Καλή η ουσία μα θέλει και επικοινωνία…

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΥ 

Τίποτα στη ζωή δεν είναι τόσο ανακουφιστικό, όσο το να σε πυροβολούν δίχως να βρίσκουν τον στόχο τους, είχε πει ο αμφιλεγόμενης αλλά ισχυρότατης προσωπικότητας Βρετανός πρωθυπουργός Ουίνστον Τσώρτσιλ, όταν δεχόταν «πυρά» από τους εσωκομματικούς και μη αντιπάλους του. 

Πρόκειται για μια φράση η οποία διαβάζοντάς την, εύκολα γεννά μια αντιπαραβολή με τον Έλληνα πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα και με το τι αντιμετωπίζει στο εσωτερικό της χώρας το τελευταίο διάστημα. Μια ξεκάθαρα αμφιλεγόμενη προσωπικότητα ο 44χρονος πολιτικός, καταφέρνει καθημερινά να διχάζει την κοινή γνώμη για τις αποφάσεις και τις κινήσεις που πραγματοποιεί όντας στο τιμόνι της χώρας. Είναι δεδομένη η δριμύτατη κριτική που του ασκείται από Μέσα και αντιπολίτευση από την πρώτη μέρα που εξελέγη πρωθυπουργός, ωστόσο με αφορμή τις τελευταίες ριζοσπαστικές κινήσεις που έχει πραγματοποιήσει, το θερμόμετρο έχει ανέβει. Τον ίδιο όμως δεν φαίνεται να τον αγγίζει τίποτα. 

Η Συμφωνία των Πρεσπών πέρασε από «40 κύματα» μέχρι να γίνει νόμος του κράτους. Πρακτικά, δύσκολα δεν θα συγκέντρωνε τις 151 ψήφους που απαιτούνταν. Προσωπική άποψη, αν η ΝΔ επέβαλε την ψηφοφορία κατά συνείδηση, θα ξεπερνούσε τις 160 ψήφους, καθώς σε μεγάλο βαθμό το περιεχόμενο της συμφωνίας εντάσσεται στην εθνική γραμμή του Βουκουρεστίου του 2008. Όμως η επιθυμία της αξιωματικής αντιπολίτευσης και του Κυριάκου Μητσοτάκη να πέσει η κυβέρνηση είναι τόσο έντονη, που ακολουθείται μια τακτική μόνιμης κραυγής και εγκατεστημένης αντίθεσης. 

Στο ίδιο μήκος κύματος κινείται και την παρούσα εβδομάδα η συζήτηση για την συνταγματική αναθεώρηση. Από το μπλε στρατόπεδο αυτή τη φορά δικαιολογημένα και με ορθή επιχειρηματολογία εκφράζεται η άρνηση της διατήρησης ως έχει του άρθρου 16 για την παιδεία. Αυτή η συντηρητική προσκόλληση της κυβέρνησης στη μη δημιουργία ιδιωτικών πανεπιστημίων μόνο κακό κάνει στην οικονομία της χώρας. Ενώ το πρωτογενές υλικό καθηγητών και ερευνητών υπάρχει –και είναι εξαιρετικό- στη χώρα για να παρέχει τις υπηρεσίες του, οι μισθοί που παρέχονται από το ελληνικό κράτος δεν είναι αντάξιοι της προσφοράς και του επιπέδου τους. 

Σαφέστατα επίσης, η εικόνα του μέσου ελληνικού πανεπιστημίου με την αφισολαγνεία και την παραταξοθηρία που επικρατεί, δεν αποτελεί πόλο έλξης για τον επίδοξο αριστούχο φοιτητή να διδαχθεί την όποια επιστήμη του εκεί. Επομένως, στο κομμάτι της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, η απουσία προοδευτικής και δυτικής λογικής από την κυβέρνηση, απλά χαντακώνει τις δυνατότητες της χώρας. 

Σε καμία περίπτωση δεν μειώνεται η αξιοπιστία και η αποτελεσματικότητα κορυφαίων ελληνικών πανεπιστημίων, που μερικά εξ’ αυτών μάλιστα βρίσκονται και στην ελίτ των καλύτερων παγκοσμίως, ωστόσο δεν εννοείται να «κόβεται» από τη ρίζα η όποια προσπάθεια ένταξης της εκπαίδευσης στην ελεύθερη αγορά. Ο υγιής ανταγωνισμός μόνο καλύτερα αποτελέσματα φέρνει στο τέλος της μέρας…

Στο κομμάτι της ορθής επιχειρηματολογίας και ψύχραιμης αντιπολιτευτικής γραμμής, ο Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας λειτουργεί πολύ καλά, όμως χωλαίνει αρκετά στην επικοινωνία. Η Κουμουνδούρου, θέλετε γιατί είναι κυβέρνηση, θέλετε γιατί έχει την ρητορική δεινότητα του Αλέξη Τσίπρα στη φαρέτρα της, καταφέρνει να διαμορφώνει έτσι την πολιτική ατζέντα ώστε κάνει τις όποιες προσπάθειες της αντιπολίτευσης να αναδείξει με ευγλωττία και σαφήνεια τα λάθη της, να πέφτουν στο κενό. 

Παράλληλα, κάθε φορά που η πραγματικότητα και οι κατηγορίες εναντίον του Αλέξη Τσίπρα για λαϊκισμό τον φέρνουν «στα σχοινιά», ο Έλληνας πρωθυπουργός εκμεταλλεύεται την ύπαρξη των φωνών δεξιότερων της φιλελεύθερης κεντροδεξιάς μέσα στη γαλάζια παράταξη για να αποπροσανατολίσει τη συζήτηση, κάτι που έχει αποδειχθεί βούτυρο στο ψωμί του από το 2015 κι έπειτα…

Εν κατακλείδι, η πολιτική κατάσταση της χώρας, γύρω στις 100 ημέρες πριν την πρώτη εκλογική αναμέτρηση έχει διαμορφωθεί ως εξής. Από τη μία, ένας Αλέξης Τσίπρας ο οποίος παρόλο τον «πόλεμο» που δέχεται, δείχνει να μην τον αγγίζει τίποτα καθώς τα μαθηματικά του έχουν βγει έτσι ενδοκοινοβουλευτικά που περνάει τα νομοσχέδια που επιθυμεί, έλυσε ένα μείζονος σημασίας πρόβλημα της εξωτερικής πολιτικής που απασχολούσε εδώ και χρόνια τη χώρα και παράλληλα ακόμα και οι δημοσκοπήσεις μέσων αντίθετων προς την κυβέρνησή του, δείχνουν την ψαλίδα να κλείνει. 

Από την άλλη, στη Νέα Δημοκρατία διαφαίνεται μια ακατανόητα απόλυτη σιγουριά για ανάληψη της εξουσίας –όποτε και αν γίνουν εθνικές εκλογές- χωρίς όμως να επιμένουν με δυναμισμό επικοινωνιακά να παρασύρουν την κυβέρνηση στο «τι θα γίνει πρακτικά την επόμενη ημέρα των εκλογών». Εκεί έχει χαθεί το στοίχημα της επαφής με τον μέσο Έλληνα από τον Κυριάκο Μητσοτάκη και μόνο με ουσιαστική ενίσχυση του επικοινωνιακού του επιτελείου θα μπορέσει να «κερδίσει» πόντους εξουσίας…

Γιώργος Αναγνώστου