Μία ψυχρή άποψη για τον Άγιο Βαλεντίνο

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΡΙΟΣ ΜΑΝΤΖΟΣ 

Αρκετοί ήταν εκείνοι που με ρώτησαν πού θα "τη βγάλω" το βράδυ του Αγίου Βαλεντίνου με την κοπέλα μου. Όταν τους είπα ότι εγώ θα δω Champions League κι εκείνη θα πάει σινεμά, είτε δεν με πίστεψαν είτε θεώρησαν ότι κάτι δεν πάει καλά μεταξύ μας. Όχι, δεν ανήκω στο "στρατόπεδο" των Anti-Valentine. Δεν έχω τίποτα με τον Άγιο, ούτε με τους ερωτευμένους. Ποιος σας είπε ότι εγώ δεν είμαι; Ούτε αφορά κάποια προσωπική τάση αποκοπής από τη μάζα.

Δεν το κάνω επίτηδες. Ούτε εγώ, ούτε η κοπέλα μου. Αμφότεροι -ευτυχώς- αδιαφορούμε πλήρως για τον εορτασμό αυτόν, όχι διότι θέλουμε να δείξουμε διαφορετικοί, αλλά διότι η νοοτροπία μας είναι τέτοια που μας έχει διασώσει από τις εμπορικές γιορτές. Δεν χρησιμοποιώ καν την κλισέ φράση του "εμείς γιορτάζουμε κάθε μέρα". Δεν μπαίνω σε αυτήν τη διαδικασία, διότι απλώς η 14η Φεβρουαρίου είναι ακριβώς ό,τι ήταν και η 13η, ακριβώς ό,τι είναι η 15η κ.ο.κ.

Από την άλλη όμως δεν με ενοχλεί, ούτε αποδοκιμάζω εκείνους που θέλουν να το χαίρονται. Δεν είναι δα και άσχημο να βλέπεις ευχάριστες εικόνες γύρω σου, με ανθρώπους να χαμογελούν και να αγκαλιάζονται. Το κατά πόσο όλες αυτές είναι βέβαια ειλικρινείς και αληθινές είναι άλλου παππά ευαγγέλιο και σε τελική ανάλυση δεν είναι και δική μας δουλειά. Δεν θα κάτσω να "κράξω" κάποιον που ανέβασε μία φωτογραφία με την κοπέλα του, ούτε θα θεωρήσω γραφικό που ένα ζευγάρι επέλεξε να φάει σε ένα γκουρμέ εστιατόριο λόγω της ημέρας.

Το να βλέπω ερωτευμένους ανθρώπους να μνημονεύουν την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου μου είναι ευχάριστο κι ας μην ακολουθώ αυτήν την άποψη. Διότι, έστω και με την εμπορική μορφή που έχει λάβει, αποτελεί από τα ελάχιστα ρετρό πράγματα που συντηρούνται στην πορεία των χρόνων. Δεν επηρεάζει αρνητικά κανέναν μας. Δεν μας φταίει ο Άγιος Βαλεντίνος που έχουμε κρίση.

Χθες το πρωί, δέχθηκα ένα μήνυμα από τη μητέρα μου που μου ευχήθηκε "χρόνια πολλά". Μπορεί να μη γιορτάζω τον Άγιο Βαλεντίνο, αλλά χαμογέλασα. Το μήνυμά της μου άρεσε πολύ, όσο κι αν δεν με εκφράζει η μέρα. Την ευχαρίστησα, δεν την... διαολόστειλα.

Δεν σας κρύβω ότι οι αντιβαλεντίνοι με ενοχλούν περισσότερο. Μία μόνιμη μουρμούρα, η οποία συντηρείται από τη θέληση εκείνων να δείξουν πως είναι διαφορετικοί. Σέβομαι το ότι μπορεί η ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου να μην εκφράζει πολλούς. Δεν μου αρέσει όμως να αποδοκιμάζονται άνθρωποι που γουστάρουν να πάρουν ένα δώρο στο σύντροφό τους και γενικότερα να γιορτάσουν την ημέρα. Και το λέει αυτό ένας άνθρωπος που η ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου του περνά παγερά αδιάφορη. Μπορεί να μην έχει χρειαστεί η αφορμή της ημέρας, αλλά όλοι μας έχουμε κάνει κάτι ρομαντικό. Όλοι μας έχουμε δείξει γλυκύτητα και τρυφερότητα με τη συμπεριφορά μας κάποια στιγμή.

Το ότι μπορεί εγώ και ο οποιοσδήποτε να μη χρειαζόμαστε αυτήν την αφορμή, δεν σημαίνει ότι πρέπει να κράξουμε εκείνους που το κάνουν. Ναι, συμφωνώ ότι όλα είναι βιτρίνα. Συμφωνώ ότι δεν θα είναι υγιές ένα ζευγάρι να περιμένει αυτήν τη μέρα για να κάνει όσα δεν κάνει τις υπόλοιπες 364 ημέρες του χρόνου. Δεν είναι όμως πρόβλημά μας αυτό. Και δεν επηρεάζει αρνητικά την κοινωνία. Είναι μία απλή γιορτή. Αν θες την ακολουθείς, αν δεν θες δεν την ακολουθείς.

Εγώ προσωπικά, δεν την ακολουθώ. Δεν θα αποδοκιμάσω όμως κάποιον που το κάνει. Θα μου ξενίσει όταν κάποιος ξεπεράσει τα όρια και μας κάνει να... κολλάμε από τα μέλια ή που θα αναρτήσει στο Facebook περισσότερα γλυκόλογα από όσα θα έχει πει face to face στην κοπέλα του, φτάνοντας σε γλοιώδη επίπεδα. Αλλά όταν η κατάσταση ελέγχεται, δεν υφίσταται λόγος να με πειράξει κάτι.

Καλό είναι να υπάρχει ένα όριο σε όλα. Το αν θέλεις να γιορτάζεις ή όχι την 14η Φεβρουαρίου είναι στη δική σου διακριτική ευχέρεια. Όποια κι αν είναι η επιλογή σου πάντως σοφό είναι να έχεις όρια. Ειδικά για εμάς τους Έλληνες, το εγχείρημα να μην πιάσουμε τα άκρα είναι αρκετά ζόρικο.

Μάριος Μάντζος

E-mail: maramantzos20@gmail.com

Facebook: www.facebook.com/marmantzos20

Twitter: www.twitter.com/marmantzos20