"Φωτογραφικά Ζεύγη 2020" στην Ελληνοαμερικανική Ένωση
To Hellenic American College (HAEC) και η Ελληνοαμερικανική Ένωση σε συνεργασία με τον «Φωτογραφικό Κύκλο» παρουσιάζουν την επετειακή, ...
http://www.thecolumnist.gr/2020/02/2020.html
To Hellenic American College (HAEC) και η Ελληνοαμερικανική Ένωση σε συνεργασία με τον «Φωτογραφικό Κύκλο» παρουσιάζουν την επετειακή, δέκατη έκθεση της ετήσιας σειράς «Φωτογραφικά Ζεύγη». Στη σειρά, που διευθύνει ο θεωρητικός της φωτογραφίας και ιδρυτής του «Φωτογραφικού Κύκλου», Πλάτων Ριβέλλης, παρουσιάζεται η δουλειά δύο φωτογράφων και μελών του σωματείου «Φωτογραφικός Κύκλος», των οποίων οι δρόμοι της ζωής ή της φωτογραφίας συναντώνται.
Φέτος παρουσιάζονται φωτογραφίες του Κώστα Καραμολέγκου και της
Αντιγόνης Μυριλάκου. Την επιμέλεια της συγκεκριμένης έκθεσης έχει ο
φωτογράφος Πάνος Ροζάκης.
Τα εγκαίνια πραγματοποιούνται την Παρασκευή 14 Φεβρουαρίου 2020
στις 19:30, στην Γκαλερί Κέννεντυ της Ελληνοαμερικανικής Ένωσης.
Η έκθεση θα διαρκέσει μέχρι και τις 4 Μαρτίου 2020.
Ο επιμελητής της έκθεσης σχολιάζει σχετικά με το έργο των δύο
φωτογράφων: "Οι φωτογραφίες του Κώστα Καραμολέγκου και της Αντιγόνης
Μυριλάκου περιγράφουν έναν κόσμο βυθισμένο στη σιωπή, που κρατάει
καλά κρυμμένα τα μυστικά του. Το ποιητικό τους βλέμμα με αφαιρετική
τόλμη συνθέτει εικόνες αμφίσημες , που γεννούν ερωτήματα και αποκλείουν
εύκολες ερμηνείες."
Κώστας Καραμολέγκος Ο Κώστας Καραμολέγκος ανασύρει τα φωτεινά θραύσματα του δικού του αινιγματικού κόσμου απ’ το πυκνό σκοτάδι. Το σκληρό φως σμιλεύει τους χώρους με δωρικότητα και τις ανθρώπινες φιγούρες με αδρότητα, μεταμορφώνοντας τα πρόσωπα σε προσωπεία. Μέσα σ’ αυτό το θεατρικό σκηνικό οι καθημερινοί άνθρωποι γίνονται ήρωες μιας σύγχρονης τραγωδίας. Χάνουν την ατομικότητά τους και αποκτούν τη δύναμη πανανθρώπινων συμβόλων. Υπάρξεις μοναχικές, σχεδόν μοιραίες.
Αντιγόνη Μυριλάκου
Κάπου εκεί απ’ τα ανέκφραστα όνειρα και τους κρυφούς τους φόβους αναδύεται μέσα από ένα πέπλο φωτός ο κόσμος της Αντιγόνης Μυριλάκου. Ένας κόσμος πλασμένος με τα υλικά ενός παράξενου ονείρου. Θολές φιγούρες, ελκυστικές και απόμακρες, χειρονομίες τρυφερές, βλέμματα ζεστά, στοχαστικά κι απόκοσμα, εικόνες σπιτικές, οικείες και ανοίκειες, εύγλωττες μέσα στη σιωπή τους. Ένας κόσμος όπου τα προσωπεία βγαίνουν και με μισόκλειστα μάτια υποκλινόμαστε στο μυστήριο της ζωής την ώρα που το φως χαμηλώνει.