Έφταιγε όμως ο κοσμηματοπώλης;

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΥ  Μην βιαστείτε να κρίνετε από τον τίτλο. Θα ξετυλίξω ολόκληρο τον συλλογισμό μου, απλά και μόνο γιατί...


ΓΡΑΦΕΙ Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΥ 

Μην βιαστείτε να κρίνετε από τον τίτλο. Θα ξετυλίξω ολόκληρο τον συλλογισμό μου, απλά και μόνο γιατί ειλικρινά με ενδιαφέρει να δω πόσοι συμπολίτες μου είναι έστω και στο ελάχιστο πραγματιστές κι έχουν μια κάποια λογική.

Αρχικά, να ξεκαθαρίσω πως είμαι 100% κατά της αυτοδικίας και ειδικά, όταν αυτή προέρχεται από άνιση μάχη -στην προκειμένη περίπτωση, 2 εναντίον 1. Γιατί αυτό βλέπω στο βίντεο. Έναν, στην αρχή, επιθετικό ληστή με ξεκάθαρη πρόθεση να "χτυπήσει", ωστόσο, εν συνεχεία, μιλάμε για ένα άτομο ανήμπορο, πεσμένο στο δρόμο και από πάνω του δύο να τον χτυπούν... επίμονα.

Ας δούμε όμως κάποια ερωτηματικά που εγείρονται από τη συγκεκριμένη υπόθεση, αν σκεφτεί κανείς ότι είναι στη θέση του κοσμηματοπώλη. Γιατί μόνο έτσι ίσως βρεθεί μία λογική προσέγγιση στο θέμα.

Πόση διαφορά έχει η θεωρία από την πράξη; Θεωρητικά, όλοι μας θα φωνάζαμε την αστυνομία, θα ακινητοποιούσαμε -με τη βοήθεια κάποιου- το δράστη και θα αναμέναμε. Σωστά; Ναι, από τον καναπέ μας έτσι το προσεγγίζουμε. Αν όμως εκείνη τη μέρα ήταν μία ακόμα από αυτές που δεν μπήκε πελάτης στο μαγαζί, η τρίτη συνεχόμενη π.χ., και εμείς τρέχαμε για το πώς θα βγει κι αυτός ο μήνας; Αν ήταν η πολλοστή φορά που μας ληστεύουν ή προσπαθούν να μας ληστέψουν και είχαμε αγανακτήσει; Αν, αν, αν...

Πάντα παίζει ρόλο τόσο και ο ψυχολογικός παράγοντας όσο και η στιγμή. Δεν έχει βγει στην τύχη ο δικαστικός όρος "εν βρασμώ ψυχής", ούτε και η "αυτοάμυνα".

Επίσης, ένας ληστής, όταν αποφασίζει να αποκτήσει χρήματα με αυτόν τον τρόπο, γνωρίζει και τα ρίσκα που έχει αυτή η διαδικασία. Είναι σα να πηγαίνεις στον πόλεμο και να αγνοείς το ενδεχόμενο να πεθάνεις. Ειδικά, μάλιστα, όταν και στις δύο περιπτώσεις είσαι διατεθειμένος να χρησιμοποιήσεις όπλο. Δε νομίζω πως ο ληστής συγκρίνεται με αυτόν που επιλέγει να βγάλει το ψωμί του, κάνοντας μία δουλειά που πληρώνει φόρους, ενοίκιο, φλερτάρει με την αποτυχία, ρισκάρει κλπ κλπ. Και όλα αυτά σε νόμιμο πλαίσιο.

Έχοντας, λοιπόν, όλα αυτά στο μυαλό μου, προβληματίζομαι -σε ένα βαθμό- για το κατά πόσο φταίει (ηθικά, γιατί η εισαγγελέας τον αθώωσε σε πρώτη φάση) ο κοσμηματοπώλης. Πάντα συντελούν πολλοί παράγοντες σε μία πράξη. Αυτό ισχύει και για τον ληστή φυσικά, καθώς δεν αποφάσισε μες την καλοπέρασή του να καρπωθεί έτσι τους κόπους κάποιου. Αλλά ποιος από τους δύο λειτουργεί εκτός νομοθετικού πλαισίου και παίζει τη ζωή του κορώνα-γράμματα;

Υ.Γ.1: Όλα τα παραπάνω είναι προβληματισμοί. Ο δικηγόρος του διαβόλου, που λέμε. Σε καμία περίπτωση δεν δικαιολογείται η αυτοδικία. Ζούμε σε πολιτισμένο έννομο κράτος με το σύστημα να προβλέπει τιμωρίες για κάθε παράβαση και αυτό πρέπει να ακολουθούμε.

Υ.Γ.2: Δεν αναφέρθηκα στις επιλογές ή τις δράσεις ή τις έξεις κανενός από τους δύο πρωταγωνιστές, γιατί πολύ απλά δεν έχει καμία σημασία έχει. Αναπτύσσω τη σκέψη μου ως προς το γεγονός και μόνο και παράλληλα δεν υπάρχει λόγος να χρωματιστεί πολιτικά ένα ακόμα συμβάν της καθημερινότητας, ένας ακόμα θάνατος.

Υ.Γ.3: Ο Σταματιάδης στην Κηφισιά πριν από περίπου ένα μήνα δολοφονήθηκε από ληστές που μπήκαν να κλέψουν το σπίτι του, ενώ κοιμόταν με τη γυναίκα του και σε διπλανό δωμάτιο ήταν το παιδί του.

Τροφή για σκέψη...

Γιώργος Αναγνώστου

Related

What's hot? 8846288388567679921

Δημοσίευση σχολίου

Έχετε άποψη; Μοιραστείτε τη μαζί μας.

ΠΡΟΣΟΧΗ: Σχόλια με υβριστικό και προσβλητικό περιεχόμενο θα διαγράφονται.

emo-but-icon

Recent Posts Widget

ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ

ΑΡΘΡΟ ΜΑΝΩΛΗ ΚΕΦΑΛΟΓΙΑΝΝΗ ΚΑΙ HERBERT DORFMANN

ΑΡΘΡΟ ΜΑΝΩΛΗ ΚΕΦΑΛΟΓΙΑΝΝΗ ΚΑΙ HERBERT DORFMANN
"Ο πρωτογενής τομέας είναι η λύση, όχι το πρόβλημα"

FACEBOOK

TWITTER

item