρωτογενής τομέας είναι η λύση, όχι το πρόβλημα"

FACEBOOK

TWITTER

item